| 1. Plato, Axiochus (Spuria), None (5th cent. BCE - 4th cent. BCE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 168 |
| 2. Euripides, Trojan Women, 636 (5th cent. BCE - 5th cent. BCE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 158, 165 |
| 3. Philodemus of Gadara, De Morte \ , 20.30, 20.31, 22.9, 22.10, 22.11, 22.12, 22.13, 22.30, 22.31, 23.2, 23.3, 23.4, 23.5, 23.6, 23.7, 23.8, 23.9, 23.10, 23.11, 23.12, 23.13, 23.14, 23.15, 23.35-24.5, 25.34, 25.35, 25.36, 25.37, 32.11, 32.12, 32.13, 32.14, 32.15 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 143, 144, 145, 146 |
4. Cicero, On The Ends of Good And Evil, 1.49, 4.26-4.27 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 149, 164| 1.49. Eadem fortitudinis ratio reperietur. nam neque laborum perfunctio neque perpessio dolorum per se ipsa allicit nec patientia nec assiduitas assiduitates ANV nec vigiliae nec ea ea om. BE ipsa, quae laudatur, industria, ne fortitudo quidem, sed ista sequimur, ut sine cura metuque vivamus animumque et corpus, quantum efficere possimus, possimus AEN possumus molestia liberemus. ut enim mortis metu omnis quietae vitae status perturbatur, et ut succumbere doloribus eosque humili animo inbecilloque ferre miserum est, ob eamque debilitatem animi multi parentes, parentis R multi amicos, non nulli patriam, plerique autem se ipsos penitus perdiderunt, sic robustus animus et excelsus omni est liber cura et angore, cum et mortem contemnit, qua qui qui quia A 1 BE affecti sunt in eadem causa sunt, qua ante quam nati, et ad dolores ita paratus est, ut meminerit maximos morte finiri, parvos multa habere intervalla requietis, mediocrium nos esse dominos, ut, si tolerabiles sint, feramus, si minus, animo aequo e vita, cum ea non placeat, tamquam e theatro exeamus. quibus rebus intellegitur nec timiditatem ignaviamque vituperari nec fortitudinem patientiamque laudari suo nomine, sed illas reici, quia dolorem pariant, has optari, quia voluptatem. 4.26. hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur videbatur Wes. apud Mdv. ; videatur extremum. Age nunc isti doceant, vel tu potius—quis enim ista melius?—, quonam modo ab isdem principiis profecti efficiatis, ut honeste vivere—id est enim vel e virtute vel naturae congruenter vivere—summum bonum sit, et quonam modo aut quo loco corpus subito deserueritis omniaque ea, quae, secundum naturam cum sint, secundum naturam cum sint BE cum secundum naturam sint N 2 secundum naturam sint ( om. cum) RN 1 V absint a nostra potestate, ipsum denique officium. quaero igitur, quo modo hae hae hec BE hee RV ee N tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. 4.27. quodsi non hominis summum bonum quaereremus, sed cuiusdam animantis, is autem esset nihil nisi animus —liceat enim fingere aliquid eius modi, quo verum facilius reperiamus—, tamen illi animo non esset hic vester finis. desideraret enim valitudinem, vacuitatem doloris, appeteret etiam conservationem sui earumque rerum custodiam finemque sibi constitueret secundum naturam vivere, quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. | 4.26. This then was the conception of the end that they upheld; the supreme Good they believed to be the thing which I have described at some length, but which they more briefly expressed by the formula 'life according to nature.'"Now then let us call upon your leaders, or better upon yourself (for who is more qualified to speak for your school?) to explain this: how in the world do you contrive, starting from the same first principles, to reach the conclusion that the Chief Good is morality of life? â for that is equivalent to your 'life in agreement with virtue' or 'life in harmony with nature.' By what means or at what point did you suddenly discard the body, and all those things which are in accordance with nature but out of our control, and lastly duty itself? My question then is, how comes it that so many things that Nature strongly recommends have been suddenly abandoned by Wisdom? 4.27. Even if we were not seeking the Chief Good of man but of some living creature that consisted solely of a mind (let us allow ourselves to imagine such a creature, in order to facilitate our discovery of the truth), even so that mind would not accept this End of yours. For such a being would ask for health and freedom from pain, and would also desire its own preservation, and set up as its End to live according to nature, which means, as I said, to possess either all or most and the most important of the things which are in accordance with nature. |
|
5. Cicero, Tusculan Disputations, 1.9, 1.12-1.14, 1.16, 1.18-1.23, 1.26, 1.87-1.89 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 111, 112| 1.9. Isne, qui mortui sunt, an is, quibus moriendum est? Utrisque. Est miserum igitur, quoniam malum. Certe. Ergo et i, quibus evenit iam ut morerentur, morirentur K 1 et i, quibus eventurum est, miseri. Mihi ita videtur. Nemo ergo non miser. Prorsus nemo. Et quidem, si tibi constare vis, omnes, quicumque nati sunt eruntve, non solum miseri, sed etiam semper miseri. nam si solos eos diceres miseros quibus moriendum esset, neminem tu quidem eorum qui viverent exciperes—moriendum est enim omnibus—, esset tamen tam V 1 add. 2 miseriae finis in morte. quoniam autem etiam mortui miseri sunt, in miseriam nascimur sempiternam. necesse est enim miseros necesse enim est m. K 1 sed est erasnm esse eos qui centum milibus annorum ante occiderunt, vel potius omnis, quicumque nati sunt. Ita prorsus existimo. Dic quaeso: 1.12. Iam mallem Cerberum metueres quam ista tam inconsiderate diceres. Quid qui We. tandem? Quem esse negas, eundem esse dicis. ubi est acumen tuum? cum enim miserum esse dicis, tum eum qui non sit dicis esse. Non sum ita hebes, ut istud dicam. Quid dicis igitur? Miserum esse verbi causa M. M. V 2 s om. X Crassum, qui illas fortunas morte morti V 1 demiserit ut v. K dimiserit, miserum Cn. CN. R Gn. vel gn. GV (in K evanidum ) Pompeium, qui tanta gloria sit sit om. V 1, unde V c orbatus sit orbatus, tanta dignitate tanta gl. V c omnis denique miseros, miseros V (exp. 2? ) qui hac luce careant. Revolveris eodem. sint enim oportet, si miseri sunt; tu autem modo negabas eos esse, qui mortui essent. Si igitur non sunt, nihil possunt esse; ita ne ne longius verbum habuisse vid. K miseri quidem sunt. Non dico fortasse etiam, etiam exp. V vet quod sentio; nam istuc ipsum, non esse, cum fueris, miserrimum puto. Quid? 1.13. miserius quam omnino numquam fuisse? ita, qui nondum nati sunt, miseri iam sunt, quia non sunt, et nos, si post mortem miseri futuri sumus, miseri fuimus ante quam nati. ego autem non commemini, ante quam sum natus, me miserum; tu si meliore similiore K 1 R 1 memoria es, velim scire, ecquid de te recordere. quid K ( add. 2 aut c ) recordere s recordare X Ita iocaris, quasi ego dicam eos miseros, qui nati non sint, et non eos miseros, qui mortui sunt. m. sint V c Esse ergo eos dicis. Immo, quia non sint, cum fuerint, eo miseros esse. Pugtia te loqui non vides? quid enim tam pugnat, quam non modo ñ modo 2 miserum, sed omnino om i m K quicquam esse, qui non sit? an tu egressus porta Capena cum Calatini catilini G Scipionum Serviliorum Metellorum sepulcra vides, miseros putas putas vocas K rec illos? Quoniam me verbo premis, premis s. v. add. K c posthac non ita dicam, miseros esse, sed tantum miseros, ob id ipsum, quia non sint. si nt V Non dicis igitur: miser est M. Crassus miser e mori crassus K m. rec. quae ductus evanidos restituit, sed tantum: miser M. Crassus ? Ita plane. Quasi non necesse sit, quicquid isto modo pronunties, id aut esse aut non esse! an tu dialecticis ne ne ex non R c imbutus quidem es? 1.14. in primis enim hoc traditur: omne pronuntiatum pronuntiatum eqs. Gell. 16, 8, 8 (Hier. adv. Rufin. 1, 486) (sic sic ex si V c enim mihi in praesentia occurrit ut appellarem a)ci/wma a Il w m a R aciwML V, sed praeter 1. a omnia i. r. V c azioma K azi w ma G 1, utar post alio, si invenero alio si inv. V ( dist. 2? ) alios et inv. GKR melius) —id ergo est pronuntiatum, quod est verum aut falsum. cum igitur dicis: miser M. Crassus, aut hoc dicis: miser est Crassus, ut possit iudicari, verum id falsumne sit, aut nihil dicis omnino. Age, iam concedo non eos s. non add. V 2 sunt V esse miseros, qui mortui sint, quoniam extorsisti, ut faterer, qui omnino non essent, eos ne ne s. v. K 1 miseros quidem esse posse. quid? quid ecce K ante ecce adscr. m (= magister ) K 2, post esse d ( disc. ) K ree qui vivimus, cum moriendum sit, nonne miseri sumus? quae enim potest in vita esse iucunditas, cum dies et noctes cogitandum sit iam iamque esse moriendum? Ecquid ecqui X( W ?) ergo intellegis, quantum mali de humana condicione deieceris? 1.16. Iam istuc quidem nihil negotii est, sed ego maiora molior. sed ego maiora molior add. V c (sed maiora molior vel sed getiam maiora molior s ) om. X Quo modo hoc nihil negotii est? aut quae sunt tandem ista maiora? Quia, quoniam post mortem mali nihil est, nihil est add. K 2 V 2 om. X ne mors quidem ne quidem mors K est malum, cui proxumum proximum KV tempus est post mortem, in quo mali nihil esse concedis: ita ne moriendum quidem nequidem moriendum K esse malum est; id id estK 2 s idem R idẽ GK 1 V est enim perveniendum esse ad id, quod non esse malum confitemur. Uberius ista, quaeso. haec enim spinosiora, prius ut confitear me cogunt quam ut adsentiar. sed quae sunt ea, quae dicis te maiora moliri? Ut doceam, si possim, non modo malum non esse, sed bonum etiam esse mortem. Non postulo id quidem, quidem id K aveo abeo V 1 habeo V 2 GKR aveo s tamen audire. ut enim non efficias quod vis, tamen, mors ut malum non sit, efficies. sed nihil te interpellabo; continentem orationem audire malo. Quid, si te rogavero siero- gavero V 1 (corr. c ) K 1 hoc loco pauciora habuit, evanidas litteras m. rec. sic fere restituit : rqiero aliquid? 1.18. Mors igitur ipsa, quae videtur notissima res esse, quid sit, primum est videndum. sunt enim qui discessum animi a corpore putent putent s ( cf. censeant) putant X (varietatem modorum def. Gaffiot, Le subjonc- tif de subordination Paris 1906 p. 52) esse mortem; sunt qui nullum censeant fieri discessum, sed una animum et corpus occidere, animumque in corpore extingui. qui discedere animum censent, cessent V 1 alii statim dissipari, alii diu permanere, alii semper. quid sit porro ipse animus aut ubi aut unde, magna dissensio est. aliis cor ipsum animus aut ubi... 227.1 animus in mg. G 1 aut unde... dicuntur Non. 66,5 videtur, ex quo excordes, vecordes vec. HM vaec. VG 1 (sed a 1 )R 1 ( sed a 1? ) Nonii codd. pr. F H vęc. K concordesque vecordes excordes concordes H signis transponendi non satis dilucidis additis dicuntur quid igitur sit animus... est. nam animus ab ani- ma dictus est (227, 12). aliis ... 227, 2 dicuntur H et Nasica ille prudens bis consul Corculum et egregie cordatus homo, catus Aelius Sextus . Ennius ann. 331 Empedocles animum esse censet cordi suffusum sanguinem; aliis pars quaedam cerebri visa est animi animi om. K 1, post princip. add. c principatum tenere; aliis nec cor ipsum placet nec cerebri quandam partem esse animum, 1.19. sed alii in corde, alii in cerebro dixerunt animi esse sedem et locum; animum autem alii animam, ut fere nostri— declarat nomen: ut fere nostri declarant nomen. nam W corr. Dav. declarant nomina Sey. nam et agere animam et efflare dicimus et animosos et bene animatos et ex animi sententia; ipse autem animus ab anima dictus est—; Zenoni Zeno fr. 134. Stoico animus ignis videtur. sed haec quidem quae dixi, cor, cerebrum, animam, ignem volgo, reliqua fere singuli. ut multo multo Bentl. multi cf. Lact. inst. 7, 13, 9 opif. 16, 13 ante veteres, proxime autem Aristoxenus, musicus idemque philosophus, ipsius corporis intentionem quandam, velut in cantu et fidibus quae a(rmoni/a armonia W cf. I 24.41 dicitur: sic ex corporis totius natura et figura varios motus cieri tamquam in cantu sonos. 1.20. hic ab artificio suo non recessit et tamen dixit aliquid, quod ipsum quale esset erat multo ante et dictum et explanatum a Platone. Xenocrates Xen. fr. 67 animi figuram et quasi corpus negavit esse ullum, ull in r. V c ullum s numerum verum X cf. ac. 2,124 dixit esse, cuius vis, ut iam ante Pythagorae visum erat, in natura maxuma esset. eius doctor Plato triplicem finxit animum, animam X ( sed u supra a V 1? ) cuius principatum, id est rationem, in capite sicut in arce posuit, et duas partes parere separare X in parere corr. V c (e priore loco iterum ss. V 3 ) voluit, iram et cupiditatem, quas quas-cupiditatem om. H locis disclusit: disclusit om. X add. V 2 R rec s (suis add. s ) cf. I,80 Pr. 32 iram in pectore, cupiditatem supter subter RHK 1 ( l sup ss. K 2 ) collocavit V 2 praecordia locavit. Plato ... 228, 2 locavit H 1.21. Dicaearchus dice archus KRV dicaearc us | G 1 autem in eo sermone, quem Corinthi chorinthi GK habitum tribus libris exponit, doctorum dictorum X, corr. in KV hominum disputantium primo libro multos loquentes facit; duobus Pherecratem pherecraten G pthiotam X (pth. G phiot. K) quendam Phthiotam senem, quem ait a Deucalione ortum, disserentem inducit nihil esse omnino animum, animum omnino K et hoc esse nomen totum ie, frustraque et post frustraque add. V 1? vix recte animalia et animantis animantes V 2 appellari, neque in homine inesse animum vel animam nec in bestia, vimque omnem eam, qua vel agamus quid vel sentiamus, in omnibus corporibus vivis aequabiliter aequabiliter V (exp. m. vet.) esse fusam nec separabilem a corpore esse, quippe quae nulla sit, nec sit quicquam nisi corpus unum et simplex, ita figuratum ut temperatione naturae vigeat et sentiat. 1.22. Aristoteles, longe omnibus—Platonem semper excipio—praestans et ingenio et diligentia, cum quattuor nota illa genera principiorum esset complexus, e quibus omnia orerentur, orirentur H s quintam quandam naturam censet esse, esse esset GR 1 e corr. e qua equa G 1 ( in mg. de) K 1 (equae K 2 ut v. ) R esse qua V (quae V 2 ) sit mens; cogitare enim et providere et discere et docere et invenire aliquid et tam multa alia alia X exp. V vet , cf. 247,14 meminisse, amare odisse, cupere timere, angi laetari, haec et et om. H similia eorum in horum quattuor generum inesse nullo nullo numero H putat; quintum genus genus om. H adhibet vacans nomine et sic sic exp. V vet ipsum animum e)ndele/xeian endelecheian GKVH, sed in R inter e et a graecum com- pendium diphthongi ei ( ) scriptum est appellat appellant G 1 V 1 novo nomine quasi quandam continuatam motionem et perennem. Nisi quae me forte fugiunt, fugiunt (exp. m. vet.) V haec hae V rec s sunt fere omnium post fere add. V 2 de animo sententiae. Aristoteles cum quattuor ... 229, 3 de animo sentiae H Democritum enim, magnum illum quidem virum, sed levibus et rotundis corpusculis efficientem animum anim um V ( ss. c ) concursu quodam fortuito, omittamus; nihil est enim apud istos, quod non atomorum turba conficiat. nihil... eorum t. conficiat Non. 269,12 1.23. Harum sententiarum quae vera sit, deus aliqui aliquis V rec s viderit; harum ... viderit Lact. inst. 7,8, 9 (postquam breviter ad § 18—22 respexit) quae veri simillima, magna quaestio est. harum ... 9 quaestio est H utrum igitur inter has sententias diiudicare malumus an ad propositum redire? Cuperem equidem utrumque, si posset, sed est difficile confundere. quare si, ut ista non disserantur, liberari mortis metu possumus, possimus K 2 id agamus; sin id non potest nisi hac quaestione animorum explicata, nunc, si videtur, hoc, illud alias. Quod malle te intellego, id puto esse commodius; efficiet enim ratio ut, quaecumque vera sit earum sententiarum quas exposui, mors aut malum non sit aut sit bonum potius. 1.26. Expone igitur, nisi molestum est, primum, si potes, potest G 1 animos remanere post mortem, tum, si minus id obtinebis obtenebis GR 1 V —est enim arduum—, docebis carere omni malo mortem. ego enim istuc ipsum vereor ne ne me G malum sit non dico carere sensu, sed carendum esse. Auctoribus quidem ad istam sententiam, quam vis obtineri, uti optimis optineri V possumus, quod in omnibus causis et debet et solet valere plurimum, et primum quidem omni antiquitate, quae quo propius propius opius in r. V c aberat ab ortu et divina progenie, hoc melius ea fortasse quae erant vera vera ss. K c veru ( aaper- tum! ) in vera corr. R cernebant. cercebant G 1 (corr. ipse) R cernebant K cerneba t V (-bat s ) Itaque unum illud erat insitum priscis illis, quos cascos cassos R cassus K 1 ann. 24 appellat Ennius, esse in morte sensum neque excessu vitae sic deleri hominem, ut funditus interiret; 1.87. ergo etiam carere mortuos vitae commodis idque esse miserum? certe ita dicant necesse est. an potest is, qui non est, re ulla carere? triste enim est nomen ipsum carendi, quia subicitur haec vis: habuit, non habet; desiderat requirit indiget. haec, opinor, incommoda sunt carentis: caret oculis, odiosa caecitas; liberis, orbitas. valet hoc in vivis, mortuorum autem non modo vitae commodis, sed ne vita quidem ipsa quisquam caret. de mortuis loquor, qui nulli sunt: nos, qui sumus, num aut cornibus aut si cornibus X si exp. V vet aut sic c. Sey. caremus aut pinnis? aut pinnis V ( a m. rec. ) ecquis id ecquis id Dav. sit qui id R dixerit? certe nemo. quid sit quid G sit q K ( q K 1 alt. i add. c ) sit q id V ( is V c ) qd ( V c ) V ita? quia, cum id non habeas quod tibi nec usu nec natura sit aptum, non careas, etiamsi sentias sentias V (n in r. c ) te non habere. 1.88. hoc premendum etiam atque etiam est et urguendum arguendum X ( unde argumentum s ) urguendum (u in r. et V 2 ) V cf. Verr.1,36 leg. agr.1, 16 Phil. 4,12 (prem. et urg. coni. ) fin. 5,80 illud urgueam, non intellegere eum ( cf. nat. deor. 3, 76) Planc. 48 etiam atque etiam insto atque urgeo insector posco confirmato illo, de quo, si mortales animi sunt, dubitare non possumus, quin qui V 1 tantus interitus in morte sit, ut ne minima quidem suspicio suspitio KV 1 -ici- in r. G 1 sensus relinquatur—hoc igitur probe stabilito et fixo illud excutiendum est, ut sciatur, quid sit q sit V ( ss. V c ) carere, ne relinquatur aliquid erroris in verbo. carere igitur hoc significat: egere eo quod habere velis; inest enim velle in carendo, nisi cum sic tamquam in febri dicitur alia quadam notione verbi. dicitur enim alio modo etiam carere, cum aliquid non habeas et non habere te sentias, etiamsi id facile patiare. ita add. Sauppe carere in morte non dicitur; nec enim esset dolendum; dicitur illud: bono carere, quod est malum. sed ne vivus quidem bono caret, si eo non indiget; sed in vivo intellegi tamen potest regno te carere—dici autem hoc in te satis subtiliter non potest; posset in Tarquinio, cum regno esset expulsus—: at in mortuo ne ne add. V 2 intellegi quidem. carere enim sentientis est; est post nec V C aut 2 nec sensus in mortuo: ne carere necarere V nec car. GKR quidem igitur in mortuo est. Quamquam quid opus est in hoc philosophari, cum rem non magnopere philosophia egere videamus? 1.89. quotiens non modo ductores nostri, sed universi etiam exercitus ad non dubiam mortem concurrerunt! concurrerunt V 2 concurrerint (con ex cu K 1 )X quae quidem si timeretur, non Lucius Brutus arcens eum reditu tyrannum, quem ipse expulerat, in proelio concidisset; non cum Latinis decertans pater Decius, cum Etruscis filius, cum Pyrrho pirrho GVK ( s. v. ) nepos se hostium telis obiecissent; non uno bello pro patria cadentis Scipiones Hispania vidisset, Paulum et Geminum geminium X Cannae, Venusia Marcellum, Litana Litana (cf. Liv. 23, 24) Li. latina GKR Albinum, hirpin in r. V c Lucani Gracchum. gracum G grachum V num quis horum miser hodie? ne tum ne tum G quidem post spiritum extremum; nec enim potest esse miser quisquam sensu perempto. | |
|
6. Lucretius Carus, On The Nature of Things, 3.37-3.40, 3.91-3.93, 3.830-3.842, 3.847-3.853, 3.870-3.902, 3.904-3.911, 3.931-3.962, 3.972-3.1023 (1st cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 146, 147, 148, 149| 3.37. et metus ille foras praeceps Acheruntis agendus, 3.38. funditus humanam qui vitam turbat ab imo 3.39. omnia suffundens mortis nigrore neque ullam 3.40. esse voluptatem liquidam puramque relinquit. 3.91. hunc igitur terrorem animi tenebrasque necessest 3.92. non radii solis neque lucida tela diei 3.93. discutiant, sed naturae species ratioque. 3.830. Nil igitur mors est ad nos neque pertinet hilum, 3.831. quandoquidem natura animi mortalis habetur. 3.832. et vel ut ante acto nihil tempore sensimus aegri, 3.833. ad confligendum venientibus undique Poenis, 3.834. omnia cum belli trepido concussa tumultu 3.835. horrida contremuere sub altis aetheris auris, 3.836. in dubioque fuere utrorum ad regna cadendum 3.837. omnibus humanis esset terraque marique, 3.838. sic, ubi non erimus, cum corporis atque animai 3.839. discidium fuerit, quibus e sumus uniter apti, 3.840. scilicet haud nobis quicquam, qui non erimus tum, 3.841. accidere omnino poterit sensumque movere, 3.842. non si terra mari miscebitur et mare caelo. 3.847. nec, si materiem nostram collegerit aetas 3.848. post obitum rursumque redegerit ut sita nunc est, 3.849. atque iterum nobis fuerint data lumina vitae, 3.850. pertineat quicquam tamen ad nos id quoque factum, 3.851. interrupta semel cum sit repetentia nostri. 3.852. et nunc nil ad nos de nobis attinet, ante 3.853. qui fuimus, neque iam de illis nos adficit angor. 3.870. Proinde ubi se videas hominem indignarier ipsum, 3.871. post mortem fore ut aut putescat corpore posto 3.872. aut flammis interfiat malisve ferarum, 3.873. scire licet non sincerum sonere atque subesse 3.874. caecum aliquem cordi stimulum, quamvis neget ipse 3.875. credere se quemquam sibi sensum in morte futurum; 3.876. non, ut opinor, enim dat quod promittit et unde 3.877. nec radicitus e vita se tollit et eicit, 3.878. sed facit esse sui quiddam super inscius ipse. 3.879. vivus enim sibi cum proponit quisque futurum, 3.880. corpus uti volucres lacerent in morte feraeque, 3.881. ipse sui miseret; neque enim se dividit illim 3.882. nec removet satis a proiecto corpore et illum 3.883. se fingit sensuque suo contaminat astans. 3.884. hinc indignatur se mortalem esse creatum 3.885. nec videt in vera nullum fore morte alium se, 3.886. qui possit vivus sibi se lugere peremptum 3.887. stansque iacentem se lacerari urive dolere. 3.888. nam si in morte malumst malis morsuque ferarum 3.889. tractari, non invenio qui non sit acerbum 3.890. ignibus inpositum calidis torrescere flammis 3.891. aut in melle situm suffocari atque rigere 3.892. frigore, cum summo gelidi cubat aequore saxi, 3.893. urgerive superne obrutum pondere terrae. 3.894. 'Iam iam non domus accipiet te laeta neque uxor 3.895. optima, nec dulces occurrent oscula nati 3.896. praeripere et tacita pectus dulcedine tangent. 3.897. non poteris factis florentibus esse tuisque 3.898. praesidium. misero misere' aiunt 'omnia ademit 3.899. una dies infesta tibi tot praemia vitae.' 3.900. illud in his rebus non addunt 'nec tibi earum 3.901. iam desiderium rerum super insidet una.' 3.902. quod bene si videant animo dictisque sequantur, 3.904. 'tu quidem ut es leto sopitus, sic eris aevi 3.905. quod super est cunctis privatus doloribus aegris; 3.906. at nos horrifico cinefactum te prope busto 3.907. insatiabiliter deflevimus, aeternumque 3.908. nulla dies nobis maerorem e pectore demet.' 3.909. illud ab hoc igitur quaerendum est, quid sit amari 3.910. tanto opere, ad somnum si res redit atque quietem, 3.911. cur quisquam aeterno possit tabescere luctu. 3.931. Denique si vocem rerum natura repente. 3.932. mittat et hoc alicui nostrum sic increpet ipsa: 3.933. 'quid tibi tanto operest, mortalis, quod nimis aegris 3.934. luctibus indulges? quid mortem congemis ac fles? 3.935. nam si grata fuit tibi vita ante acta priorque 3.936. et non omnia pertusum congesta quasi in vas 3.937. commoda perfluxere atque ingrata interiere; 3.938. cur non ut plenus vitae conviva recedis 3.939. aequo animoque capis securam, stulte, quietem? 3.940. sin ea quae fructus cumque es periere profusa 3.941. vitaque in offensost, cur amplius addere quaeris, 3.942. rursum quod pereat male et ingratum occidat omne, 3.943. non potius vitae finem facis atque laboris? 3.944. nam tibi praeterea quod machiner inveniamque, 3.945. quod placeat, nihil est; eadem sunt omnia semper. 3.946. si tibi non annis corpus iam marcet et artus 3.947. confecti languent, eadem tamen omnia restant, 3.948. omnia si perges vivendo vincere saecla, 3.949. atque etiam potius, si numquam sis moriturus', 3.950. quid respondemus, nisi iustam intendere litem 3.951. naturam et veram verbis exponere causam? 3.952. grandior hic vero si iam seniorque queratur 3.953. atque obitum lamentetur miser amplius aequo, 3.954. non merito inclamet magis et voce increpet acri: 3.955. 'aufer abhinc lacrimas, baratre, et compesce querellas. 3.956. omnia perfunctus vitai praemia marces; 3.957. sed quia semper aves quod abest, praesentia temnis, 3.958. inperfecta tibi elapsast ingrataque vita, 3.959. et nec opiti mors ad caput adstitit ante 3.960. quam satur ac plenus possis discedere rerum. 3.961. nunc aliena tua tamen aetate omnia mitte 3.962. aequo animoque, age dum, magnis concede necessis?' 3.972. respice item quam nil ad nos ante acta vetustas 3.973. temporis aeterni fuerit, quam nascimur ante. 3.974. hoc igitur speculum nobis natura futuri 3.975. temporis exponit post mortem denique nostram. 3.976. numquid ibi horribile apparet, num triste videtur 3.977. quicquam, non omni somno securius exstat? 3.978. Atque ea ni mirum quae cumque Acherunte profundo 3.979. prodita sunt esse, in vita sunt omnia nobis. 3.980. nec miser inpendens magnum timet aere aëre saxum 3.981. Tantalus, ut famast, cassa formidine torpens; 3.982. sed magis in vita divom metus urget iis 3.983. mortalis casumque timent quem cuique ferat fors. 3.984. nec Tityon volucres ineunt Acherunte iacentem 3.985. nec quod sub magno scrutentur pectore quicquam 3.986. perpetuam aetatem possunt reperire profecto. 3.987. quam libet immani proiectu corporis exstet, 3.988. qui non sola novem dispessis iugera membris 3.989. optineat, sed qui terrai totius orbem, 3.990. non tamen aeternum poterit perferre dolorem 3.991. nec praebere cibum proprio de corpore semper. 3.992. sed Tityos nobis hic est, in amore iacentem 3.993. quem volucres lacerant atque exest anxius angor 3.994. aut alia quavis scindunt cuppedine curae. 3.995. Sisyphus in vita quoque nobis ante oculos est, 3.996. qui petere a populo fasces saevasque secures 3.997. imbibit et semper victus tristisque recedit. 3.998. nam petere imperium, quod iest nec datur umquam, 3.999. atque in eo semper durum sufferre laborem, 3.1000. hoc est adverso nixantem trudere monte 3.1001. saxum, quod tamen e summo iam vertice rusum 3.1002. volvitur et plani raptim petit aequora campi. 3.1003. deinde animi ingratam naturam pascere semper 3.1004. atque explere bonis rebus satiareque numquam, 3.1005. quod faciunt nobis annorum tempora, circum 3.1006. cum redeunt fetusque ferunt variosque lepores, 3.1007. nec tamen explemur vitai fructibus umquam, 3.1008. hoc, ut opinor, id est, aevo florente puellas 3.1009. quod memorant laticem pertusum congerere in vas, 3.1010. quod tamen expleri nulla ratione potestur. 3.1011. Cerberus et Furiae iam vero et lucis egestas, 3.1012. Tartarus horriferos eructans faucibus aestus! 3.1013. qui neque sunt usquam nec possunt esse profecto; 3.1014. sed metus in vita poenarum pro male factis 3.1015. est insignibus insignis scelerisque luela, 3.1016. carcer et horribilis de saxo iactus deorsum, 3.1017. verbera carnifices robur pix lammina taedae; 3.1018. quae tamen etsi absunt, at mens sibi conscia factis 3.1019. praemetuens adhibet stimulos torretque flagellis, 3.1020. nec videt interea qui terminus esse malorum 3.1021. possit nec quae sit poenarum denique finis, 3.1022. atque eadem metuit magis haec ne in morte gravescant. 3.1023. hic Acherusia fit stultorum denique vita. | |
|
| 7. Seneca The Younger, De Consolatione Ad Marciam, 19.5 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 158 |
| 8. Pliny The Elder, Natural History, 7.188-7.190 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 164 |
| 9. Plutarch, Letter of Condolence To Apollonius, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 166 |
10. Plutarch, Consolation To His Wife, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 165 | 611d. when they reach the point where the want is no longer felt; and your Timoxena has been deprived of little, for what she knew was little, and her pleasure was in little things; and as for those things of which she had acquired no perception, which she had never conceived, and to which she had never given thought, how could she be said to be deprived of them? Furthermore, Iknow that you are kept from believing the statements of that other set, who win many to their way of thinking when they say that nothing is in any way evil or painful to "what has undergone dissolution," by the teaching of our fathers and by the mystic formulas of Dionysiac rites, the knowledge of which we who are participants share with each other. Consider then that the soul, which is imperishable, |
|
| 11. Epictetus, Enchiridion, 3.24.94 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 157 |
12. Seneca The Younger, Troades, 371-387, 389-408, 388 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 158| 388. astrorum dominus, quo properat modo | |
|
| 13. Seneca The Younger, Letters, 2.5, 22.13-22.14, 22.22-22.23, 30.14, 54.4, 54.18, 57.9, 62.20, 65.1, 65.12, 65.15-65.16, 65.22, 65.24, 71.16, 77.11, 77.18-77.19, 88.34, 102.2, 102.20, 102.27-102.39, 108.19-108.21 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Gazis and Hooper (2021), Aspects of Death and the Afterlife in Greek Literature, 176, 178, 179, 181; Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 158, 159, 160, 161, 163, 164 |
| 14. Seneca The Younger, De Consolatione Ad Polybium (Ad Polybium De Consolatione) (Dialogorum Liber Xi), 9.2 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 158 |
| 15. Marcus Aurelius Emperor of Rome, Meditations, 11.35 (2nd cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 157 |
16. Pausanias, Description of Greece, 2.15.5, 2.19.5 (2nd cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 144| 2.15.5. λέγεται δὲ καὶ ὧδε λόγος· Φορωνέα ἐν τῇ γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον, Ἴναχον δὲ οὐκ ἄνδρα ἀλλὰ τὸν ποταμὸν πατέρα εἶναι Φορωνεῖ· τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ Ἥρᾳ δικάσαι περὶ τῆς χώρας, σὺν δὲ αὐτῷ Κηφισόν τε καὶ Ἀστερίωνα καὶ τὸν Ἴναχον ποταμόν· κρινάντων δὲ Ἥρας εἶναι τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν ἀφανίσαι τὸ ὕδωρ Ποσειδῶνα. καὶ διὰ τοῦτο οὔτε Ἴναχος ὕδωρ οὔτε ἄλλος παρέχεται τῶν εἰρημένων ποταμῶν ὅτι μὴ ὕσαντος τοῦ θεοῦ· θέρους δὲ αὖά σφισίν ἐστι τὰ ῥεύματα πλὴν τῶν ἐν Λέρνῃ. Φορωνεὺς δὲ ὁ Ἰνάχου τοὺς ἀνθρώπους συνήγαγε πρῶτον ἐς κοινόν, σποράδας τέως καὶ ἐφʼ ἑαυτῶν ἑκάστοτε οἰκοῦντας· καὶ τὸ χωρίον ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ ὠνομάσθη Φορωνικόν. 2.19.5. ἐνταῦθα ἀνάκειται μὲν θρόνος Δαναοῦ, κεῖται δὲ εἰκὼν Βίτωνος, ἀνὴρ ἐπὶ τῶν ὤμων φέρων ταῦρον· ὡς δὲ Λυκέας ἐποίησεν, ἐς Νεμέαν Ἀργείων ἀγόντων θυσίαν τῷ Διὶ ὁ Βίτων ὑπὸ ῥώμης τε καὶ ἰσχύος ταῦρον ἀράμενος ἤνεγκεν. ἑξῆς δὲ τῆς εἰκόνος ταύτης πῦρ καίουσιν ὀνομάζοντες Φορωνέως εἶναι· οὐ γάρ τι ὁμολογοῦσι δοῦναι πῦρ Προμηθέα ἀνθρώποις, ἀλλὰ ἐς Φορωνέα τοῦ πυρὸς μετάγειν ἐθέλουσι τὴν εὕρεσιν. | 2.15.5. There is also another legend which says that Phoroneus was the first inhabitant of this land, and that Inachus, the father of Phoroneus, was not a man but the river. This river, with the rivers Cephisus and Asterion, judged concerning the land between Poseidon and Hera. They decided that the land belonged to Hera, and so Poseidon made their waters disappear. For this reason neither Inachus nor either of the other rivers I have mentioned provides any water except after rain. In summer their streams are dry except those at Lerna . Phoroneus, the son of Inachus, was the first to gather together the inhabitants, who up to that time had been scattered and living as isolated families. The place into which they were first gathered was named the City of Phoroneus. 2.19.5. Here is dedicated the throne of Danaus, and here Is placed a statue of Biton, in the form of a man carrying a bull on his shoulders. According to the poet Lyceas, when the Argives were holding a sacrifice to Zeus at Nemea , Biton by sheer physical strength took up a bull and carried it there. Next to this statue is a fire which they keep burning, calling it the fire of Phoroneus. For they do not admit that fire was given to mankind by Prometheus, but insist in assigning the discovery of fire to Phoroneus. |
|
| 17. Eusebius of Caesarea, Preparation For The Gospel, 15.20.6 (3rd cent. CE - 4th cent. CE) Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Gazis and Hooper (2021), Aspects of Death and the Afterlife in Greek Literature, 176 |
| 18. Epicurus, Letter To Menoeceus, 126, 125 Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 145, 165, 168 |
| 19. Epicurus, Key Doctrines, 2 Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 165 |
| 20. Hyperides, Funeral Oration, 43 Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 162 |
| 21. Cicero, On Academic Scepticism, 2.135 Tagged with subjects: •symmetry arguments Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 162 |
