1. Cicero, On The Ends of Good And Evil, 1.17-1.26 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sallustius, author of empedoclea Found in books: Wynne (2019), Horace and the Gift Economy of Patronage, 16| 1.17. Quid igitur est? inquit; audire enim cupio, quid non probes. Principio, inquam, in physicis, quibus maxime gloriatur, primum totus est alienus. Democritea dicit democrite adicit A 1 RBE democrito adicit A 2, V (adijcit); adicit de- mocrite (e corr in o) N perpauca mutans, sed ita, ut ea, quae corrigere vult, mihi quidem depravare videatur. ille atomos athom. (et sic semper) quas appellat, id est corpora individua propter soliditatem, censet in infinito ii, in quo nihil nec summum nec infimum nec medium nec ultimum ultimum intimum Jonas (dissert. Berol. 1870 thes. 5) nec extremum sit, ita ferri, ferri A 2 ERN fieri BV ita ferri ut om A 1 ut concursionibus inter se cohaerescant, ex quo efficiantur ea, quae sint quaeque certur, omnia, eumque motum atomorum nullo a principio, sed ex aeterno tempore intellegi convenire. 1.18. Epicurus autem, in quibus sequitur Democritum, non fere labitur. quamquam utriusque cum multa non probo, tum illud in primis, quod, cum in rerum natura duo quaerenda sint, unum, quae materia sit, ex qua ex quo AREN quaeque res efficiatur, alterum, quae vis sit, quae quidque efficiat, de materia disseruerunt, vim et causam efficiendi reliquerunt. sed hoc commune vitium, illae Epicuri propriae ruinae: censet enim eadem illa individua et solida corpora ferri deorsum deorsū ( cum ras. post ū) N suo pondere ad lineam, ad lineam adlimam A 1 ad lunam R ad lineam (ne ex corr. ) N hunc naturalem esse omnium corporum motum. 1.19. deinde ibidem homo acutus, cum illud occurreret, si omnia deorsus deorsum BEV, N ut v. 15 e regione ferrentur et, ut dixi, ad lineam, numquam fore fore numquam B fore unquam E ut atomus athomos altera alteram posset attingere itaque * * attulit hiatum post itaque notavit Usener (Epicurea, Lipsiae 1887, p. 199; scriptum fuisse potest effici mundum non posse vel simile aliquid), alii ante itaque cf. Va. II 344 sqq. rem commenticiam: declinare dixit dixit declinare B atomum at thomum B athomos A perpaulum, quo nihil posset fieri minus; ita effici complexiones et copulationes et adhaesiones adhaesitationes AR (adhes.), adhesitõnes N atomorum inter se, ex quo efficeretur mundus omnesque partes mundi, quaeque in eo essent. Quae cum tota res res tota R est ficta est ficta Se. ('potuit excidere, ut saepe excidit, librariis non intellectum est' Mdv.); ficta BER, ( post ficta superscr. ab alt. m. sit) A, ( ibid. superscr. ab alt. m. s. = scilicet] sit ) N; ficta sit V ficta est Heindorf ad Cic. de nat. deor. I 1 pueriliter, tum ne efficit quidem, add. A. Man. quod vult. quo volt BE nam et ipsa declinatio ad libidinem fingitur—ait enim declinare atomum sine causa; quo nihil turpius physico, quam fieri quicquam sine causa dicere,—et illum motum naturalem omnium ponderum, ut ipse constituit, e regione inferiorem locum petentium sine causa eripuit atomis nec tamen id, cuius causa haec finxerat, assecutus est. 1.20. nam si omnes atomi declinabunt, nullae umquam cohaerescent, sive aliae declinabunt, aliae suo nutu recte ferentur, primum erit hoc quasi provincias atomis dare, quae recte, quae oblique ferantur, deinde eadem illa atomorum, in quo etiam Democritus haeret, turbulenta concursio hunc mundi ornatum efficere efficere ornatum BE non poterit. ne illud quidem physici, credere aliquid esse minimum, quod profecto numquam putavisset, si a Polyaeno, familiari suo, geometrica geometrica J. F. Gronovius; geometricam ABERN geometriam V discere maluisset quam illum etiam ipsum dedocere. sol Democrito magnus videtur, quippe homini erudito in geometriaque perfecto, huic pedalis fortasse; tantum enim esse censet, quantus videtur, vel paulo aut maiorem aut minorem. 1.21. ita, quae mutat, ea corrumpit, mutat ea corrumpit corrumpit mutat ea BE quae sequitur sunt tota Democriti, atomi, ie, imagines, quae ei)/dwla idola AR ydola BENV nomit, quorum incursione incursione E incursionem ( etiam A) non solum videamus, sed etiam cogitemus; infinitio ipsa, quam a)peiri/an apirian ABERV apiriam N (pi ex corr. ) vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie. quottidie BE quotidie NV quae etsi mihi nullo modo probantur, tamen Democritum laudatum a ceteris ab hoc, qui eum unum secutus esset, nollem vituperatum. 1.22. Iam in altera altera in BE philosophiae parte, quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh/ logice ABERN loyce V dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus nudus mundus BE est. tollit definitiones, nihil de dividendo ac partiendo docet, non quo modo efficiatur concludaturque ratio tradit, non qua via captiosa solvantur ambigua distinguantur ostendit; iudicia rerum in sensibus ponit, quibus si semel aliquid falsi pro vero probatum sit, sublatum esse omne iudicium veri et falsi putat. 1.23. Confirmat autem illud vel maxime, quod ipsa natura, ut ait ille, sciscat et probet, id est voluptatem et dolorem. ad haec et quae sequamur et quae fugiamus refert omnia. quod quamquam Aristippi est a Cyrenaicisque melius liberiusque defenditur, tamen eius modi esse iudico, ut nihil homine videatur indignius. ad maiora enim quaedam nos natura genuit et conformavit, ut mihi quidem videtur. ac fieri potest, ut errem, sed ita prorsus existimo, neque eum Torquatum, qui hoc primus cognomen invenerit, invenit BE aut torquem illum hosti detraxisse, ut aliquam ex eo perciperet corpore voluptatem, aut cum Latinis tertio consulatu conflixisse apud Veserim propter voluptatem; quod vero securi percussit percussit Mdv. percusserit filium, privavisse privasse BER se etiam videtur multis voluptatibus, cum ipsi naturae patrioque amori praetulerit ius maiestatis atque imperii. 1.24. quid? T. T. Dav. (cf. Iw. Mue. II p.8 sq.); 1 ( vel L) Torquatus, is qui consul cum Cn. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Silano emancipaverat, ut eum Macedonum legatis accusantibus, quod pecunias praetorem in provincia cepisse arguerent, causam apud se dicere iuberet reque ex utraque parte audita pronuntiaret eum non talem videri fuisse in imperio, quales eius maiores fuissent, et in conspectum suum venire vetuit, numquid tibi videtur de voluptatibus suis cogitavisse? Sed ut omittam pericula, labores, dolorem etiam, quem optimus quisque pro patria et pro suis suscipit, suscepit BER ut non modo nullam captet, sed etiam praetereat omnes voluptates, dolores denique quosvis suscipere malit quam deserere ullam officii partem, ad ea, quae hoc non minus declarant, sed videntur leviora, veniamus. quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poe+tarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert? 1.25. nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Torquatis edd. torquati ABER torquato NV Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus Metrodorus P. Man. vero tu aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista fortasse legendum qui et saperet aliquid et ista didicisset. et quod quaeritur saepe, cur tam multi sint Epicurei, epicuri BE, R (Ep.), N sunt aliae quoque causae, sed multitudinem haec maxime allicit, quod ita putant dici ab illo, recta et honesta quae sint, ea facere ipsa per se laetitiam, id est voluptatem. homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. nam si concederetur, etiamsi ad corpus nihil referatur, ista sua sponte et per se esse iucunda, per se esset et virtus et cognitio rerum, quod minime ille vult, expetenda. 1.26. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. De cetero vellem equidem aut ipse doctrinis fuisset instructior— est enim, quod tibi ita videri necesse est, non satis politus iis artibus, quas qui tenent, eruditi appellantur —aut ne deterruisset alios a studiis. quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse loquerer, tum Triarius leniter leniter dett. leuiter arridens: Tu quidem, inquit, totum Tu quidem inquit totum tum quid totum inquit (inquid B) BE Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti. quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo quoque modo A 1 quoque ut modo RN 1 V quoque ut id modo N 2 loqueretur, intellegere, quid diceret? aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. disserendi artem nullam habuit. voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; nam ante Aristippus, et ille melius. post melius add. in V Etenim quoniam detractis de ho- mine sensibus; idem in N (et enim cet ) ab alt. m. in marg. adscr. posito post melius signo eodemque in marg.; melius Etenim quoniam detractis de homine sensibus reliqui nichil est necesse est quid ad naturam aut contra sit a natura ipsa iudicari. Et expetendam et dolorem ipsum per se esse. addidisti R (cf. p. 13, 32 sqq. et p. 14, 8 sq.) addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. | |
|
3. Cicero, Tusculan Disputations, 1.6, 2.7, 4.6-4.7 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sallustius, author of empedoclea Found in books: Wynne (2019), Horace and the Gift Economy of Patronage, 16| 1.6. in quo eo magis nobis est elaborandum, quod multi iam esse libri Latini dicuntur scripti inconsiderate ab optimis illis quidem viris, sed non satis eruditis. fieri autem potest, ut recte quis sentiat et id quod sentit polite eloqui non possit; sed mandare quemquam litteris cogitationes suas, qui eas nec disponere nec inlustrare possit nec delectatione aliqua allicere lectorem, hominis est intemperanter abutentis et otio et litteris. mandare... 5 litteris Einhart Vita Caroli praef. itaque suos libros ipsi legunt cum suis, nec quisquam attingit praeter eos, qui eandem licentiam scribendi sibi permitti volunt. quare si aliquid oratoriae laudis laudis s eras. sed a m. rec. iterur scriptum in V nostra attulimus industria, multo studiosius philosophiae fontis aperiemus, e quibus etiam illa manabant. 2.7. est enim quoddam genus eorum qui se se add. K 2 philosophos appellari apellari VG 1 volunt, quorum dicuntur esse Latini sane multi libri; quos non contemno equidem, quippe quos numquam legerim; sed quia profitentur ipsi illi, qui eos scribunt, se neque distincte neque distribute neque eleganter eliganter V 1 R 2? H neque ornate scribere, lectionem sine ulla delectatione neglego. negle go R 1 quid enim dicant et quid sentiant i qui sunt ab ea disciplina, nemo ne add. ed. Lb. in mg. mediocriter quidem doctus ignorat. quam ob rem, quoniam quem ad modum dicant ipsi non laborant, cur legendi sint nisi ipsi inter se qui idem qui idem R quidem GKV 1 H sentiunt, non intellego. intelligo KR c? 4.6. itaque illius verae elegantisque philosophiae, quae ducta a Socrate in Peripateticis adhuc permansit et idem alio modo dicentibus Stoicis, cum Academici eorum controversias disceptarent, disceptare R 1 nulla fere sunt aut aut s ac X pauca admodum Latina monumenta sive propter magnitudinem rerum occupationemque hominum, hominum s omnium X sive etiam quod imperitis ea probari posse non arbitrabantur, arbitr antur G 1 cum interim illis silentibus C. Amafinius amifinius X ( corr. R 1? ) extitit dicens, cuius libris editis commota multitudo contulit se ad eam eam ex eandem K 2 eadem R 1 ( add. 2 ) potissimum disciplinam, sive quod erat cognitu perfacilis, sive quod invitabantur invitabantur s invitabatur X cf. fin. 1, 25 inlecebris blandis voluptatis, sive etiam, quia nihil erat prolatum melius, illud quod erat erat R 1 tenebant. tenebant V 1 4.7. post Amafinium ammafinius K 1 ( alt. m eras. ) autem multi eiusdem aemuli rationis multa cum scripsissent, Italiam totam occupaverunt, quodque maxumum argumentum est non dici illa subtiliter, sumtiliter GV 1 quod et tam et tam Dav. etiam X facile ediscantur et ab indoctis probentur, id illi firmamentum esse disciplinae putant. Sed defendat, quod quod s V rec quo X quisque sentit; sunt enim iudicia libera: nos institutum tenebimus nullisque nulliusque Bentl. sed cf. 441, 25 unius disciplinae legibus adstricti, quibus in philosophia necessario pareamus, quid sit in quaque re maxime probabile, semper requiremus. requiremus cf. nat. deor. 2, 96 quod cum saepe alias, tum nuper in Tusculano studiose egimus. itaque expositis tridui disputationibus discipulationibus G 1 quartus dies hoc libro concluditur. ut enim in inferiorem ambulationem descendimus, quod feceramus idem superioribus diebus, acta res est sic: Dicat, si quis volt, qua de re disputari velit. | |
|
