1. Aristotle, Eudemian Ethics, 2.9 (4th cent. BCE - 4th cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12 |
2. Cicero, De Oratore, 1.263, 2.170, 3.80, 3.107 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12; Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 1.263. Tum Crassus 'operarium nobis quendam, Antoni, oratorem facis atque haud scio an aliter sentias et utare tua illa mirifica ad refellendum consuetudine, qua tibi nemo umquam praestitit; cuius quidem ipsius facultatis exercitatio oratorum propria est, sed iam in philosophorum consuetudine versatur maximeque eorum, qui de omni re proposita in utramque partem solent copiosissime dicere. 2.170. "si Gracchus nefarie, praeclare Opimius." Ex consequentibus: "si et ferro interfectus ille et tu inimicus eius cum gladio cruento comprehensus in illo ipso loco et nemo praeter te ibi visus est et causa nemini et tu semper audax, quid est quod de facinore dubitare possimus?" Ex consentaneis et ex praecurrentibus et ex repugtibus, ut olim Crassus adulescens: "non si Opimium defendisti, Carbo, idcirco te isti bonum civem putabunt: simulasse te et aliquid quaesisse perspicuum est, quod Ti. Gracchi mortem saepe in contionibus deplorasti, quod P. Africani necis socius fuisti, quod eam legem in tribunatu tulisti, quod 3.80. sin aliquis exstiterit aliquando, qui Aristotelio more de omnibus rebus in utramque partem possit dicere et in omni causa duas contrarias orationes, praeceptis illius cognitis, explicare aut hoc Arcesilae modo et Carneadi contra omne, quod propositum sit, disserat, quique ad eam rationem adiungat hunc rhetoricum usum moremque exercitationemque dicendi, is sit verus, is perfectus, is solus orator. Nam neque sine forensibus nervis satis vehemens et gravis nec sine varietate doctrinae satis politus et sapiens esse orator potest. 3.107. alii autem habent deprecationem aut miserationem; alii vero ancipitis disputationes, in quibus de universo genere in utramque partem disseri copiose licet. Quae exercitatio nunc propria duarum philosophiarum, de quibus ante dixi, putatur, apud antiquos erat eorum, a quibus omnis de rebus forensibus dicendi ratio et copia petebatur; de virtute enim, de officio, de aequo et bono, de dignitate, utilitate, honore, ignominia, praemio, poena similibusque de rebus in utramque partem dicendi etiam nos et vim et artem habere debemus. | |
|
3. Cicero, On Duties, 3.3, 3.89, 5.10 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12 3.3. Ita, qui in maxima celebritate atque in oculis civium quondam vixerimus, nunc fugientes conspectum sceleratorum, quibus omnia redundant, abdimus nos, quantum licet, et saepe soli sumus. Sed quia sic ab hominibus doctis accepimus, non solum ex malis eligere minima oportere, sed etiam excerpere ex his ipsis, si quid inesset boni, propterea et otio fruor, non illo quidem, quo debebat is, qui quondam peperisset otium civitati, nec eam solitudinem languere patior, quam mihi affert necessitas, non voluntas. 3.89. Plenusestsextus liber de officiis Hecatonis talium quaestionum: sitne boni viri in maxima caritate annonae familiam non alere. In utramque partem disputat, sed tamen ad extremum utilitate, ut putat, officium dirigit magis quam humanitate. Quaerit, si in mari iactura facienda sit, equine pretiosi potius iacturam faciat an servoli vilis. Hic alio res familiaris, alio ducit humanitas. Si tabulam de naufragio stultus arripuerit, extorquebitne eam sapiens, si potuerit? Negat, quia sit iniurium. Quid? dominus navis eripietne suum? Minime, non plus quam navigantem in alto eicere de navi velit, quia sua sit. Quoad enim perventum est eo, quo sumpta navis est, non domini est navis, sed navigantium. | 3.3. So, although I once lived amid throngs of people and in the greatest publicity, I am now shunning the sight of the miscreants with whom the world abounds and withdrawing from the public eye as far as I may, and I am often alone. But I have learned from philosophers that among evils one ought not only to choose the least, but also to extract even from these any element of good that they may contain. For that reason, I am turning my leisure to account â though it is not such repose as the man should be entitled to who once brought the state repose from civil strife â and I am not letting this solitude, which necessity and not my will imposes on me, find me idle. 3.89. The sixth book of Hecaton's "Moral Duties" is full of questions like the following: "Is it consistent with a good man's duty to let his slaves go hungry when provisions are at famine price?" Hecaton gives the argument on both sides of the question; but still in the end it is by the standard of expediency, as he conceives it, rather than by one of human feeling, that he decides the question of duty. Then he raises this question: supposing a man had to throw part of his cargo overboard in a storm, should he prefer to sacrifice a high-priced horse or a cheap and worthless slave? In this case regard for his property interest inclines him one way, human feeling the other."Suppose that a foolish man has seized hold of a plank from a sinking ship, shall a wise man wrest it away from him if he can?" "No," says Hecaton; "for that would be unjust." "But how about the owner of the ship? Shall he take the plank away because it belongs to him?""Not at all; no more than he would be willing when far out at sea to throw a passenger overboard on the ground that the ship was his. For until they reach the place for which the ship is chartered, she belongs to the passengers, not to the owner." |
|
4. Cicero, On The Nature of The Gods, 1.10, 1.12, 2.168 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12, 111 | 1.10. Those however who seek to learn my personal opinion on the various questions show an unreasonable degree of curiosity. In discussion it is not so much weight of authority as force of argument that should be demanded. Indeed the authority of those who profess to teach is often a positive hindrance to those who desire to learn; they cease to employ their own judgement, and take what they perceive to be the verdict of their chosen master as settling the question. In fact I am not disposed to approve the practice traditionally ascribed to the Pythagoreans, who, when questioned as to the grounds of any assertion that they advanced in debate, are said to have been accustomed to reply 'He himself said so,' 'he himself' being Pythagoras. So potent was an opinion already decided, making authority prevail unsupported by reason. 1.12. In an undertaking so extensive and so arduous, I do not profess to have attained success, though I do claim to have attempted it. At the same time it would be impossible for the adherents of this method to dispense altogether with any standard of guidance. This matter it is true I have discussed elsewhere more thoroughly; but some people are so dull and slow of apprehension that they appear to require repeated explanations. Our position is not that we hold that nothing is true, but that we assert that all true sensations are associated with false ones so closely resembling them that they contain no infallible mark to guide our judgement and assent. From this followed the corollary, that many sensations are probable, that is, though not amounting to a full perception they are yet possessed of a certain distinctness and clearness, and so can serve to direct the conduct of the wise man. 2.168. "These are more or less the things that occurred to me which I thought proper to be said upon the subject of the nature of the gods. And for your part, Cotta, would you but listen to me, you would plead the same cause, and reflect that you are a leading citizen and a pontife, and you would take advantage of the liberty enjoyed by your school of arguing both pro and contra to choose to espouse my side, and preferably to devote to this purpose those powers of eloquence which your rhetorical exercises have bestowed upon you and which the Academy has fostered. For the habit of arguing in support of atheism, whether it be done from conviction or in pretence, is a wicked and impious practice." |
|
5. Cicero, On The Ends of Good And Evil, 3.3, 5.10 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12 3.3. ipse etiam dicit dicit cf. p. 13, 24—29 Epicurus ne ne nec RNV argumentandum quidem esse de voluptate, quod sit positum iudicium eius in sensibus, ut commoneri nos satis sit, nihil attineat doceri. quare illa nobis simplex fuit in utramque partem disputatio. nec enim in Torquati sermone quicquam sermone quicquam VN 2 sermone nec quicquam (quitquam ABE) implicatum inpl. R aut tortuosum fuit, nostraque, ut mihi videtur, dilucida oratio. Stoicorum autem non ignoras quam sit subtile vel spinosum potius disserendi genus, idque cum Graecis tum magis nobis, quibus etiam verba parienda sunt inponendaque nova rebus novis nomina. quod quidem nemo mediocriter doctus mirabitur cogitans in omni arte, cuius usus vulgaris communisque non sit, multam novitatem nominum esse, cum constituantur earum rerum vocabula, quae in quaque arte versentur. 5.10. persecutus est est N 2 om. BERN 1 V Non. p. 232 Aristoteles animantium omnium ortus, victus, figuras, Theophrastus autem stirpium naturas omniumque fere rerum, quae e terra gignerentur, causas atque rationes; qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Disserendique ab isdem non dialectice solum, sed etiam oratorie praecepta sunt tradita, ab Aristoteleque principe de singulis rebus in utramque partem dicendi exercitatio est instituta, ut non contra omnia semper, sicut Arcesilas, diceret, et tamen ut in omnibus rebus, quicquid ex utraque parte dici posset, expromeret. exprimeret R | 3.3. In fact Epicurus himself declares that there is no occasion to argue about pleasure at all: its criterion resides in the senses, so that proof is entirely superfluous; a reminder of the facts is all that is needed. Therefore our preceding debate consisted of a simple statement of the case on either side. There was nothing abstruse or intricate in the discourse of Torquatus, and my own exposition was, I believe, as clear as daylight. But the Stoics, as you are aware, affect an exceedingly subtle or rather crabbed style of argument; and if the Greeks find it so, still more must we, who have actually to create a vocabulary, and to invent new terms to convey new ideas. This necessity will cause no surprise to anyone of moderate learning, when he reflects that in every branch of science lying outside the range of common everyday practice there must always be a large degree of novelty in the vocabulary, when it comes to fixing a terminology to denote the conceptions with which the science in question deals. 5.10. Aristotle gave a complete account of the birth, nutrition and structure of all living creatures, Theophrastus of the natural history of plants and the causes and constitution of vegetable organisms in general; and the knowledge thus attained facilitated the investigation of the most obscure questions. In Logic their teachings include the rules of rhetoric as well as of dialectic; and Aristotle their founder started the practice of arguing both pro and contra upon every topic, not like Arcesilas, always controverting every proposition, but setting out all the possible arguments on either side in every subject. |
|
6. Cicero, On Fate, 1, 18 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |
7. Cicero, On Friendship, 12 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |
8. Cicero, Brutus, 110-111, 313-314, 112 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 105 112. hoc dicendi genus ad patrocinia mediocriter aptum videbatur, ad senatoriam vero sententiam, cuius erat ille princeps, vel maxime; significabat enim non prudentiam solum, sed quod maxime rem continebat continet maluit Campe , fidem. Habebat hoc a natura ipsa, quod a doctrina non facile posset; quamquam huius quoque ipsius rei, quem ad modum scis, praecepta sunt. Huius et orationes sunt et tres ad L. Fufidium libri scripti de vita ipsius acta acta L : lectu Geel sane utiles, quos nemo legit; at Cyri vitam et disciplinam legunt, praeclaram illam quidem, sed neque tam nostris rebus aptam nec tamen Scauri laudibus anteponendam. ipse etiam Fufidius in aliquo patronorum numero fuit. Rutilius autem in quodam tristi et severo genere dicendi versatus est. Erat uterque erat uterque Jahn : et uterque L natura vehemens et acer; itaque cum una consulatum petivissent, non ille solum, qui repulsam tulerat, accusavit ambitus designatum competitorem, sed Scaurus etiam absolutus Rutilium in iudicium vocavit. Multaque opera multaque industria Rutilius fuit, quae erat propterea gratior, quod idem magnum munus de iure respondendi sustinebat. | |
|
9. Cicero, Orator, 46 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12 |
10. Cicero, Letters To His Friends, 11.27.8 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12 |
11. Cicero, Lucullus, 104, 108, 124, 133, 7 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12 |
12. Cicero, Pro Rabirio Perduellionis Reo, 19 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 19. already discussed, that Lucius Saturninus was shun by the band of Caius Rabirius; and I should think it a most glorious deed. But since I cannot do that, I will confess this, which will have less weight with regard to our credit, but not less with regard to the accusation—I confess that Caius Rabirius took up arms for the purpose of slaying Saturninus. What is the matter, Labienus? What more weighty confession do you expect from me; or what greater charge did you expect me to furnish against him? Unless you think that there is any difference between him who slew the man, and him who was in arms for the purpose of slaying him. If it was wrong for Saturninus to be slain, then arms cannot have been taken up against Saturninus without guilt;—if you admit that arms were lawfully taken up,—then you must inevitably confess that he was rightly slain. | |
|
13. Cicero, Pro Sestio, 138, 98, 71 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 105 |
14. Cicero, Tusculan Disputations, 1.8 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12 1.8. itaque dierum quinque scholas, ut Graeci appellant, in totidem libros contuli. fiebat autem ita ut, cum is his G 1 V 1 H qui audire audiri X ( corr. V 2 l e ss. K 2 ) vellet dixisset, quid quod K 1 V 2 sibi videretur, tum ego contra dicerem. haec est enim, ut scis, vetus et et om. V 1 add. 2 Socratica ratio contra alterius opinionem disserendi. nam ita facillime, quid veri simillimum esset, inveniri posse Socrates arbitrabatur. Sed quo commodius disputationes nostrae explicentur, sic eas exponam, quasi agatur res, non quasi narretur. Philosophia ... 221, 7 narretur H (27 fieri 220, 5 litteris et 220,13 adulescentes 220, 18 dicere bis ) ergo ergo et primam lit- teram verbi malum om. R 1 V 1 spatio rubicatori relicto ; ergo add. R al. m ergo et m V c ita nasce- in r. V 1 nascatur corr. V c ita nascetur exordium: Malum ergo et primam lit- teram verbi malum om. R 1 V 1 spatio rubicatori relicto ; ergo add. R al. m ergo et m V c ita nasce- in r. V 1 nascatur corr. V c mihi videtur esse mors. | |
|
15. Cicero, Republic, 6.12 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 6.12. Hic tu, Africane, ostendas oportebit patriae lumen animi, ingenii consiliique tui. Sed eius temporis ancipitem video quasi fatorum viam. Nam cum aetas tua septenos octiens solis anfractus reditusque converterit, duoque ii numeri, quorum uterque plenus alter altera de causa habetur, circuitu naturali summam tibi fatalem confecerint, in te unum atque in tuum nomen se tota convertet civitas, te senatus, te omnes boni, te socii, te Latini intuebuntur, tu eris unus, in quo nitatur civitatis salus, ac, ne multa, dictator rem publicam constituas oportet, si impias propinquorum manus effugeris. Hic cum exclamasset Laelius ingemuissentque vehementius ceteri, leniter arridens Scipio: St! quaeso, inquit, ne me e somno excitetis, et parumper audite cetera. | |
|
16. Cicero, Letters, 1.17.6, 9.4.3, 9.10.33, 10.10.5 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius •cornelius sulla, p. (sulla), as parricide (φονεὺς τῆς πατρίδος) Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12, 16; Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 105 |
17. Horace, Sermones, 1.17.25 (1st cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. Found in books: Santangelo (2013), Roman Frugality: Modes of Moderation from the Archaic Age to the Early Empire and Beyond, 163 |
18. Livy, History, 9.38.2, 25.1.6-25.1.12, 25.12, 25.12.2-25.12.10 (1st cent. BCE - missingth cent. CE) Tagged with subjects: •p. cornelius sulla •cornelius sulla, p. Found in books: Poulsen (2021), Usages of the Past in Roman Historiography, 301; Santangelo (2013), Roman Frugality: Modes of Moderation from the Archaic Age to the Early Empire and Beyond, 163 |
19. Seneca The Elder, Controversies, 7.2.1-7.2.9 (1st cent. BCE - missingth cent. CE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), plunging swords into the republic Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 118 7.2.1. Si accusasset Cicero Popillium, uiueret. Occidit Ciceronem Popillius: puto iam creditis occisum ab isto patrem. Vt uno ictu pereat tantum dabo: pro Cicerone sic liceat pacisci ? GAVI Sabini. Quod unum potuimus effecimus, ut ueniret tempus quo Popillius Ciceronem desideraret. “Popilli, potes,” inquit, “Ciceronem occidere; potes uel patrem.” Porci Latronis. Prorsus occisurus Ciceronem debebat incipere a patre. “Antonius, inquit, me iussit.” Non pudet te, Popilli? imperator te tuus credidit posse parricidium facere. Abscidit caput, amputauit manum, effecit ut minimum in illo esset crimen quod Ciceronem occidit. Facinus indignum! felicissime licet cedat actio, id solum proficiemus, ut qui Ciceronem occidit tantum erubescat. 7.2.2. occisum Ciceronem malo s mores uoco . ALBVCI SILI. Caedit ceruices tanti uiri et umero tenus recisum amputat caput. I nunc et nega te parricidam. hoc unum tamen feliciter fecisti, quod ante occidisti patrem quam Ciceronem. Facilius pro parricida iudices mouit quam pro se clientem. Ad uos hoc, patroni, exemplum pertinet: nullos magis odit Popillius quam quibus plurimum debet. Vbicunque estis, iudices, qui in istum reum sederatis, ecquid poenitet absoluisse? ARGENTARI. Impius est, ingratus est; audeo dicere, parricida est : sensit qui defenderat. Respice forum: hic sub Cicerone sedisti; respice rostra: hic supra Ciceronem stetisti. Quantum eloquentia tua, Cicero, potuit! Popillius de moribus reus est. Abscidit ceruices loquentis: haec est absoluti clientis post longum tempus salutatio. Parce iam, quaeso, Popilli: nihil tibi nisi occidendum Ciceronem mandauit Antonius . Duo fecit parricidia quorum alterum audistis, alterum uidistis. 7.2.3. est, infamis pueritia, respondebit: iam ista Cicero Cic. pro Rosc. Am. 26, 72. defendit. Non pudet, Popilli? accusator tuus uiuit. “Quid tam commune quam spiritus uiuis, terra mortuis, mare fluctuantibus, litus eiectis?” Parricida, sic etiam tu perisses. FVLVI Sparsi. Non credidisset Popillium fecisse Antonius, nisi in mentem illi uenisset illum et parricidium fecisse. Facinus indignum! a me defenditur Cicero, cum Popillium Cicero defenderit. MENTONIS. Non magis quisquam alius occidere Ciceronem potuit praeter Popillium, quam nemo Popillium praeter Ciceronem defendere. parricidam quem uiuos negarat Cicero occisus ostendit. Fortunam Ciceronis! Antonius illum proscripsit qui accusatus est, Popillius occidit qui defensus est. Si damnatus esses, carnifex te culleo tum insuisset. Video quid respondeat: non credet Antonius occisum Ciceronem a Popillio, nisi ei signum attulerit. 7.2.4. quod propinqui Catilinae, quod amici Verris, quod clientes Clodii praestiterunt: proscriptum transi. Ne a mortuo quidem manus abstinet, lacerat occisum. Popilli, hoc parricidium tertium tuum est. Pompei SILONIS. Numquid magis exonerare te possum? praesta Ciceroni quod Antonius. CORNELI Hispani. Dic: Antoni, ego istud scelus facere possum: et patrem occidi. Securi erant amici Ciceronis postquam ad illum Popillius missus est. ARELLI FVSCI patris. Potuisti Ciceronem occidere? at quam nobis bene persuaserat Cicero parricidium te facere non posse! Occidisti tu Ciceronem loquentem: numquid, inquit, est aliquis ex tuis uerendus index? an nemo Ciceroni timendus est qui cum Popillio uenit? Q. 7.2.5. relatus est nunc sic a Popillio refertur? proposito in rostris capite Ciceronis, quamuis omnia metu tenerentur, gemitus tamen populi liber fuit. IVLI BASSI. “Proscriptus, inquit, erat Cicero.” pater certe tuus proscriptus non fuit. Blandi. Di manes Popilli senis et inultae te patris, Cicero, persecuntur animae, ut quem negasti parricidam sentias. Capitonis. Deduxi ad uos reum omnium quos terra sustinet nocentissimum, ingratum, inpium, percussorem, bis parricidam; nec tamen timeo; patroni uiderint: nemo a Popillio nisi post beneficium occiditur. Ne damnationem quidem istius despero; non enim a Cicerone defenditur. Timeo ne causae non satisfaciam. maior causa est occisum a Popillio Ciceronem queri quam fuit aliquando probare non occisum patrem. 7.2.6. occidere qui audiit? Minturnensis palus exulem Marium non hausit; Cimber etiam in capto uidit imperantem; praetor iter a conspectu exulis flexit; qui in crepidine uiderat Marium in sella figurauit. Non possumus de Popillio queri: eodem loco patronum habuit quo patrem. Cn. Pompeius terrarum marisque domitor Hortensi se clientem libenter professus est; et Hortensius bona Pompei, non Pompeium defenderat. Romulus, horum moenium conditor et sacratus caelo parens, non tantam urbem fecit quantam Cicero seruauit. 7.2.7. incendium, Cicero Romae. glorietur deuicto Annibale Scipio, Pyrrho Fabricius, Antiocho alter Scipio, Perse Paulus, Spartaco Crassus, Sertorio et Mithridate Pompeius: nemo hostis Catilina propius accessit. Fertur adprensum coma caput et defluente sanguine hunc ipsum inquinat locum in quo pro Popillio dixerat. BVTEONIS. Quantae fuit eloquentiae! probauit ab eo non occisum patrem a quo occidi poterat etiam Cicero. MARVLLI. Si inimicus essem patronis, optarem ut reus absolueretur. Turpe iudico in ea ciuitate Ciceronem non defendi in qua defendi potuit etiam Popillius. 7.2.8. interfectorem Ciceronis et hi quoque non parricidi reum a Cicerone defensum, sed in priuato iudicio: declamatoribus placuit parricidi reum fuisse. Sic autem eum accusant tamquam defendi non possit, cum adeo possit absolui, ut ne accusari quidem potuerit. Latroni non placebat illum sic accusari quomodo quidam accusauerunt: obicio tibi, quod occidisti hominem, quod ciuem, quod senatorem, quod consularem, quod Ciceronem, quod patronum tuum. hac enim ratione non adgrauari indignationem, sed fatigari. statim illo ueniendum est ad quod properat auditor; nam in reliquis adeo bonam causam habet Popillius, ut detracto eo quod patronum occidit, nihil negoti habiturus sit; patrocinium eius est ciuilis belli necessitas. itaque nolo per illos reum gradus ducere quos potest totiens euadere. licuit enim in bello et ciuem et senatorem et consularem occidere, ne in hoc quidem crimen est quod Ciceronem, sed quod patronum. Naturale est autem, ut quod in nullo patrono fieri oportuit, indignius sit factum in Cicerone patrono. 7.2.9. illum de moribus: primum quod sic uixisset, ut causam parricidi diceret; deinde quod patronum suum occidisset. et fecit has quaestiones: an non possit eo nomine accusari quo absolutus est. Si “quis, inquit, uolet hodie parricidi me postulare, non poterit. quomodo quod crimen obici non potest, puniri potest?” An in bello ciuili acta obici non possint. Honeste dixit cum hunc locum tractaret VARIVS GEMINVS: si illa, inquit, tempora in crimen uocas, dicis non de hominis, sed de reipublicae moribus. Si potest quod ciuili bello actum est obici, an hoc obici debeat. Hanc quaestionem in illa diuisit: an etiamsi necesse ei fuit facere, non sit tamen ignoscendum. ad quaedam enim nulla nos debet necessitas conpellere. Hoc loco Lateo dixit summis clamoribus: ita tu, Popilli, si Antonius iussisset, et patrem tuum occideres? Deinde an non fuerit illi necesse. Potuisti excusare te, potuisti praemittere aliquem ad Ciceronem, ut sciret et fugeret; | |
|
20. Seneca The Elder, Suasoriae, 6.4, 6.7, 6.26 (1st cent. BCE - missingth cent. CE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), plunging swords into the republic Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 118 |
21. Plutarch, Tiberius And Gaius Gracchus, 10.4-10.5, 13.3 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41, 42 |
22. Plutarch, Sulla, 6.3, 32.2 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •p. cornelius sulla •cornelius sulla, p. (sulla), as parricide (φονεὺς τῆς πατρίδος) Found in books: Poulsen (2021), Usages of the Past in Roman Historiography, 301; Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 105 6.3. ἀλλʼ οὐκ ἔπαθε ταὐτὸ Τιμοθέῳ τῷ τοῦ Κόνωνος, ὅς, εἰς τὴν τύχην αὐτοῦ τὰ κατορθώματα τῶν ἐχθρῶν τιθεμένων καὶ γραφόντων ἐν πίναξι; κοιμώμενον ἐκεῖνον, τὴν δὲ Τύχην δικτύῳ τὰς πόλεις περιβάλλουσαν, ἀγροικιζόμενος καὶ χαλεπαίνων πρὸς τοὺς ταῦτα ποιοῦντας ὡς ἀποστερούμενος ὑπʼ αὐτῶν τῆς ἐπὶ ταῖς πράξεσι δόξης, ἔφη ποτὲ πρὸς τόν δῆμον, ἐπανήκων ἐκ στρατείας εὖ κεχωρηκέναι δοκούσης, ἀλλὰ ταύτης γε τῆς στρατείας οὐδέν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῇ τύχῃ μέτεστι. 32.2. ἔδοξε δὲ καινότατον γενέσθαι τὸ περὶ Λεύκιον Κατιλίναν. οὗτος γὰρ οὔπω τῶν πραγμάτων κεκριμένων ἀνῃρηκὼς ἀδελφὸν ἐδεήθη τοῦ Σύλλα τότε προγράψαι τὸν ἄνθρωπον ὡς ζῶντα καὶ προεγράφη. τούτου δὲ τῷ Σύλλᾳ χάριν ἐκτίνων Μάρκον τινὰ Μάριον τῶν ἐκ τῆς ἐναντίας στάσεως ἀποκτείνας τὴν μὲν κεφαλὴν ἐν ἀγορᾷ καθεζομένῳ τῷ Σύλλᾳ προσήνεγκε, τῷ δὲ περιρραντηρίῳ τοῦ Ἀπόλλωνος ἐγγὺς ὄντι προσελθὼν ἀπενίψατο τὰς χεῖρας. | 6.3. 32.2. |
|
23. Appian, Civil Wars, 1.3, 1.16, 1.20 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41, 42 |
24. Tacitus, Annals, 14.17 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •p. cornelius sulla Found in books: Poulsen (2021), Usages of the Past in Roman Historiography, 301 14.17. Sub idem tempus levi initio atrox caedes orta inter colonos Nucerinos Pompeianosque gladiatorio spectaculo quod Livineius Regulus, quem motum senatu rettuli, edebat. quippe oppidana lascivia in vicem incessentes probra, dein saxa, postremo ferrum sumpsere, validiore Pompeianorum plebe, apud quos spectaculum edebatur. ergo deportati sunt in urbem multi e Nucerinis trunco per vulnera corpore, ac plerique liberorum aut parentum mortis deflebant. cuius rei iudicium princeps senatui, senatus consulibus permisit. et rursus re ad patres relata, prohibiti publice in decem annos eius modi coetu Pompeiani collegiaque quae contra leges instituerant dissoluta; Livineius et qui alii seditionem conciverant exilio multati sunt. | 14.17. About the same date, a trivial incident led to a serious affray between the inhabitants of the colonies of Nuceria and Pompeii, at a gladiatorial show presented by Livineius Regulus, whose removal from the senate has been noticed. During an exchange of raillery, typical of the petulance of country towns, they resorted to abuse, then to stones, and finally to steel; the superiority lying with the populace of Pompeii, where the show was being exhibited. As a result, many of the Nucerians were carried maimed and wounded to the capital, while a very large number mourned the deaths of children or of parents. The trial of the affair was delegated by the emperor to the senate; by the senate to the consuls. On the case being again laid before the members, the Pompeians as a community were debarred from holding any similar assembly for ten years, and the associations which they had formed illegally were dissolved. Livineius and the other fomenters of the outbreak were punished with exile. |
|
25. Plutarch, Moralia, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |
26. Plutarch, Cicero, 3 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 10 |
27. Lucan, Pharsalia, 2.140-2.143, 2.221 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41, 42 |
28. Seneca The Younger, De Beneficiis, 5.16 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), plunging swords into the republic Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 118 |
29. Servius, Commentary On The Aeneid, 7.614 (4th cent. CE - 5th cent. CE) Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |
30. Horat., Sat., 1.6.128 Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 16 |
31. Cicero, Varr., 46 Tagged with subjects: •sulla p. cornelius Found in books: Maso (2022), CIcero's Philosophy, 12 |
33. Valerius Maximus, Memorable Deeds And Sayings, 2.8.3-2.8.7, 3.2.17 Tagged with subjects: •sulla felix, l. cornelius (dict. r. p. c. •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Mueller (2002), Roman Religion in Valerius Maximus, 122; Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |
34. Velleius Paterculus, Roman History, 2.22.1, 2.25.4 Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |
35. Theopompus of Chios, Commentarii Rerum Gestarum, None Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |
36. Clem., Ira, 3.18 Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), plunging swords into the republic Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 118 |
38. Phil., Pis., 38 Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as parricide (φονεὺς τῆς πατρίδος) Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 105 |
39. Scholia Bobiensia, Scholia Bobiensia, None Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as parricide (φονεὺς τῆς πατρίδος) Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 105 |
40. Cato The Elder, M. Aemilius Scaurus, 43.9-43.10 Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as parricide (φονεὺς τῆς πατρίδος) Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 105 |
41. Pomp., Rom., 27.4 Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |
42. Cato The Elder, C. Laelius, 20.5 Tagged with subjects: •cornelius sulla, p. (sulla), as salus rerum Found in books: Walters (2020), Imagery of the Body Politic in Ciceronian Rome, 41 |