3. Ovid, Metamorphoses, 10.11-10.13, 10.30, 10.53, 10.64-10.75, 10.81-10.82, 10.185, 10.196-10.208, 10.722-10.727, 11.1-11.22, 11.37-11.41, 11.44-11.49, 11.77-11.84 (1st cent. BCE - missingth cent. CE) Tagged with subjects: •orpheus and eurydice, female mourning behavior, orpheus adopting •orpheus and eurydice, female empowerment and ritual,link between Found in books: Panoussi(2019), Brides, Mourners, Bacchae: Women's Rituals in Roman Literature, 92, 95, 96, 97, 99, 100| 10.11. Quam satis ad superas postquam Rhodopeius auras 10.12. deflevit vates, ne non temptaret et umbras, 10.13. ad Styga Taenaria est ausus descendere porta; 10.30. per chaos hoc ingens vastique silentia regni, 10.53. Carpitur acclivis per muta silentia trames, 10.64. Non aliter stupuit gemina nece coniugis Orpheus, 10.65. quam tria qui timidus, medio portante catenas, 10.66. colla canis vidit, quem non pavor ante reliquit, 10.67. quam natura prior, saxo per corpus oborto; 10.68. quique in se crimen traxit voluitque videri 10.69. Olenos esse nocens, tuque, o confisa figurae, 10.70. infelix Lethaea, tuae, iunctissima quondam 10.71. pectora, nunc lapides, quos umida sustinet Ide. 10.72. Orantem frustraque iterum transire volentem 10.73. portitor arcuerat. Septem tamen ille diebus 10.74. squalidus in ripa Cereris sine munere sedit: 10.75. cura dolorque animi lacrimaeque alimenta fuere. 10.81. sive fidem dederat. Multas tamen ardor habebat 10.82. iungere se vati, multae doluere repulsae. 10.185. in vultus, Hyacinthe, tuos. Expalluit aeque 10.196. “Laberis, Oebalide, prima fraudate iuventa,” 10.197. Phoebus ait “videoque tuum, mea crimina, vulnus. 10.198. Tu dolor es facinusque meum: mea dextera leto 10.199. inscribenda tuo est! Ego sum tibi funeris auctor. 10.200. Quae mea culpa tamen? Nisi si lusisse vocari 10.201. culpa potest, nisi culpa potest et amasse vocari. 10.202. Atque utinam merito vitam tecumque liceret 10.203. reddere! Quod quoniam fatali lege tenemur, 10.204. semper eris mecum memorique haerebis in ore. 10.205. Te lyra pulsa manu, te carmina nostra sonabunt, 10.206. flosque novus scripto gemitus imitabere nostros. 10.207. Tempus et illud erit, quo se fortissimus heros 10.208. addat in hunc florem folioque legatur eodem.” 10.722. desiluit pariterque sinum pariterque capillos 10.723. rupit et indignis percussit pectora palmis. 10.724. Questaque cum fatis “at non tamen omnia vestri 10.725. iuris erunt” dixit. “Luctus monimenta manebunt 10.726. semper, Adoni, mei, repetitaque mortis imago 10.727. annua plangoris peraget simulamina nostri. 11.1. Carmine dum tali silvas animosque ferarum 11.2. Threicius vates et saxa sequentia ducit, 11.3. ecce nurus Ciconum, tectae lymphata ferinis 11.4. pectora velleribus, tumuli de vertice cernunt 11.5. Orphea percussis sociantem carmina nervis. 11.6. E quibus una, leves iactato crine per auras, 11.7. “en,” ait “en hic est nostri contemptor!” et hastam 11.8. vatis Apollinei vocalia misit in ora, 11.9. quae foliis praesuta notam sine vulnere fecit; 11.10. alterius telum lapis est, qui missus in ipso 11.11. aere concentu victus vocisque lyraeque est 11.12. ac veluti supplex pro tam furialibus ausis 11.13. ante pedes iacuit. Sed enim temeraria crescunt 11.14. bella modusque abiit, insanaque regnat Erinys. 11.15. Cunctaque tela forent cantu mollita, sed ingens 11.16. clamor et infracto Berecyntia tibia cornu 11.17. tympanaque et plausus et Bacchei ululatus 11.18. obstrepuere sono citharae: tum denique saxa 11.19. non exauditi rubuerunt sanguine vatis. 11.20. Ac primum attonitas etiamnum voce canentis 11.21. innumeras volucres anguesque agmenque ferarum 11.22. Maenades, Orphei titulum, rapuere, theatri. 11.37. Quae postquam rapuere ferae cornuque minaci 11.38. divulsere boves, ad vatis fata recurrunt 11.39. Tendentemque manus et in illo tempore primum 11.40. inrita dicentem nec quicquam voce moventem 11.41. sacrilegae perimunt. Perque os, pro Iuppiter! illud 11.44. Te maestae volucres, Orpheu, te turba ferarum, 11.45. te rigidi silices, tua carmina saepe secutae 11.46. fleverunt silvae, positis te frondibus arbor 11.47. tonsa comas luxit. Lacrimis quoque flumina dicunt 11.48. increvisse suis, obstrusaque carbasa pullo 11.49. naides et dryades passosque habuere capillos. 11.77. exsternata fugam frustra temptabat; at illam 11.78. lenta tenet radix exsultantemque coercet, 11.79. dumque ubi sint digiti, dum pes ubi, quaerit, et ungues, 11.80. adspicit in teretes lignum succedere suras, 11.81. et conata femur maerenti plangere dextra, 11.82. robora percussit: pectus quoque robora fiunt, 11.83. robora sunt umeri, porrectaque bracchia veros 11.84. esse putes ramos, et non fallere putando. | |
|
4. Vergil, Georgics, 4.453-4.527 Tagged with subjects: •orpheus and eurydice, female mourning behavior, orpheus adopting Found in books: Panoussi(2019), Brides, Mourners, Bacchae: Women's Rituals in Roman Literature, 92| 4.453. “Non te nullius exercent numinis irae; 4.454. magna luis commissa: tibi has miserabilis Orpheus 4.455. haudquaquam ob meritum poenas, ni fata resistant, 4.456. suscitat et rapta graviter pro coniuge saevit. 4.457. Illa quidem, dum te fugeret per flumina praeceps, 4.458. immanem ante pedes hydrum moritura puella 4.459. servantem ripas alta non vidit in herba. 4.460. At chorus aequalis Dryadum clamore supremos 4.461. implerunt montes; flerunt Rhodopeiae arces 4.462. altaque Pangaea et Rhesi mavortia tellus 4.463. atque Getae atque Hebrus et Actias Orithyia. 4.464. Ipse cava solans aegrum testudine amorem 4.465. te, dulcis coniunx, te solo in litore secum, 4.466. te veniente die, te decedente canebat. 4.467. Taenarias etiam fauces, alta ostia Ditis, 4.468. et caligantem nigra formidine lucum 4.469. ingressus manesque adiit regemque tremendum 4.470. nesciaque humanis precibus mansuescere corda. 4.471. At cantu commotae Erebi de sedibus imis 4.472. umbrae ibant tenues simulacraque luce carentum, 4.473. quam multa in foliis avium se milia condunt 4.474. vesper ubi aut hibernus agit de montibus imber, 4.475. matres atque viri defunctaque corpora vita 4.476. magimum heroum, pueri innuptaeque puellae, 4.477. impositique rogis iuvenes ante ora parentum, 4.478. quos circum limus niger et deformis harundo 4.479. Cocyti tardaque palus inamabilis unda 4.480. alligat et noviens Styx interfusa coercet. 4.481. Quin ipsae stupuere domus atque intima Leti 4.482. tartara caeruleosque implexae crinibus angues 4.483. Eumenides, tenuitque inhians tria Cerberus ora 4.484. atque Ixionii vento rota constitit orbis. 4.485. Iamque pedem referens casus evaserat omnes; 4.486. redditaque Eurydice superas veniebat ad auras, 4.487. pone sequens, namque hanc dederat Proserpina legem, 4.488. cum subita incautum dementia cepit amantem, 4.489. ignoscenda quidem, scirent si ignoscere manes. 4.490. Restitit Eurydicenque suam iam luce sub ipsa 4.491. immemor heu! victusque animi respexit. Ibi omnis 4.492. effusus labor atque immitis rupta tyranni 4.493. foedera, terque fragor stagnis auditus Avernis. 4.494. Illa, “Quis et me,” inquit, “miseram et te perdidit, Orpheu, 4.495. quis tantus furor? En iterum crudelia retro 4.496. Fata vocant, conditque natantia lumina somnus. 4.497. Iamque vale: feror ingenti circumdata nocte 4.498. invalidasque tibi tendens, heu non tua, palmas!” 4.499. dixit et ex oculis subito, ceu fumus in auras 4.500. commixtus tenues, fugit diversa, neque illum, 4.501. prensantem nequiquam umbras et multa volentem 4.502. dicere, praeterea vidit, nec portitor Orci 4.503. amplius obiectam passus transire paludem. 4.504. Quid faceret? Quo se rapta bis coniuge ferret? 4.505. Quo fletu Manis, quae numina voce moveret? 4.506. Illa quidem Stygia nabat iam frigida cumba. 4.507. Septem illum totos perhibent ex ordine menses 4.508. rupe sub aeria deserti ad Strymonis undam 4.509. flesse sibi et gelidis haec evolvisse sub antris 4.510. mulcentem tigres et agentem carmine quercus; 4.511. qualis populea maerens philomela sub umbra 4.512. amissos queritur fetus, quos durus arator 4.513. observans nido implumes detraxit; at illa 4.514. flet noctem ramoque sedens miserabile carmen 4.515. integrat et maestis late loca questibus implet. 4.516. Nulla Venus, non ulli animum flexere hymenaei. 4.517. Solus Hyperboreas glacies Tanaimque nivalem 4.518. arvaque Rhipaeis numquam viduata pruinis 4.519. lustrabat raptam Eurydicen atque inrita Ditis 4.520. dona querens; spretae Ciconum quo munere matres 4.521. inter sacra deum nocturnique orgia Bacchi 4.522. discerptum latos iuvenem sparsere per agros. 4.523. Tum quoque marmorea caput a cervice revulsum 4.524. gurgite cum medio portans Oeagrius Hebrus 4.525. volveret, Eurydicen vox ipsa et frigida lingua 4.526. “ah miseram Eurydicen!” anima fugiente vocabat: 4.527. “Eurydicen” toto referebant flumine ripae.” | |
|
