1. Livy, History, 1.4.1, 1.4.4, 5.49.1, 10.46.14, 29.36.8, 40.40.10 (1st cent. BCE - missingth cent. CE) Tagged with subjects: •fors, and fatum Found in books: Davies (2004) 115, 116, 117 |
4. Tacitus, Annals, 1.3.3, 1.55.3, 2.42.3, 4.2, 4.15.1, 4.27.1, 6.10.3, 6.22.1-6.22.3, 6.46.4, 11.2.5, 11.31.6, 14.12.4, 14.14.4 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •fors, and fatum Found in books: Davies (2004) 171, 173 4.2. Vim praefecturae modicam antea intendit, dispersas per urbem cohortis una in castra conducendo, ut simul imperia acciperent numeroque et robore et visu inter se fiducia ipsis, in ceteros metus oreretur. praetendebat lascivire militem diductum; si quid subitum ingruat, maiore auxilio pariter subveniri; et severius acturos si vallum statuatur procul urbis inlecebris. ut perfecta sunt castra, inrepere paulatim militaris animos adeundo, appellando; simul centuriones ac tribunos ipse deligere. neque senatorio ambitu abstinebat clientes suos honoribus aut provinciis ordi, facili Tiberio atque ita prono ut socium laborum non modo in sermonibus, sed apud patres et populum celebraret colique per theatra et fora effigies eius interque principia legionum sineret. 4.2. Saevitum tamen in bona, non ut stipendiariis pecuniae redderentur, quorum nemo repetebat, sed liberalitas Augusti avulsa, computatis singillatim quae fisco petebantur. ea prima Tiberio erga pecuniam alienam diligentia fuit. Sosia in exilium pellitur Asinii Galli sententia, qui partem bonorum publicandam, pars ut liberis relinqueretur censuerat. contra M'. Lepidus quartam accusatoribus secundum necessitudinem legis, cetera liberis concessit. hunc ego Lepidum temporibus illis gravem et sapientem virum fuisse comperior: nam pleraque ab saevis adulationibus aliorum in melius flexit. neque tamen temperamenti egebat, cum aequabili auctoritate et gratia apud Tiberium viguerit. unde dubitare cogor fato et sorte nascendi, ut cetera, ita principum inclinatio in hos, offensio in illos, an sit aliquid in nostris consiliis liceatque inter abruptam contumaciam et deforme obsequium pergere iter ambitione ac periculis vacuum. at Messalinus Cotta haud minus claris maioribus sed animo diversus censuit cavendum senatus consulto, ut quamquam insontes magistratus et culpae alienae nescii provincialibus uxorum criminibus proinde quam suis plecterentur. | 4.2. The power of the prefectship, which had hitherto been moderate, he increased by massing the cohorts, dispersed through the capital, in one camp; in order that commands should reach them simultaneously, and that their numbers, their strength, and the sight of one another, might in themselves breed confidence and in others awe. His pretext was that scattered troops became unruly; that, when a sudden emergency called, help was more effective if the helpers were compact; and that there would be less laxity of conduct, if an encampment was created at a distance from the attractions of the city. Their quarters finished, he began little by little to insinuate himself into the affections of the private soldiers, approaching them and addressing them by name, while at the same time he selected personally their centurions and tribunes. Nor did he fail to hold before the senate the temptation of those offices and governorships with which he invested his satellites: for Tiberius, far from demurring, was complaisant enough to celebrate "the partner of his toils" not only in conversation but before the Fathers and the people, and to allow his effigies to be honoured, in theatre, in forum, and amid the eagles and altars of the legions. |
|