| 1. Plato, Symposium, None (5th cent. BCE - 4th cent. BCE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 249 |
2. Cicero, On Duties, 1.107-1.115 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 249| 1.107. Intellegendum etiam cst duabus quasi nos a natura indutos esse personis; quarum una communis est ex eo, quod omnes participes sumus rationis praestantiaeque eius, qua antecellimus bestiis, a qua omne honestum decorumque trahitur, et ex qua ratio inveniendi officii exquiritur, altera autem, quae proprie singulis est tributa. Ut enim in corporibus magnae dissimilitudines sunt (alios videmus velocitate ad cursum, alios viribus ad luctandum valere, itemque in formis aliis dignitatem inesse, aliis venustatem), sic in animis exsistunt maiores etiam varietates. 1.108. Erat in L. Crasso, in L. Philippo multus lepos, maior etiam magisque de industria in C. Caesare L. filio; at isdem temporibus in M. Scauro et in M. Druso adulescente singularis severitas, in C. Laelio multa hilaritas, in eius familiari Scipione ambitio maior, vita tristior. De Graecis autem dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni oratione simulatorem, quem ei)/rwna Graeci nominarunt, Socratem accepimus, contra Pythagoram et Periclem summam auctoritatem consecutos sine ulla hilaritate. Callidum Hannibalem ex Poenorum, ex nostris ducibus Q. Maximum accepimus, facile celare, tacere, dissimulare, insidiari, praeripere hostium consilia. In quo genere Graeci Themistoclem et Pheraeum Iasonem ceteris anteponunt; in primisque versutum et callidum factum Solonis, qui, quo et tutior eius vita esset et plus aliquanto rei publicae prodesset, furere se simulavit. 1.109. Sunt his alii multum dispares, simplices et aperti. qui nihil ex occulto, nihil de insidiis agendum putant, veritatis cultores, fraudis inimici, itemque alii, qui quidvis perpetiantur, cuivis deserviant, dum, quod velint, consequantur, ut Sullam et M. Crassum videbamus. Quo in genere versutissimum et patientissimum Lacedaemonium Lysandrum accepimus, contraque Callicratidam, qui praefectus classis proximus post Lysandrum fuit; itemque in sermonibus alium quemque, quamvis praepotens sit, efficere, ut unus de multis esse videatur; quod in Catulo, et in patre et in filio, itemque in Q. Mucio ° Mancia vidimus. Audivi ex maioribus natu hoc idem fuisse in P. Scipione Nasica, contraque patrem eius, illum qui Ti. Gracchi conatus perditos vindicavit, nullam comitatem habuisse sermonis ne Xenocratem quidem, severissimum philosophorum, ob eamque rem ipsam magnum et clarum fuisse. Innumerabiles aliae dissimilitudines sunt naturae morumque, minime tamen vituperandorum. 1.110. Admodum autem tenenda sunt sua cuique non vitiosa, sed tamen propria, quo facilius decorum illud, quod quaerimus, retineatur. Sic enim est faciendum, ut contra universam naturam nihil contendamus, ea tamen conservata propriam nostram sequamur, ut, etiamsi sint alia graviora atque meliora, tamen nos studia nostra nostrae naturae regula metiamur; neque enim attinet naturae repugnare nec quicquam sequi, quod assequi non queas. Ex quo magis emergit, quale sit decorum illud, ideo quia nihil decet invita Minerva, ut aiunt, id est adversante et repugte natura. 1.111. Omnino si quicquam est decorum, nihil est profecto magis quam aequabilitas cum universae vitae, tum singularum actionum, quam conservare non possis, si aliorum naturam imitans omittas tuam. Ut enim sermone eo debemus uti, qui innatus est nobis, ne, ut quidam, Graeca verba inculcantes iure optimo rideamur, sic in actiones omnemque vitam nullam discrepantiam conferre debemus. 1.112. Atque haec differentia naturarum tantam habet vim, ut non numquam mortem sibi ipse consciscere alius debeat, alius in eadem causa non debeat. Num enim alia in causa M. Cato fuit, alia ceteri, qui se in Africa Caesari tradiderunt? Atqui ceteris forsitan vitio datum esset, si se interemissent, propterea quod lenior eorum vita et mores fuerant faciliores, Catoni cum incredibilem tribuisset natura gravitatem eamque ipse perpetua constantia roboravisset semperque in proposito susceptoque consilio permansisset, moriendum potius quam tyranni vultus aspiciendus fuit. 1.113. Quam multa passus est Ulixes in illo errore diuturno, cum et mulieribus, si Circe et Calypso mulieres appellandae sunt, inserviret et in omni sermone omnibus affabilem et iucundum esse se vellet! domi vero etiam contumelias servorun ancillarumque pertulit, ut ad id aliquando, quod cupiebat, veniret. At Aiax, quo animo traditur, milies oppetere mortem quam illa perpeti maluisset. Quae contemplantes expendere oportebit, quid quisque habeat sui, eaque moderari nee velle experiri, quam se aliena deceant; id enim maxime quemque decet, quod est cuiusque maxime suum. 1.114. Suum quisque igitur noscat ingenium acremque se et bonorum et vitiorum suorum iudicem praebeat, ne scaenici plus quam nos videantur habere prudentiae. Illi enim non optimas, sed sibi accommodatissimas fabulas eligunt; qui voce freti sunt, Epigonos Medumque, qui gestu, Melanippam, Clytemnestram, semper Rupilius, quem ego memini, Antiopam, non saepe Aesopus Aiacem. Ergo histrio hoc videbit in scaena, non videbit sapiens vir in vita? Ad quas igitur res aptissimi erimus, in iis potissimum elaborabimus; sin aliquando necessitas nos ad ea detruserit, quae nostri ingenii non erunt, omnis adhibenda erit cura, meditatio, diligentia, ut ea si non decore, at quam minime indecore facere possimus; nec tam est enitendum, ut bona, quae nobis data non sint, sequamur, quam ut vitia fugiamus. 1.115. Ac duabus iis personis, quas supra dixi, tertia adiungitur, quam casus aliqui aut tempus imponit; quarta etiam, quam nobismet ipsi iudicio nostro accommodamus. Nam regna, imperia, nobilitas, honores, divitiae, opes eaque, quae sunt his contraria, in casu sita temporibus gubertur; ipsi autem gerere quam personam velimus, a nostra voluntate proficiscitur. Itaque se alii ad philosophiam, alii ad ius civile, alii ad eloquentiam applicant, ipsarumque virtutum in alia alius mavult excellere. | 1.107. We must realize also that we are invested by Nature with two characters, as it were: one of these is universal, arising from the fact of our being all alike endowed with reason and with that superiority which lifts us above the brute. From this all morality and propriety are derived, and upon it depends the rational method of ascertaining our duty. The other character is the one that is assigned to individuals in particular. In the matter of physical endowment there are great differences: some, we see, excel in speed for the race, others in strength for wrestling; so in point of personal appearance, some have stateliness, others comeliness. 1.108. Diversities of character are greater still. Lucius Crassus and Lucius Philippus had a large fund of wit; Gaius Caesar, Lucius's son, had a still richer fund and employed it with more studied purpose. Contemporary with them, Marcus Scaurus and Marcus Drusus, the younger, were examples of unusual seriousness; Gaius Laelius, of unbounded jollity; while his intimate friend, Scipio, cherished more serious ideals and lived a more austere life. Among the Greeks, history tells us, Socrates was fascinating and witty, a genial conversationalist; he was what the Greeks call εἴÏÏν in every conversation, pretending to need information and professing admiration for the wisdom of his companion. Pythagoras and Pericles, on the other hand, reached the heights of influence and power without any seasoning of mirthfulness. We read that Hannibal, among the Carthaginian generals, and Quintus Maximus, among our own, were shrewd and ready at concealing their plans, covering up their tracks, disguising their movements, laying stratagems, forestalling the enemy's designs. In these qualities the Greeks rank Themistocles and Jason of Pherae above all others. Especially crafty and shrewd was the device of Solon, who, to make his own life safer and at the same time to do a considerably larger service for his country, feigned insanity. 1.109. Then there are others, quite different from these, straightforward and open, who think that nothing should be done by underhand means or treachery. They are lovers of truth, haters of fraud. There are others still who will stoop to anything, truckle to anybody, if only they may gain their ends. Such, we saw, were Sulla and Marcus Crassus. The most crafty and most persevering man of this type was Lysander of Sparta, we are told; of the opposite type was Callicratidas, who succeeded Lysander as admiral of the fleet. So we find that another, no matter how eminent he may be, will condescend in social intercourse to make himself appear but a very ordinary person. Such graciousness of manner we have seen in the case of Catulus â both father and son â and also of Quintus Mucius Mancia. I have heard from my elders that Publius Scipio Nasica was another master of this art; but his father, on the other hand â the man who punished Tiberius Gracchus for his nefarious undertakings â had no such gracious manner in social intercourse [. . .], and because of that very fact he rose to greatness and fame. Countless other dissimilarities exist in natures and characters, and they are not in the least to be criticized. 1.110. Everybody, however, must resolutely hold fast to his own peculiar gifts, in so far as they are peculiar only and not vicious, in order that propriety, which is the object of our inquiry, may the more easily be secured. For we must so act as not to oppose the universal laws of human nature, but, while safeguarding those, to follow the bent of our own particular nature; and even if other careers should be better and nobler, we may still regulate our own pursuits by the standard of our own nature. For it is of no avail to fight against one's nature or to aim at what is impossible of attainment. From this fact the nature of that propriety defined above comes into still clearer light, inasmuch as nothing is proper that "goes against the grain," as the saying is â that is, if it is in direct opposition to one's natural genius. 1.111. If there is any such thing as propriety at all, it can be nothing more than uniform consistency in the course of our life as a whole and all its individual actions. And this uniform consistency one could not maintain by copying the personal traits of others and eliminating one's own. For as we ought to employ our mother-tongue, lest, like certain people who are continually dragging in Greek words, we draw well-deserved ridicule upon ourselves, so we ought not to introduce anything foreign into our actions or our life in general. 1.112. Indeed, such diversity of character carries with it so great significance that suicide may be for one man a duty, for another [under the same circumstances] a crime. Did Marcus Cato find himself in one predicament, and were the others, who surrendered to Caesar in Africa, in another? And yet, perhaps, they would have been condemned, if they had taken their lives; for their mode of life had been less austere and their characters more pliable. But Cato had been endowed by nature with an austerity beyond belief, and he himself had strengthened it by unswerving consistency and had remained ever true to his purpose and fixed resolve; and it was for him to die rather than to look upon the face of a tyrant. 1.113. How much Ulysses endured on those long wanderings, when he submitted to the service even of women (if Circe and Calypso may be called women) and strove in every word to be courteous and complaisant to all! And, arrived at home, he brooked even the insults of his men-servants and maidservants, in order to attain in the end the object of his desire. But Ajax, with the temper he is represented as having, would have chosen to meet death a thousand times rather than suffer such indignities! If we take this into consideration, we shall see that it is each man's duty to weigh well what are his own peculiar traits of character, to regulate these properly, and not to wish to try how another man's would suit him. For the more peculiarly his own a man's character is, the better it fits him. 1.114. Everyone, therefore, should make a proper estimate of his own natural ability and show himself a critical judge of his own merits and defects; in this respect we should not let actors display more practical wisdom than we have. They select, not the best plays, but the ones best suited to their talents. Those who rely most upon the quality of their voice take the Epigoni and the Medus; those who place more stress upon the action choose the Melanippa and the Clytaemnestra; Rupilius, whom I remember, always played in the Antiope, Aesopus rarely in the Ajax. Shall a player have regard to this in choosing his rôle upon the stage, and a wise man fail to do so in selecting his part in life? We shall, therefore, work to the best advantage in that rôle to which we are best adapted. But if at some time stress of circumstances shall thrust us aside into some uncongenial part, we must devote to it all possible thought, practice, and pains, that we may be able to perform it, if not with propriety, at least with as little impropriety as possible; and we need not strive so hard to attain to points of excellence that have not been vouchsafed to us as to correct the faults we have. 1.115. To the two above-mentioned characters is added a third, which some chance or some circumstance imposes, and a fourth also, which we assume by our own deliberate choice. Regal powers and military commands, nobility of birth and political office, wealth and influence, and their opposites depend upon chance and are, therefore, controlled by circumstances. But what rôle we ourselves may choose to sustain is decided by our own free choice. And so some turn to philosophy, others to the civil law, and still others to oratory, while in case of the virtues themselves one man prefers to excel in one, another in another. |
|
3. Cicero, Tusculan Disputations, 1.66, 1.83, 3.28, 3.52, 3.59, 3.76 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236, 249| 1.66. 'Animorum nulla in terris origo inveniri potest; nihil nihil quid H enim est est enim Lact. in animis mixtum atque concretum aut quod ex terra natum atque fictum esse videatur, nihil ne n e V( ss. m. rec. ) aut umidum humidum GV 2 H quidem aut flabile aut igneum. his enim in naturis nihil inest, quod vim memoriae vim memoriae in r. V 2 mentis cogitationis habeat, quod et praeterita teneat et futura provideat praevident V Lact. B 2 et complecti possit praesentia. quae sola divina sunt, nec invenietur nec enim inv. Lact. umquam, unde in de G 1 R 1 V ( m 2 ) unde K Lact. ad hominem venire possint nisi a deo. sin... 20 a deo H Animorum 20 a deo Lact. ira 10, 45 (inst. 7,8, 6) singularis est igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta ab his usitatis notisque naturis. ita, quicquid est illud, quod sentit quod sapit quod vivit quod viget, caeleste et divinum ob eamque rem aeternum sit necesse est. nec vero deus ipse, qui intellegitur a nobis, alio modo intellegi potest nisi mens soluta quaedam et libera, segregata ab omni concretione mortali, omnia sentiens et movens nec vero ... 4 movens Lact. inst. 1,5, 25 (7, 3, 4) Salv. gub. dei 1, 1, 14 ipsaque praedita motu sempiterno. nec ... 4 sempiterno mens quaedam est soluta et libera, secreta ... 4 sempiterno Aug. civ. 22,20 hoc e genere atque que V q; sed; in r. R eadem e natura est humana mens.' Ubi igitur aut qualis est ista mens? 1.83. fit enim ad punctum temporis. Illud angit vel potius excruciat, discessus ab omnibus is quae sunt bona in vita . vide ne a malis nea malis K ( fuit m vel ni) dici verius possit. quid ego nunc lugeam vitam hominum? vere et iure possum; sed quid necesse est, cum id agam ne post mortem miseros nos putemus fore, etiam vitam efficere deplorando miseriorem? fecimus hoc in eo libro, in quo nosmet ipsos, quantum potuimus, consolati sumus. a malis igitur mors abducit, non a bonis, verum si sqq. Val. Max 8, 9 ext. 3 quaerimus. et quidem hoc ecquidem GRV h q dĕ (= haec quidem) K 1 (hoc quidem ss. 2 ) a Cyrenaico Hegesia he gesia R 1 sic copiose disputatur, ut is a rege Ptolomaeo ptolomeo K ptholomeo GV prohibitus esse dicatur illa in scholis dicere, quod quod V 2 s quo X multi is auditis mortem sibi ipsi consciscerent. -scerent in r. V c 3.28. Atque hoc quidem perspicuum est, tum tum add. G 2 aegritudinem existere, cum quid ita visum sit, ut magnum quoddam malum adesse et urgere videatur. Epicuro autem placet opinionem mali aegritudinem esse ea ante esse add. V 2 natura, esse, ea natura Usen. Ep. fr. 444 ( sed cf. 334,14 necesse esse eqs.) ex opinione pro opinionem Sey. efficere pro esse Bai. cf. quae dixi Herm. XLI 323 ut, quicumque intueatur in aliquod maius malum, si id sibi accidisse opinetur, sit continuo in aegritudine. aegritudinem X Cyrenaici non omni malo malo modo R 1 aegritudinem aegritudine GK 1 effici censent, sed insperato et necopinato malo. est id quidem non mediocre ad aegritudinem augendam: videntur enim omnia repentina graviora. ex hoc et illa iure laudantur: E/go cum genui, tu/m morituros moriturum et huic rei Sen. ad Pol. 11, 2 sci/vi et ei rei Enn. Telam. sc. 312. cf. Hier. epist. 60, 5 su/stuli. Prae/terea praeterea ae in r. V c ad Troia/m cum misi ob de/fendendam Grae/ciam, Sci/bam scibam Fronto p. 217 sciebam me in morti/ferum bellum, no/n in epulas mi/ttere. 3.52. qui tum aegritudinem censent existere, si necopinato quid evenerit. est id quidem magnum, ut supra supra p. 332, 6 dixi; etiam Chrysippo Chrys. fr. eth. 417 crysippo X ita videri scio, quod provisum ante non sit, id ferire ferire fieri X corr. V c aut 1 vehementius; sed non sunt in hoc hic in hoc G ( exp. 2 ) omnia. quamquam hostium et ante hostium add. V 2 non male repens adventus advetus G 1 R 1 V 1 magis aliquanto aliquando X corr. V c aut 1 conturbat quam expectatus, et maris subita tempestas quam ante provisa terret provisitaret K 1 navigantes vehementius, et eius modi sunt pleraque. sed cum diligenter necopinatorum naturam consideres, nihil aliud reperias repperias G R 1 V nisi omnia videri subita maiora, et quidem ob duas causas, primum quod, quanta sint quae accidunt, post accidunt V c in mg. add. : et qualia, cum repente accidunt ( non inepte cf. p. 345, 21 ) considerandi spatium non datur, deinde, cum cum tum G videtur praecaveri potuisse, si provisum esset, quasi culpa contractum malum aegritudinem acriorem facit. 3.59. hoc igitur efficitur, ut ex illo necopinato plaga maior sit, non, ut illi putant, ut, cum duobus pares casus evenerint, is modo aegritudine adficiatur, aff. KR cui ille necopinato casus evenerit. Itaque dicuntur non nulli in maerore, cum de hac communi hominum condicione audivissent, ea lege esse nos natos, ut nemo in perpetuum esse posset expers mali, gravius etiam tulisse. quocirca Carneades, ut video nostrum scribere Antiochum, anthiochum KR reprendere reprehendere KV c Chrysippum crysippum X Chr. fr. eth. 487 solebat laudantem Euripideum carmen illud: Eurip. Hypsip. fr. 757 ( S. Eur. ed. Arn. p. 62 ) Morta/lis nemo est que/m non non om. X add. K 2 V c attinga/t attingit W (attigit K) vix recte, cf. Mue. in Seyfferti Laelio p. 143 dolor Morbu/sque; multis multis Lb. multi su/nt humandi li/beri, Rursu/m creandi, mo/rsque mors quae GK (morsquę) R 1 V (s in r. c ) est finita o/mnibus. Quae ge/neri genere X corr. V 3 humano ango/rem nequicquam a/dferunt: adferant V 2 Redde/nda terrae est te/rra, tum tum tam Sey. nam Küh. vita o/mnibus Mete/nda ut fruges. si/c iubet Nece/ssitas. 3.76. sunt qui unum officium consolantis cons olantis R 1 consulantis GK 1 V 1 putent putent docere Lb. Cleanthes fr. 576 malum illud omnino non esse, ut Cleanthi placet; sunt qui non magnum malum, ut Peripatetici; sunt qui abducant a malis ad bona, ut Epicurus; sunt qui satis satis om. G 1 putent ostendere nihil inopinati inopiti GRV 1 (n exp. c ) opiti K accidisse, ut Cyrenaici lac. stat. Po. ut Cyrenaici pro nihil mali (nihil a mali V 1 ) Dav. cogitari potest: ut Cyr. atque hi quoque, si verum quaeris, efficere student ut non multum adesse videatur aut nihil mall. Chr. cf. § 52–59. 61 extr. Chrys. fr. eth. 486 nihil mali. Chrysippus autem caput esse censet in consolando detrahere detra in r. V c illam opinionem maerentis, qua se maerentis se X (mer. KR) qd add. V 2 maerentis si vel maerentl si s ( sed sec. Chr. omnes qui maerent in illa opinione sunt; non recte p. 275, 19 confert Va. Op. 1, 70 ) qua Po. officio fungi putet iusto atque debito. sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligant abducunt... 21 putant... 356, 2 colligunt X 356, 2 colligant V 2 abducant et putent Ern. ( obloq. Küh. Sey. cf. tamen nat. deor. 2, 82 al. ). inconcinnitatem modorum def. Gaffiot cf. ad p. 226, 23 —alius enim alio modo movetur—, ut fere nos in Consolatione omnia omnia bis scripsit, prius erasit G omnia exp. et in mg. scr. fecimus. omne genus consolandi V c in consolationem unam coniecimus; erat enim in tumore animus, et omnis in eo temptabatur curatio. sed sumendum tempus est non minus in animorum morbis quam in corporum; ut Prometheus ille Aeschyli, cui cum dictum esset: Atqui/, Prometheu, te ho/c tenere exi/stimo, Mede/ri posse ra/tionem ratione ratione G 1 RV 1 ( alterum exp. G 2 V 1 ratione rationem K 1 (ratione del. K 2 ) orationem Stephanus ( ft. recte cf. lo/goi ) iracu/ndiae, v. 377 respondit: Siquide/m qui qui et ss. V c tempesti/vam medicinam a/dmovens Non a/dgravescens adgr. ss. V c vo/lnus inlida/t manu. manus X s exp. V | |
|
4. Lucretius Carus, On The Nature of Things, 1.44-1.49, 2.646-2.651, 3.31-3.93, 3.830-3.1094, 5.1218-5.1240, 6.379-6.422 (1st cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236, 248| 1.44. omnis enim per se divum natura necessest 1.45. immortali aevo summa cum pace fruatur 1.46. semota ab nostris rebus seiunctaque longe; 1.47. nam privata dolore omni, privata periclis, 1.48. ipsa suis pollens opibus, nihil indiga nostri, 1.49. nec bene promeritis capitur nec tangitur ira. 2.646. omnis enim per se divom natura necessest 2.647. inmortali aevo summa cum pace fruatur 2.648. semota ab nostris rebus seiunctaque longe; 2.649. nam privata dolore omni, privata periclis, 2.650. ipsa suis pollens opibus, nihil indiga nostri, 2.651. nec bene promeritis capitur neque tangitur ira. 3.31. Et quoniam docui, cunctarum exordia rerum 3.32. qualia sint et quam variis distantia formis 3.33. sponte sua volitent aeterno percita motu, 3.34. quove modo possint res ex his quaeque creari, 3.35. hasce secundum res animi natura videtur 3.36. atque animae claranda meis iam versibus esse 3.37. et metus ille foras praeceps Acheruntis agendus, 3.38. funditus humanam qui vitam turbat ab imo 3.39. omnia suffundens mortis nigrore neque ullam 3.40. esse voluptatem liquidam puramque relinquit. 3.41. nam quod saepe homines morbos magis esse timendos 3.42. infamemque ferunt vitam quam Tartara leti 3.43. et se scire animi naturam sanguinis esse, 3.44. aut etiam venti, si fert ita forte voluntas, 3.45. nec prosum quicquam nostrae rationis egere, 3.46. hinc licet advertas animum magis omnia laudis 3.47. iactari causa quam quod res ipsa probetur. 3.48. extorres idem patria longeque fugati 3.49. conspectu ex hominum, foedati crimine turpi, 3.50. omnibus aerumnis adfecti denique vivunt, 3.51. et quo cumque tamen miseri venere parentant 3.52. et nigras mactant pecudes et manibus divis 3.53. inferias mittunt multoque in rebus acerbis 3.54. acrius advertunt animos ad religionem. 3.55. quo magis in dubiis hominem spectare periclis 3.56. convenit adversisque in rebus noscere qui sit; 3.57. nam verae voces tum demum pectore ab imo 3.58. eliciuntur et eripitur persona amanare. 3.59. denique avarities et honorum caeca cupido, 3.60. quae miseros homines cogunt transcendere fines 3.61. iuris et inter dum socios scelerum atque ministros 3.62. noctes atque dies niti praestante labore 3.63. ad summas emergere opes, haec vulnera vitae 3.64. non minimam partem mortis formidine aluntur. 3.65. turpis enim ferme contemptus et acris egestas 3.66. semota ab dulci vita stabilique videtur 3.67. et quasi iam leti portas cunctarier ante; 3.68. unde homines dum se falso terrore coacti 3.69. effugisse volunt longe longeque remosse, 3.70. sanguine civili rem conflant divitiasque 3.71. conduplicant avidi, caedem caede accumulantes, 3.72. crudeles gaudent in tristi funere fratris 3.73. et consanguineum mensas odere timentque. 3.74. consimili ratione ab eodem saepe timore 3.75. macerat invidia ante oculos illum esse potentem, 3.76. illum aspectari, claro qui incedit honore, 3.77. ipsi se in tenebris volvi caenoque queruntur. 3.78. intereunt partim statuarum et nominis ergo. 3.79. et saepe usque adeo, mortis formidine, vitae 3.80. percipit humanos odium lucisque videndae, 3.81. ut sibi consciscant maerenti pectore letum 3.82. obliti fontem curarum hunc esse timorem: 3.83. hunc vexare pudorem, hunc vincula amicitiai 3.84. rumpere et in summa pietate evertere suadet: 3.85. nam iam saepe homines patriam carosque parentis 3.86. prodiderunt vitare Acherusia templa petentes. 3.87. nam vel uti pueri trepidant atque omnia caecis 3.88. in tenebris metuunt, sic nos in luce timemus 3.89. inter dum, nihilo quae sunt metuenda magis quam 3.90. quae pueri in tenebris pavitant finguntque futura. 3.91. hunc igitur terrorem animi tenebrasque necessest 3.92. non radii solis neque lucida tela diei 3.93. discutiant, sed naturae species ratioque. 3.830. Nil igitur mors est ad nos neque pertinet hilum, 3.831. quandoquidem natura animi mortalis habetur. 3.832. et vel ut ante acto nihil tempore sensimus aegri, 3.833. ad confligendum venientibus undique Poenis, 3.834. omnia cum belli trepido concussa tumultu 3.835. horrida contremuere sub altis aetheris auris, 3.836. in dubioque fuere utrorum ad regna cadendum 3.837. omnibus humanis esset terraque marique, 3.838. sic, ubi non erimus, cum corporis atque animai 3.839. discidium fuerit, quibus e sumus uniter apti, 3.840. scilicet haud nobis quicquam, qui non erimus tum, 3.841. accidere omnino poterit sensumque movere, 3.842. non si terra mari miscebitur et mare caelo. 3.843. et si iam nostro sentit de corpore postquam 3.844. distractast animi natura animaeque potestas, 3.845. nil tamen est ad nos, qui comptu coniugioque 3.846. corporis atque animae consistimus uniter apti. 3.847. nec, si materiem nostram collegerit aetas 3.848. post obitum rursumque redegerit ut sita nunc est, 3.849. atque iterum nobis fuerint data lumina vitae, 3.850. pertineat quicquam tamen ad nos id quoque factum, 3.851. interrupta semel cum sit repetentia nostri. 3.852. et nunc nil ad nos de nobis attinet, ante 3.853. qui fuimus, neque iam de illis nos adficit angor. 3.854. nam cum respicias inmensi temporis omne 3.855. praeteritum spatium, tum motus materiai 3.856. multimodi quam sint, facile hoc adcredere possis, 3.857. semina saepe in eodem, ut nunc sunt, ordine posta 3.858. haec eadem, quibus e nunc nos sumus, ante fuisse. 3.859. nec memori tamen id quimus reprehendere mente; 3.860. inter enim iectast vitai pausa vageque 3.861. deerrarunt passim motus ab sensibus omnes. 3.862. debet enim, misere si forte aegreque futurumst; 3.863. ipse quoque esse in eo tum tempore, cui male possit 3.864. accidere. id quoniam mors eximit, esseque prohibet 3.865. illum cui possint incommoda conciliari, 3.866. scire licet nobis nihil esse in morte timendum 3.867. nec miserum fieri qui non est posse, neque hilum 3.868. differre an nullo fuerit iam tempore natus, 3.869. mortalem vitam mors cum inmortalis ademit. 3.870. Proinde ubi se videas hominem indignarier ipsum, 3.871. post mortem fore ut aut putescat corpore posto 3.872. aut flammis interfiat malisve ferarum, 3.873. scire licet non sincerum sonere atque subesse 3.874. caecum aliquem cordi stimulum, quamvis neget ipse 3.875. credere se quemquam sibi sensum in morte futurum; 3.876. non, ut opinor, enim dat quod promittit et unde 3.877. nec radicitus e vita se tollit et eicit, 3.878. sed facit esse sui quiddam super inscius ipse. 3.879. vivus enim sibi cum proponit quisque futurum, 3.880. corpus uti volucres lacerent in morte feraeque, 3.881. ipse sui miseret; neque enim se dividit illim 3.882. nec removet satis a proiecto corpore et illum 3.883. se fingit sensuque suo contaminat astans. 3.884. hinc indignatur se mortalem esse creatum 3.885. nec videt in vera nullum fore morte alium se, 3.886. qui possit vivus sibi se lugere peremptum 3.887. stansque iacentem se lacerari urive dolere. 3.888. nam si in morte malumst malis morsuque ferarum 3.889. tractari, non invenio qui non sit acerbum 3.890. ignibus inpositum calidis torrescere flammis 3.891. aut in melle situm suffocari atque rigere 3.892. frigore, cum summo gelidi cubat aequore saxi, 3.893. urgerive superne obrutum pondere terrae. 3.894. 'Iam iam non domus accipiet te laeta neque uxor 3.895. optima, nec dulces occurrent oscula nati 3.896. praeripere et tacita pectus dulcedine tangent. 3.897. non poteris factis florentibus esse tuisque 3.898. praesidium. misero misere' aiunt 'omnia ademit 3.899. una dies infesta tibi tot praemia vitae.' 3.900. illud in his rebus non addunt 'nec tibi earum 3.901. iam desiderium rerum super insidet una.' 3.902. quod bene si videant animo dictisque sequantur, 3.903. dissoluant animi magno se angore metuque. 3.904. 'tu quidem ut es leto sopitus, sic eris aevi 3.905. quod super est cunctis privatus doloribus aegris; 3.906. at nos horrifico cinefactum te prope busto 3.907. insatiabiliter deflevimus, aeternumque 3.908. nulla dies nobis maerorem e pectore demet.' 3.909. illud ab hoc igitur quaerendum est, quid sit amari 3.910. tanto opere, ad somnum si res redit atque quietem, 3.911. cur quisquam aeterno possit tabescere luctu. 3.912. Hoc etiam faciunt ubi discubuere tenentque 3.913. pocula saepe homines et inumbrant ora coronis, 3.914. ex animo ut dicant: 'brevis hic est fructus homullis; 3.915. iam fuerit neque post umquam revocare licebit.' 3.916. tam quam in morte mali cum primis hoc sit eorum, 3.917. quod sitis exurat miseros atque arida torrat, 3.918. aut aliae cuius desiderium insideat rei. 3.919. nec sibi enim quisquam tum se vitamque requiret, 3.920. cum pariter mens et corpus sopita quiescunt; 3.921. nam licet aeternum per nos sic esse soporem, 3.922. nec desiderium nostri nos adficit ullum, 3.923. et tamen haud quaquam nostros tunc illa per artus 3.924. longe ab sensiferis primordia motibus errant, 3.925. cum correptus homo ex somno se colligit ipse. 3.926. multo igitur mortem minus ad nos esse putandumst, 3.927. si minus esse potest quam quod nihil esse videmus; 3.928. maior enim turbae disiectus materiai 3.929. consequitur leto nec quisquam expergitus extat, 3.930. frigida quem semel est vitai pausa secuta. 3.931. Denique si vocem rerum natura repente. 3.932. mittat et hoc alicui nostrum sic increpet ipsa: 3.933. 'quid tibi tanto operest, mortalis, quod nimis aegris 3.934. luctibus indulges? quid mortem congemis ac fles? 3.935. nam si grata fuit tibi vita ante acta priorque 3.936. et non omnia pertusum congesta quasi in vas 3.937. commoda perfluxere atque ingrata interiere; 3.938. cur non ut plenus vitae conviva recedis 3.939. aequo animoque capis securam, stulte, quietem? 3.940. sin ea quae fructus cumque es periere profusa 3.941. vitaque in offensost, cur amplius addere quaeris, 3.942. rursum quod pereat male et ingratum occidat omne, 3.943. non potius vitae finem facis atque laboris? 3.944. nam tibi praeterea quod machiner inveniamque, 3.945. quod placeat, nihil est; eadem sunt omnia semper. 3.946. si tibi non annis corpus iam marcet et artus 3.947. confecti languent, eadem tamen omnia restant, 3.948. omnia si perges vivendo vincere saecla, 3.949. atque etiam potius, si numquam sis moriturus', 3.950. quid respondemus, nisi iustam intendere litem 3.951. naturam et veram verbis exponere causam? 3.952. grandior hic vero si iam seniorque queratur 3.953. atque obitum lamentetur miser amplius aequo, 3.954. non merito inclamet magis et voce increpet acri: 3.955. 'aufer abhinc lacrimas, baratre, et compesce querellas. 3.956. omnia perfunctus vitai praemia marces; 3.957. sed quia semper aves quod abest, praesentia temnis, 3.958. inperfecta tibi elapsast ingrataque vita, 3.959. et nec opiti mors ad caput adstitit ante 3.960. quam satur ac plenus possis discedere rerum. 3.961. nunc aliena tua tamen aetate omnia mitte 3.962. aequo animoque, age dum, magnis concede necessis?' 3.963. iure, ut opinor, agat, iure increpet inciletque; 3.964. cedit enim rerum novitate extrusa vetustas 3.965. semper, et ex aliis aliud reparare necessest. 3.966. Nec quisquam in barathrum nec Tartara deditur atra; 3.967. materies opus est, ut crescant postera saecla; 3.968. quae tamen omnia te vita perfuncta sequentur; 3.969. nec minus ergo ante haec quam tu cecidere cadentque. 3.970. sic alid ex alio numquam desistet oriri 3.971. vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu. 3.972. respice item quam nil ad nos ante acta vetustas 3.973. temporis aeterni fuerit, quam nascimur ante. 3.974. hoc igitur speculum nobis natura futuri 3.975. temporis exponit post mortem denique nostram. 3.976. numquid ibi horribile apparet, num triste videtur 3.977. quicquam, non omni somno securius exstat? 3.978. Atque ea ni mirum quae cumque Acherunte profundo 3.979. prodita sunt esse, in vita sunt omnia nobis. 3.980. nec miser inpendens magnum timet aere aëre saxum 3.981. Tantalus, ut famast, cassa formidine torpens; 3.982. sed magis in vita divom metus urget iis 3.983. mortalis casumque timent quem cuique ferat fors. 3.984. nec Tityon volucres ineunt Acherunte iacentem 3.985. nec quod sub magno scrutentur pectore quicquam 3.986. perpetuam aetatem possunt reperire profecto. 3.987. quam libet immani proiectu corporis exstet, 3.988. qui non sola novem dispessis iugera membris 3.989. optineat, sed qui terrai totius orbem, 3.990. non tamen aeternum poterit perferre dolorem 3.991. nec praebere cibum proprio de corpore semper. 3.992. sed Tityos nobis hic est, in amore iacentem 3.993. quem volucres lacerant atque exest anxius angor 3.994. aut alia quavis scindunt cuppedine curae. 3.995. Sisyphus in vita quoque nobis ante oculos est, 3.996. qui petere a populo fasces saevasque secures 3.997. imbibit et semper victus tristisque recedit. 3.998. nam petere imperium, quod iest nec datur umquam, 3.999. atque in eo semper durum sufferre laborem, 3.1000. hoc est adverso nixantem trudere monte 3.1001. saxum, quod tamen e summo iam vertice rusum 3.1002. volvitur et plani raptim petit aequora campi. 3.1003. deinde animi ingratam naturam pascere semper 3.1004. atque explere bonis rebus satiareque numquam, 3.1005. quod faciunt nobis annorum tempora, circum 3.1006. cum redeunt fetusque ferunt variosque lepores, 3.1007. nec tamen explemur vitai fructibus umquam, 3.1008. hoc, ut opinor, id est, aevo florente puellas 3.1009. quod memorant laticem pertusum congerere in vas, 3.1010. quod tamen expleri nulla ratione potestur. 3.1011. Cerberus et Furiae iam vero et lucis egestas, 3.1012. Tartarus horriferos eructans faucibus aestus! 3.1013. qui neque sunt usquam nec possunt esse profecto; 3.1014. sed metus in vita poenarum pro male factis 3.1015. est insignibus insignis scelerisque luela, 3.1016. carcer et horribilis de saxo iactus deorsum, 3.1017. verbera carnifices robur pix lammina taedae; 3.1018. quae tamen etsi absunt, at mens sibi conscia factis 3.1019. praemetuens adhibet stimulos torretque flagellis, 3.1020. nec videt interea qui terminus esse malorum 3.1021. possit nec quae sit poenarum denique finis, 3.1022. atque eadem metuit magis haec ne in morte gravescant. 3.1023. hic Acherusia fit stultorum denique vita. 3.1024. Hoc etiam tibi tute interdum dicere possis. 3.1025. 'lumina sis oculis etiam bonus Ancus reliquit, 3.1026. qui melior multis quam tu fuit, improbe, rebus. 3.1027. inde alii multi reges rerumque potentes 3.1028. occiderunt, magnis qui gentibus imperitarunt. 3.1029. ille quoque ipse, viam qui quondam per mare magnum 3.1030. stravit iterque dedit legionibus ire per altum 3.1031. ac pedibus salsas docuit super ire lucunas 3.1032. et contempsit equis insultans murmura ponti, 3.1033. lumine adempto animam moribundo corpore fudit. 3.1034. Scipiadas, belli fulmen, Carthaginis horror, 3.1035. ossa dedit terrae proinde ac famul infimus esset. 3.1036. adde repertores doctrinarum atque leporum, 3.1037. adde Heliconiadum comites; quorum unus Homerus 3.1038. sceptra potitus eadem aliis sopitus quietest. 3.1039. denique Democritum post quam matura vetustas 3.1040. admonuit memores motus languescere mentis, 3.1041. sponte sua leto caput obvius optulit ipse. 3.1042. ipse Epicurus obit decurso lumine vitae, 3.1043. qui genus humanum ingenio superavit et omnis 3.1044. restinxit stellas exortus ut aetherius sol. 3.1045. tu vero dubitabis et indignabere obire? 3.1046. mortua cui vita est prope iam vivo atque videnti, 3.1047. qui somno partem maiorem conteris aevi, 3.1048. et viligans stertis nec somnia cernere cessas 3.1049. sollicitamque geris cassa formidine mentem 3.1050. nec reperire potes tibi quid sit saepe mali, cum 3.1051. ebrius urgeris multis miser undique curis 3.1052. atque animo incerto fluitans errore vagaris.' 3.1053. Si possent homines, proinde ac sentire videntur 3.1054. pondus inesse animo, quod se gravitate fatiget, 3.1055. e quibus id fiat causis quoque noscere et unde 3.1056. tanta mali tam quam moles in pectore constet, 3.1057. haut ita vitam agerent, ut nunc plerumque videmus 3.1058. quid sibi quisque velit nescire et quaerere semper, 3.1059. commutare locum, quasi onus deponere possit. 3.1060. exit saepe foras magnis ex aedibus ille, 3.1061. esse domi quem pertaesumst, subitoque revertit , 3.1062. quippe foris nihilo melius qui sentiat esse. 3.1063. currit agens mannos ad villam praecipitanter 3.1064. auxilium tectis quasi ferre ardentibus instans; 3.1065. oscitat extemplo, tetigit cum limina villae, 3.1066. aut abit in somnum gravis atque oblivia quaerit, 3.1067. aut etiam properans urbem petit atque revisit. 3.1068. hoc se quisque modo fugit, at quem scilicet, ut fit, 3.1069. effugere haut potis est: ingratius haeret et odit 3.1070. propterea, morbi quia causam non tenet aeger; 3.1071. quam bene si videat, iam rebus quisque relictis 3.1072. naturam primum studeat cognoscere rerum, 3.1073. temporis aeterni quoniam, non unius horae, 3.1074. ambigitur status, in quo sit mortalibus omnis 3.1075. aetas, post mortem quae restat cumque manendo. 3.1076. Denique tanto opere in dubiis trepidare periclis 3.1077. quae mala nos subigit vitai tanta cupido? 3.1078. certe equidem finis vitae mortalibus adstat 3.1079. nec devitari letum pote, quin obeamus. 3.1080. praeterea versamur ibidem atque insumus usque 3.1081. nec nova vivendo procuditur ulla voluptas; 3.1082. sed dum abest quod avemus, id exsuperare videtur 3.1083. cetera; post aliud, cum contigit illud, avemus 3.1084. et sitis aequa tenet vitai semper hiantis. 3.1085. posteraque in dubiost fortunam quam vehat aetas, 3.1086. quidve ferat nobis casus quive exitus instet. 3.1087. nec prorsum vitam ducendo demimus hilum 3.1088. tempore de mortis nec delibare valemus, 3.1089. quo minus esse diu possimus forte perempti. 3.1090. proinde licet quod vis vivendo condere saecla, 3.1091. mors aeterna tamen nihilo minus illa manebit, 3.1092. nec minus ille diu iam non erit, ex hodierno 3.1093. lumine qui finem vitai fecit, et ille, 3.1094. mensibus atque annis qui multis occidit ante. 5.1218. praeterea cui non animus formidine divum 5.1219. contrahitur, cui non correpunt membra pavore, 5.1220. fulminis horribili cum plaga torrida tellus 5.1221. contremit et magnum percurrunt murmura caelum? 5.1222. non populi gentesque tremunt, regesque superbi 5.1223. corripiunt divum percussi membra timore, 5.1224. ne quod ob admissum foede dictumve superbe 5.1225. poenarum grave sit solvendi tempus adauctum? 5.1226. summa etiam cum vis violenti per mare venti 5.1227. induperatorem classis super aequora verrit 5.1228. cum validis pariter legionibus atque elephantis, 5.1229. non divom pacem votis adit ac prece quaesit 5.1230. ventorum pavidus paces animasque secundas? 5.1231. ne quiquam, quoniam violento turbine saepe 5.1232. correptus nihilo fertur minus ad vada leti. 5.1233. usque adeo res humanas vis abdita quaedam 5.1234. opterit et pulchros fascis saevasque secures 5.1235. proculcare ac ludibrio sibi habere videtur. 5.1236. denique sub pedibus tellus cum tota vacillat 5.1237. concussaeque cadunt urbes dubiaeque mitur, 5.1238. quid mirum si se temnunt mortalia saecla 5.1239. atque potestatis magnas mirasque relinquunt 5.1240. in rebus viris divum, quae cuncta gubernent? 6.379. Hoc est igniferi naturam fulminis ipsam 6.380. perspicere et qua vi faciat rem quamque videre, 6.381. non Tyrrhena retro volventem carmina frustra 6.382. indicia occultae divum perquirere mentis, 6.383. unde volans ignis pervenerit aut in utram se 6.384. verterit hinc partim, quo pacto per loca saepta 6.385. insinuarit, et hinc dominatus ut extulerit se, 6.386. quidve nocere queat de caelo fulminis ictus. 6.387. quod si Iuppiter atque alii fulgentia divi 6.388. terrifico quatiunt sonitu caelestia templa 6.389. et iaciunt ignem quo cuiquest cumque voluntas, 6.390. cur quibus incautum scelus aversabile cumquest 6.391. non faciunt icti flammas ut fulguris halent 6.392. pectore perfixo, documen mortalibus acre, 6.393. et potius nulla sibi turpi conscius in re 6.394. volvitur in flammis innoxius inque peditur 6.395. turbine caelesti subito correptus et igni? 6.396. cur etiam loca sola petunt frustraque laborant? 6.397. an tum bracchia consuescunt firmantque lacertos? 6.398. in terraque patris cur telum perpetiuntur 6.399. optundi? cur ipse sinit neque parcit in hostis? 6.400. denique cur numquam caelo iacit undique puro 6.401. Iuppiter in terras fulmen sonitusque profundit? 6.402. an simul ac nubes successere, ipse in eas tum 6.403. descendit, prope ut hinc teli determinet ictus? 6.404. in mare qua porro mittit ratione? quid undas 6.405. arguit et liquidam molem camposque natantis? 6.406. praeterea si vult caveamus fulminis ictum, 6.407. cur dubitat facere ut possimus cernere missum? 6.408. si nec opitis autem volt opprimere igni, 6.409. cur tonat ex illa parte, ut vitare queamus, 6.410. cur tenebras ante et fremitus et murmura concit? 6.411. et simul in multas partis qui credere possis 6.412. mittere? an hoc ausis numquam contendere factum, 6.413. ut fierent ictus uno sub tempore plures? 6.414. at saepest numero factum fierique necessest, 6.415. ut pluere in multis regionibus et cadere imbris, 6.416. fulmina sic uno fieri sub tempore multa. 6.417. postremo cur sancta deum delubra suasque 6.418. discutit infesto praeclaras fulmine sedes 6.419. et bene facta deum frangit simulacra suisque 6.420. demit imaginibus violento volnere honorem? 6.421. altaque cur plerumque petit loca plurimaque eius 6.422. montibus in summis vestigia cernimus ignis? | |
|
| 5. Seneca The Younger, De Consolatione Ad Marciam, 9.1-9.10, 11.1, 26.6-26.7 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236, 248 |
| 6. Plutarch, On Tranquility of Mind, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236 |
| 7. Plutarch, On The E At Delphi, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 248 |
| 8. Plutarch, On The Control of Anger, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236 |
| 9. Epictetus, Enchiridion, 3 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236 |
| 10. Epictetus, Discourses, 3.24.84-3.24.88, 4.1.111 (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236 |
| 11. Seneca The Younger, Letters, 78.14, 101.10, 121.16 (1st cent. CE - 1st cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236, 248 |
| 12. Plutarch, On Moral Virtue, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236 |
| 13. Plutarch, It Is Impossible To Live Pleasantly In The Manner of Epicurus, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 249 |
| 14. Galen, On The Doctrines of Hippocrates And Plato, 4.7.7 (2nd cent. CE - 3rd cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236 |
| 15. Diogenes Laertius, Lives of The Philosophers, None (3rd cent. CE - 3rd cent. CE) Tagged with subjects: •nan Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 248 |
| 16. Basil of Caesarea, Letters, 5 (4th cent. CE - 4th cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236 |
| 17. Basil of Caesarea, Letters, 5 (4th cent. CE - 4th cent. CE) Tagged with subjects: •epicureans, against fear of death •lucretius, epicurean, against fear of death Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236 |
| 18. Epicurus, Kuriai Doxai, 1-2 Tagged with subjects: •nan Found in books: Sorabji (2000), Emotion and Peace of Mind: From Stoic Agitation to Christian Temptation, 236, 248 |
