Home About Network of subjects Linked subjects heatmap Book indices included Search by subject Search by reference Browse subjects Browse texts

Tiresias: The Ancient Mediterranean Religions Source Database

   Search:  
validated results only / all results

and or

Filtering options: (leave empty for all results)
By author:     
By work:        
By subject:
By additional keyword:       



Results for
Please note: the results are produced through a computerized process which may frequently lead to errors, both in incorrect tagging and in other issues. Please use with caution.
Due to load times, full text fetching is currently attempted for validated results only.
Full texts for Hebrew Bible and rabbinic texts is kindly supplied by Sefaria; for Greek and Latin texts, by Perseus Scaife, for the Quran, by Tanzil.net

For a list of book indices included, see here.




30 results for "death"
1. Homer, Iliad, 16.789-16.790, 16.844-16.854 (8th cent. BCE - 7th cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 94
16.789. / crying a terrible cry, and thrice he slew nine men. But when for the fourth time he rushed on, like a god, then for thee, Patroclus, did the end of life appear; for Phoebus met thee in the fierce conflict, an awful god. And Patroclus marked him not as he passed through the turmuoil, 16.790. / for enfolded in thick mist did he meet him; and Apollo took his stand behind him, and smote his back and broad shoulders with the flat of his hand, and his eyes were made to whirl. And from his head Phoebus Apollo smote the helmet, that rang as it rolled 16.844. / to the hollow ships, till thou hast cloven about the breast of man-slaying Hector the tunic red with his blood. So, I ween, spake he to thee, and persuaded thy wits in thy witlessness. Then, thy strength all spent, didst thou answer him, knight Patroclus:For this time, Hector, boast thou mightily; for to thee have 16.845. / Zeus, the son of Cronos, and Apollo, vouchsafed victory, they that subdued me full easily, for of themselves they took the harness from my shoulders. But if twenty such as thou had faced me, here would all have perished, slain by my spear. Nay, it was baneful Fate and the son of Leto that slew me, 16.846. / Zeus, the son of Cronos, and Apollo, vouchsafed victory, they that subdued me full easily, for of themselves they took the harness from my shoulders. But if twenty such as thou had faced me, here would all have perished, slain by my spear. Nay, it was baneful Fate and the son of Leto that slew me, 16.847. / Zeus, the son of Cronos, and Apollo, vouchsafed victory, they that subdued me full easily, for of themselves they took the harness from my shoulders. But if twenty such as thou had faced me, here would all have perished, slain by my spear. Nay, it was baneful Fate and the son of Leto that slew me, 16.848. / Zeus, the son of Cronos, and Apollo, vouchsafed victory, they that subdued me full easily, for of themselves they took the harness from my shoulders. But if twenty such as thou had faced me, here would all have perished, slain by my spear. Nay, it was baneful Fate and the son of Leto that slew me, 16.849. / Zeus, the son of Cronos, and Apollo, vouchsafed victory, they that subdued me full easily, for of themselves they took the harness from my shoulders. But if twenty such as thou had faced me, here would all have perished, slain by my spear. Nay, it was baneful Fate and the son of Leto that slew me, 16.850. / and of men Euphorbus, while thou art the third in my slaying. And another thing will I tell thee, and do thou lay it to heart: verily thou shalt not thyself be long in life, but even now doth death stand hard by thee, and mighty fate, that thou be slain beneath the hands of Achilles, the peerless son of Aeacus. 16.851. / and of men Euphorbus, while thou art the third in my slaying. And another thing will I tell thee, and do thou lay it to heart: verily thou shalt not thyself be long in life, but even now doth death stand hard by thee, and mighty fate, that thou be slain beneath the hands of Achilles, the peerless son of Aeacus. 16.852. / and of men Euphorbus, while thou art the third in my slaying. And another thing will I tell thee, and do thou lay it to heart: verily thou shalt not thyself be long in life, but even now doth death stand hard by thee, and mighty fate, that thou be slain beneath the hands of Achilles, the peerless son of Aeacus. 16.853. / and of men Euphorbus, while thou art the third in my slaying. And another thing will I tell thee, and do thou lay it to heart: verily thou shalt not thyself be long in life, but even now doth death stand hard by thee, and mighty fate, that thou be slain beneath the hands of Achilles, the peerless son of Aeacus. 16.854. / and of men Euphorbus, while thou art the third in my slaying. And another thing will I tell thee, and do thou lay it to heart: verily thou shalt not thyself be long in life, but even now doth death stand hard by thee, and mighty fate, that thou be slain beneath the hands of Achilles, the peerless son of Aeacus.
2. Xenophon, Apology, 1, 10, 30, 5, 9, 22 (5th cent. BCE - 4th cent. BCE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 97
3. Plato, Apology of Socrates, None (5th cent. BCE - 4th cent. BCE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 93, 94, 95, 96
40c. ὅσοι οἰόμεθα κακὸν εἶναι τὸ τεθνάναι. μέγα μοι τεκμήριον τούτου γέγονεν· οὐ γὰρ ἔσθʼ ὅπως οὐκ ἠναντιώθη ἄν μοι τὸ εἰωθὸς σημεῖον, εἰ μή τι ἔμελλον ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν. 40c. must be mistaken. A convincing proof of this been given me; for the accustomed sign would surely have opposed me if I had not been going to meet with something good.Let us consider in another way also how good reason there is to hope that it is a good thing. For the state of death is one of two things: either it is virtually nothingness, so that the dead has no consciousness of anything, or it is, as people say, a change and migration of the soul from this to another place. And if it is unconsciousness,
4. Isocrates, Orations, 9.2, 19.42 (5th cent. BCE - 4th cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 116
5. Plato, Phaedo, None (5th cent. BCE - 4th cent. BCE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 106
69c. κάθαρσίς τις τῶν τοιούτων πάντων καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία, καὶ αὐτὴ ἡ φρόνησις μὴ καθαρμός τις ᾖ. καὶ κινδυνεύουσι καὶ οἱ τὰς τελετὰς ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὐ φαῦλοί τινες εἶναι, ἀλλὰ τῷ ὄντι πάλαι αἰνίττεσθαι ὅτι ὃς ἂν ἀμύητος καὶ ἀτέλεστος εἰς Ἅιδου ἀφίκηται ἐν βορβόρῳ κείσεται, ὁ δὲ κεκαθαρμένος τε καὶ τετελεσμένος ἐκεῖσε ἀφικόμενος μετὰ θεῶν οἰκήσει. εἰσὶν γὰρ δή, ὥς φασιν οἱ περὶ τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι 69c. from all these things, and self-restraint and justice and courage and wisdom itself are a kind of purification. And I fancy that those men who established the mysteries were not unenlightened, but in reality had a hidden meaning when they said long ago that whoever goes uninitiated and unsanctified to the other world will lie in the mire, but he who arrives there initiated and purified will dwell with the gods. For as they say in the mysteries, the thyrsus-bearers are many, but the mystics few ;
6. Plato, Menexenus, None (5th cent. BCE - 4th cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 116
248b. δὲ ἡμεῖς γε ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς ἡμετέρους εἶναι καὶ βουλόμεθα καὶ φαμέν, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν παρέχομεν τοιούτους, οὐκ ἀγανακτοῦντας οὐδὲ φοβουμένους ἄγαν εἰ δεῖ τελευτᾶν ἐν τῷ παρόντι. δεόμεθα δὴ καὶ πατέρων καὶ μητέρων τῇ αὐτῇ ταύτῃ διανοίᾳ χρωμένους τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν, καὶ εἰδέναι ὅτι οὐ θρηνοῦντες οὐδὲ ὀλοφυρόμενοι ἡμᾶς ἡμῖν μάλιστα χαριοῦνται, ἀλλʼ εἴ τις ἔστι τοῖς τετελευτηκόσιν αἴσθησις 248b. and desire them to appear, even as we now display ourselves as such, being neither aggrieved nor alarmed overmuch if so be that at this present crisis we must die. We beseech both fathers and mothers to pass the rest of their lives holding to this same conviction, and to be well assured that it is not by mourning and lamenting us that they will gratify us most; nay, if the dead
7. Euripides, Trojan Women, 636 (5th cent. BCE - 5th cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 165
8. Plato, Axiochus (Spuria), None (5th cent. BCE - 4th cent. BCE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 166
9. Cicero, On The Ends of Good And Evil, 2.2-2.3, 4.26-4.27, 5.76 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 106, 110, 164
2.2. sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. is enim percontando percontando A 2 percun- tando NV percunctando A 1 BE per cunctando R atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, ea haec R quae ii ii hi BER hii A hij NV respondissent, si quid videretur, diceret. qui mos cum a posterioribus non esset retentus, Arcesilas archesilas A acesilaos N achesilas V eum revocavit instituitque ut ii, qui se audire vellent, non de se quaererent, sed ipsi dicerent, quid sentirent; quod cum dixissent, ille contra. sed eum eum om. RNV qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; quod quidem iam fit etiam etiam om. BER in Academia. ubi enim is, qui audire vult, ita dixit: 'Voluptas mihi videtur esse summum bonum', perpetua oratione contra disputatur, ut facile intellegi possit eos, qui aliquid sibi videri sibi aliquid (aliquit E) videri BE aliquid videri sibi V dicant, non ipsos in ea sententia esse, sed audire velle contraria. Nos commodius agimus. 2.3. non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. ego autem arbitror, quamquam admodum delectatus sum eius oratione perpetua, tamen commodius, cum in rebus singulis insistas et intellegas quid quisque concedat, quid abnuat, ex rebus concessis concludi quod velis et ad exitum perveniri. cum enim fertur quasi torrens oratio, quamvis multa cuiusque modi rapiat, nihil tamen teneas, nihil apprehendas, reprehendas BE nusquam orationem rapidam cœrceas. Omnis autem in quaerendo, quae via quadam et ratione habetur, oratio praescribere primum debet ut quibusdam in formulis ea res agetur, ut, inter quos disseritur, conveniat quid sit id, de quo disseratur. 4.26. hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur videbatur Wes. apud Mdv. ; videatur extremum. Age nunc isti doceant, vel tu potius—quis enim ista melius?—, quonam modo ab isdem principiis profecti efficiatis, ut honeste vivere—id est enim vel e virtute vel naturae congruenter vivere—summum bonum sit, et quonam modo aut quo loco corpus subito deserueritis omniaque ea, quae, secundum naturam cum sint, secundum naturam cum sint BE cum secundum naturam sint N 2 secundum naturam sint ( om. cum) RN 1 V absint a nostra potestate, ipsum denique officium. quaero igitur, quo modo hae hae hec BE hee RV ee N tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. 4.27. quodsi non hominis summum bonum quaereremus, sed cuiusdam animantis, is autem esset nihil nisi animus —liceat enim fingere aliquid eius modi, quo verum facilius reperiamus—, tamen illi animo non esset hic vester finis. desideraret enim valitudinem, vacuitatem doloris, appeteret etiam conservationem sui earumque rerum custodiam finemque sibi constitueret secundum naturam vivere, quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. 5.76. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Tum mihi Piso: Quid ergo? inquit, dasne adolescenti veniam? an eum discere ea mavis, quae cum plane cum plane BE cum p clare NV comp clare R perdidicerit, perdidicerit NV didicerit R perdiderit BE nihil sciat? Ego vero isti, inquam, permitto. sed nonne meministi licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptum, quod comprehensum, quod cognitum non habet? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. nihil enim est est enim BE aliud, quam ob rem mihi percipi nihil posse videatur, nisi quod percipiendi vis ita definitur a Stoicis, ut negent quicquam posse percipi nisi tale verum, quale falsum esse non possit. itaque haec haec hic BE cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. sed haec haec etiam B omittamus; habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. 2.2.  But we read how Socrates made fun of the aforesaid Gorgias, and the rest of the Sophists also, as we can learn from Plato. His own way was to question his interlocutors and by a process of cross-examination to elicit their opinions, so that he might express his own views by way of rejoinder to their answers. This practice was abandoned by his successors, but was afterwards revived by Arcesilas, who made it a rule that those who wished to hear him should not ask him questions but should state their own opinions; and when they had done so he argued against them. But whereas the pupils of Arcesilas did their best to defend their own position, with the rest of the philosophers the student who has put a question is then silent; and indeed this is nowadays the custom even in the Academy. The would‑be learner says, for example, 'The Chief Good in my opinion is pleasure,' and the contrary is then maintained in a formal discourse; so that it is not hard to realize that those who say they are of a certain opinion do not actually hold the view they profess, but want to hear what can be argued against it. 2.3.  We are adopting a more profitable mode of procedure, for Torquatus has not only told us his own opinion but also his reasons for holding it. Still, for my part, though I enjoyed his long discourse very much, I believe all the same that it is better to stop at point after point, and make out what each person is willing to admit and what he denies, and then to draw such inferences as one desires from these admissions and so arrive at one's conclusion. When the exposition goes rushing on like a mountain stream in spate, it carries along with it a vast amount of miscellaneous material, but there is nothing one can take hold of or rescue from the flood; there is no point at which one can stem the torrent of oratory. "However, in philosophical investigation a methodical and systematic discourse must always begin by formulating a preamble like that which occurs in certain forms of process at law, 'The issue shall be as follows'; so that the parties to the debate may be agreed as to what the subject is about which they are debating.   4.26.  This then was the conception of the end that they upheld; the supreme Good they believed to be the thing which I have described at some length, but which they more briefly expressed by the formula 'life according to nature.'"Now then let us call upon your leaders, or better upon yourself (for who is more qualified to speak for your school?) to explain this: how in the world do you contrive, starting from the same first principles, to reach the conclusion that the Chief Good is morality of life? — for that is equivalent to your 'life in agreement with virtue' or 'life in harmony with nature.' By what means or at what point did you suddenly discard the body, and all those things which are in accordance with nature but out of our control, and lastly duty itself? My question then is, how comes it that so many things that Nature strongly recommends have been suddenly abandoned by Wisdom? 4.27.  Even if we were not seeking the Chief Good of man but of some living creature that consisted solely of a mind (let us allow ourselves to imagine such a creature, in order to facilitate our discovery of the truth), even so that mind would not accept this End of yours. For such a being would ask for health and freedom from pain, and would also desire its own preservation, and set up as its End to live according to nature, which means, as I said, to possess either all or most and the most important of the things which are in accordance with nature. 5.76.  To this Lucius replied: "Oh, I am quite convinced by what you have said, and I think my cousin is so too." "How now?" said Piso to me, "Has the young man your consent? or would you rather he should study a system which, when he has mastered it, will lead to his knowing nothing?" "Oh, I leave him his liberty," said I; "but don't you remember that it is quite open to me to approve the doctrines you have stated? Since who can refrain from approving statements that appear to him probable?" "But," said he, "can anyone approve that of which he has not full perception, comprehension and knowledge?" "There is no great need to quarrel about that, Piso," I rejoined. "The only thing that makes me deny the possibility of perception is the Stoics' definition of that faculty; they maintain that nothing can be perceived except a true presentation having such a character as no false presentation can possess. Here then I have a quarrel with the Stoics, but certainly none with the Peripatetics. However let us drop this question, for it involves a very long and somewhat contentious debate.
10. Cicero, On The Nature of The Gods, 1.11-1.12 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 106
1.11. To those again who are surprised at my choice of a system to which to give my allegiance, I think that a sufficient answer has been given in the four books of my Academica. Nor is it the case that I have come forward as the champion of a lost cause and of a position now abandoned. When men die, their doctrines do not perish with them, though perhaps they suffer from the loss of their authoritative exponent. Take for example the philosophical method referred to, that of a purely negative dialectic which refrains from pronouncing any positive judgement. This, after being originated by Socrates, revived by Arcesilas, and reinforced by Carneades, has flourished right down to our own period; though I understand that in Greece itself it is now almost bereft of adherents. But this I ascribe not to the fault of the Academy but to the dullness of mankind. If it is a considerable matter to understand any one of the systems of philosophy singly, how much harder is it to master them all! Yet this is the task that confronts those whose principle is to discover the truth by the method of arguing both for and against all the schools. 1.12. In an undertaking so extensive and so arduous, I do not profess to have attained success, though I do claim to have attempted it. At the same time it would be impossible for the adherents of this method to dispense altogether with any standard of guidance. This matter it is true I have discussed elsewhere more thoroughly; but some people are so dull and slow of apprehension that they appear to require repeated explanations. Our position is not that we hold that nothing is true, but that we assert that all true sensations are associated with false ones so closely resembling them that they contain no infallible mark to guide our judgement and assent. From this followed the corollary, that many sensations are probable, that is, though not amounting to a full perception they are yet possessed of a certain distinctness and clearness, and so can serve to direct the conduct of the wise man.
11. Cicero, On Duties, 3.120 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 106
3.120. Quem ad modum igitur, si quando ea, quae videtur utilitas, honestati repugnat, diiudicanda res sit, satis est supra disputatum. Sin autem speciem utilitatis etiam voluptas habere dicetur, nulla potest esse ei cum honestate coniunctio. Nam, ut tribuamus aliquid voluptati, condimenti fortasse non nihil, utilitatis certe nihil habebit. 3.120.  We have, then, fully discussed the problem how a question is to be decided, if ever that which seems to be expediency clashes with moral rectitude. But if, on the other hand, the assertion is made that pleasure admits of a show of expediency also, there can still be no possible union between it and moral rectitude. For, to make the most generous admission we can in favour of pleasure, we will grant that it may contribute something that possibly gives some spice to life, but certainly nothing that is really expedient.
12. Cicero, Tusculan Disputations, 1.10, 1.17-1.25, 1.36-1.43, 1.65-1.66, 1.72, 1.76-1.79, 1.83-1.84, 1.97, 1.99, 1.111, 1.119, 2.11, 3.70, 3.76, 4.7, 4.35, 4.63, 4.83, 5.11, 5.32, 5.82-5.83, 5.121 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 95, 97, 106, 107, 108, 109, 110, 153, 154
1.10. num nunc ex. num K 1 te illa terrent, triceps apud inferos Cerberus, Cocyti coyc ti R 1 fremitus, travectio traiectio ex trav. K 1 transv. V c mg. ('al trans') g Trag. inc.111 Acherontis, mento summam aquam aquam trisyll. cf. Lachm. ad Lucr. 6, 552 quam Nonii L 1 A A attingens amnem Bue. adtinget ( vel -it) senextus Nonii L 1 A A enectus siti Tantalus? summam... tantalus Non. 401,29 enectus ... Tantalus Prisc, GL 2, 470, 18 tantulus X ( corr. K 2 ) Nonii et Prisciani pars tum illud, quod Sisyphus sisyphius X ( sed 2. eras. in V. sis. K 1 aut c ) Nonii pars versat versus? cf. Marx ad Lucil. 1375 saxum sudans nitendo neque proficit hilum? tum ... hlium Non. 121,4; 353, 8. fortasse etiam inexorabiles iudices, Minos et Rhadamanthus? apud quos nec te L. Crassus defendet defendet om. RK 1 ( add. 2 ) nec M. Antonius nec, quoniam apud Graecos iudices res agetur, poteris adhibere Demosthenen; demostenen K tibi ipsi pro te erit maxima corona causa dicenda. dicenda causa K haec fortasse metuis et idcirco mortem censes esse sempiternum malum. Adeone me delirare censes, ut ista esse credam? An tu ante G 1 haec non an tu an non ( 2. an in r. ) V 1? credis? Minime vero. Male hercule narras. Cur? quaeso. Quia disertus dissertus KR 1 esse possem, si contra ista dicerem. Quis enim non in eius modi causa? aut quid negotii est haec poëtarum et pictorum portenta convincere? aut convincere Non. 375, 29 1.17. nonne respondebis? Superbum id quidem est, sed, nisi quid necesse erit, malo non roges. non roges V Geram tibi morem et ea quae vis, ut potero, explicabo, nec tamen quasi Pythius Apollo, certa ut sint et fixa, quae dixero, sed ut homunculus unus e multis probabilia coniectura sequens. ultra enim quo progrediar, quam ut veri similia videam, non habeo; certa dicent i, qui et qui et V percipi ea posse dicunt et se et se V sapientis sapientes V 2 esse profitentur. Tu, ut videtur; nos ad audiendum parati sumus. 1.18. Mors igitur ipsa, quae videtur notissima res esse, quid sit, primum est videndum. sunt enim qui discessum animi a corpore putent putent s ( cf. censeant) putant X (varietatem modorum def. Gaffiot, Le subjonc- tif de subordination Paris 1906 p. 52) esse mortem; sunt qui nullum censeant fieri discessum, sed una animum et corpus occidere, animumque in corpore extingui. qui discedere animum censent, cessent V 1 alii statim dissipari, alii diu permanere, alii semper. quid sit porro ipse animus aut ubi aut unde, magna dissensio est. aliis cor ipsum animus aut ubi... 227.1 animus in mg. G 1 aut unde... dicuntur Non. 66,5 videtur, ex quo excordes, vecordes vec. HM vaec. VG 1 (sed a 1 )R 1 ( sed a 1? ) Nonii codd. pr. F H vęc. K concordesque vecordes excordes concordes H signis transponendi non satis dilucidis additis dicuntur quid igitur sit animus... est. nam animus ab ani- ma dictus est (227, 12). aliis ... 227, 2 dicuntur H et Nasica ille prudens bis consul Corculum et egregie cordatus homo, catus Aelius Sextus . Ennius ann. 331 Empedocles animum esse censet cordi suffusum sanguinem; aliis pars quaedam cerebri visa est animi animi om. K 1, post princip. add. c principatum tenere; aliis nec cor ipsum placet nec cerebri quandam partem esse animum, 1.19. sed alii in corde, alii in cerebro dixerunt animi esse sedem et locum; animum autem alii animam, ut fere nostri— declarat nomen: ut fere nostri declarant nomen. nam W corr. Dav. declarant nomina Sey. nam et agere animam et efflare dicimus et animosos et bene animatos et ex animi sententia; ipse autem animus ab anima dictus est—; Zenoni Zeno fr. 134. Stoico animus ignis videtur. sed haec quidem quae dixi, cor, cerebrum, animam, ignem volgo, reliqua fere singuli. ut multo multo Bentl. multi cf. Lact. inst. 7, 13, 9 opif. 16, 13 ante veteres, proxime autem Aristoxenus, musicus idemque philosophus, ipsius corporis intentionem quandam, velut in cantu et fidibus quae a(rmoni/a armonia W cf. I 24.41 dicitur: sic ex corporis totius natura et figura varios motus cieri tamquam in cantu sonos. 1.20. hic ab artificio suo non recessit et tamen dixit aliquid, quod ipsum quale esset erat multo ante et dictum et explanatum a Platone. Xenocrates Xen. fr. 67 animi figuram et quasi corpus negavit esse ullum, ull in r. V c ullum s numerum verum X cf. ac. 2,124 dixit esse, cuius vis, ut iam ante Pythagorae visum erat, in natura maxuma esset. eius doctor Plato triplicem finxit animum, animam X ( sed u supra a V 1? ) cuius principatum, id est rationem, in capite sicut in arce posuit, et duas partes parere separare X in parere corr. V c (e priore loco iterum ss. V 3 ) voluit, iram et cupiditatem, quas quas-cupiditatem om. H locis disclusit: disclusit om. X add. V 2 R rec s (suis add. s ) cf. I,80 Pr. 32 iram in pectore, cupiditatem supter subter RHK 1 ( l sup ss. K 2 ) collocavit V 2 praecordia locavit. Plato ... 228, 2 locavit H 1.21. Dicaearchus dice archus KRV dicaearc us | G 1 autem in eo sermone, quem Corinthi chorinthi GK habitum tribus libris exponit, doctorum dictorum X, corr. in KV hominum disputantium primo libro multos loquentes facit; duobus Pherecratem pherecraten G pthiotam X (pth. G phiot. K) quendam Phthiotam senem, quem ait a Deucalione ortum, disserentem inducit nihil esse omnino animum, animum omnino K et hoc esse nomen totum ie, frustraque et post frustraque add. V 1? vix recte animalia et animantis animantes V 2 appellari, neque in homine inesse animum vel animam nec in bestia, vimque omnem eam, qua vel agamus quid vel sentiamus, in omnibus corporibus vivis aequabiliter aequabiliter V (exp. m. vet.) esse fusam nec separabilem a corpore esse, quippe quae nulla sit, nec sit quicquam nisi corpus unum et simplex, ita figuratum ut temperatione naturae vigeat et sentiat. 1.22. Aristoteles, longe omnibus—Platonem semper excipio—praestans et ingenio et diligentia, cum quattuor nota illa genera principiorum esset complexus, e quibus omnia orerentur, orirentur H s quintam quandam naturam censet esse, esse esset GR 1 e corr. e qua equa G 1 ( in mg. de) K 1 (equae K 2 ut v. ) R esse qua V (quae V 2 ) sit mens; cogitare enim et providere et discere et docere et invenire aliquid et tam multa alia alia X exp. V vet , cf. 247,14 meminisse, amare odisse, cupere timere, angi laetari, haec et et om. H similia eorum in horum quattuor generum inesse nullo nullo numero H putat; quintum genus genus om. H adhibet vacans nomine et sic sic exp. V vet ipsum animum e)ndele/xeian endelecheian GKVH, sed in R inter e et a graecum com- pendium diphthongi ei ( ) scriptum est appellat appellant G 1 V 1 novo nomine quasi quandam continuatam motionem et perennem. Nisi quae me forte fugiunt, fugiunt (exp. m. vet.) V haec hae V rec s sunt fere omnium post fere add. V 2 de animo sententiae. Aristoteles cum quattuor ... 229, 3 de animo sentiae H Democritum enim, magnum illum quidem virum, sed levibus et rotundis corpusculis efficientem animum anim um V ( ss. c ) concursu quodam fortuito, omittamus; nihil est enim apud istos, quod non atomorum turba conficiat. nihil... eorum t. conficiat Non. 269,12 1.23. Harum sententiarum quae vera sit, deus aliqui aliquis V rec s viderit; harum ... viderit Lact. inst. 7,8, 9 (postquam breviter ad § 18—22 respexit) quae veri simillima, magna quaestio est. harum ... 9 quaestio est H utrum igitur inter has sententias diiudicare malumus an ad propositum redire? Cuperem equidem utrumque, si posset, sed est difficile confundere. quare si, ut ista non disserantur, liberari mortis metu possumus, possimus K 2 id agamus; sin id non potest nisi hac quaestione animorum explicata, nunc, si videtur, hoc, illud alias. Quod malle te intellego, id puto esse commodius; efficiet enim ratio ut, quaecumque vera sit earum sententiarum quas exposui, mors aut malum non sit aut sit bonum potius. 1.24. nam si cor cor s. G aut sanguis aut cerebrum est animus, certe, quoniam est corpus, interibit cum reliquo corpore; corpore V c s tempore X si anima est, fortasse dissipabitur; si ignis, extinguetur; si est Aristoxeni harmonia, harmonia GKR arm.V arm. H dissolvetur. quid de Dicaearcho dicam, qui nihil omnino animum dicat esse? efficiet ... 25 dicit esse H his sententiis omnibus nihil post mortem pertinere ad quemquam potest; pariter enim cum vita sensus amittitur; non sentientis autem nihil est ullam in partem quod intersit. reliquorum sententiae spem adferunt, si te hoc forte delectat, posse animos, cum e corporibus excesserint, in caelum quasi in domicilium suum pervenire. Me vero delectat, idque primum ita esse velim, deinde, etiamsi non sit, mihi persuaderi tamen velim. Quid tibi ergo opera nostra opus est? num eloquentia Platonem superare possumus? evolve diligenter eius eum librum, qui est de animo: anima ex -o V c? amplius quod desideres nihil erit. Feci mehercule, et quidem saepius; sed nescio quo modo, dum lego, adsentior, cum posui librum et mecum ipse de inmortalitate imm. GR animorum coepi cogitare, adsensio omnis illa elabitur. Quid? 1.25. hoc dasne aut manere animos post mortem aut morte ipsa interire? Do vero. Quid, quod K 1 (corr. 2 ) R si maneant? Beatos beatas V esse concedo. Sin intereant? Non esse miseros, quoniam ne sint quidem; iam iam cf. p. 225,21 ac. 2, 109 al. (Mue) istuc coacti a te paulo ante concessimus. Quo modo igitur aut cur mortem malum tibi videri dicis? quae aut beatos nos efficiet animis manentibus aut non miseros sensu carentis. carentes V 2 1.36. Sed ut deos esse natura opinamur, qualesque que del. Bai. sint, ratione cognoscimus, quodsi ... 235, 6 cognoscimus ( omissis 235,2 maxume ... 235, 4 habiturus) H (libere) sic permanere animos arbitramur consensu nationum omnium, qua in sede maneant qualesque sint, ratione discendum est. cuius ignoratio ingnoratio GV 1 finxit inferos easque formidines, quas tu contemnere non sine causa videbare. in terram enim cadentibus corporibus isque humo tectis, e quo aquo V 1 (aq in r. 1 ) eqd V 2 mg. dictum est humari, sub terra censebant reliquam vitam agi mortuorum; quam eorum opinionem magni errores consecuti sunt, quos auxerunt poëtae. 1.37. frequens enim consessus quos... con in r. K 1 consessus s consensu X, s in fine add. V 1 theatri, in quo sunt mulierculae et pueri, movetur audiens tam grande carmen: A/dsum Trag. inc. 73 atque advenio A/cherunte acher onte K (u ss. c ) vi/x via alta atque a/rdua Pe/r speluncas sa/xis structas a/speris pende/ntibus Ma/xumis, ubi ri/gida constat cra/ssa crassa s. v. add. K c caligo i/nferum, ubi ...inferum Non. 272,39 tantumque valuit error—qui mihi quidem iam sublatus videtur—, ut, corpora cremata cum scirent, tamen ea fieri apud inferos fingerent, quae sine corporibus nec fieri possent possunt V 2 nec intellegi. animos enim per se se s. v. add. V c ipsos viventis vigentis ex viventis V 1 non poterant mente complecti, formam aliquam figuramque quaerebant. inde Homeri tota ne/kuia, NECUIA KRV ( sed A in p A corr. 1 ) necyia mai. litt. G NErCUO mantia RK nepsyomantia mai. litt. G psichomantia, sed psicho in r. V 1 aut 2 ( ex div. 1, 132 ) corr. Dav. inde ea quae meus amicus Appius nekuomantei=a faciebat, inde -de in om. K 1 add. c in vicinia vitia KRV 1 (vicinia corr. 1 ) vicia G nostra Averni lacus, u/nde animae excita/ntur obscura u/mbra opertae, apertae ( vel ę, -e K 1 ) opertę corr. V 1 K 2 ima/gines mo/rtuorum, alto o/stio hostio alte (altę K 1 ) ostio s alto corr. K 2 V 1aut2 s . locum rest. Leo. alii aut imagines mortuorum in fine relicta male Ciceroni ipsi tribuunt aut ibi mort. imagines scribunt (praeterea aperto ex ostio Mdv. opertae ex ostio Ribb. altae Klotz) Acheru/ntis, acheruntis (acherontis KV 1 e corr. ) s. s. imagines mortuorum X salso sa/nguine. Trag. inc. 76 cf. Leo Progr. Gott. 1910 p. 21. has tamen imagines loqui volunt, quod fieri nec sine lingua nec sine palato nec sine faucium laterum pulmonum vi et figura potest. nihil enim animo videre poterant, ad oculos omnia referebant. 1.38. Magni autem est ingenii sevocare sevocare Aug. revocare W mentem a sensibus et cogitationem ab consuetudine a consuetudine V ( ult. e ex o) abducere. Quidam enim nihil animo ... 9 abducere H magni.. 9 abducere Aug. epist. 137,5 itaque credo equidem etiam alios tot saeculis, sed quod quot G litteris exstet, extet K cf. Lact. inst. 7, 8, 7 Aug. epist. 137,12 Pherecydes Syrius syrus X syrius s Aug. primus primum W primus Bentl. atque hoc legisse videtur Aug. : 'quod apud Graecos olim primus Pherecydes Syrius cum disputavisset', dixit animos esse hominum sempiternos, antiquus antiquo s K 1 R 1 sane; fuit enim meo regte gentili. hanc opinionem discipulus eius Pythagoras maxime confirmavit, qui cum Superbo regte in Italiam venisset, tenuit Magnam illam Graeciam cum honore honore del. V vet honore et disc. s disciplina, tum etiam auctoritate, multaque saecula postea sic viguit Pythagoreorum nomen, ut nulli alii docti viderentur. iderentur V sed redeo ad antiquos. rationem illi sententiae suae non fere reddebant, nisi quid erat numeris aut descriptionibus descriptionibus B s discriptionibus X (discretionibus V) explicandum: 1.39. Platonem ferunt, ut Pythagoreos cognosceret, in Italiam venisse ad venisse adscr, in mg. et in ea (ita P) cum alios multos tum archytam (ut crithitã P) timeumque cognovit (et timęum invenisse R)V c R rec P al., ( cf. fin. 5,87 ), unde V c post ferunt (21) add. qui, tum corr. venit ed dicisse ( voluit ut v. edidicisse pro et dedicisse) signo inter haec verba ut ante notam mg. addito et didicisse dedicisse GR Pythagorea omnia primumque de animorum aeternitate non solum sensisse idem quod Pythagoram, sed rationem etiam attulisse. quam, nisi quid rationes. . quas V 2? adtul. V dicis, praetermittamus et hanc totam spem inmortalitatis relinquamus. An tu cum me in summam exspectationem adduxeris, deseris? deseres V 2 s errare mehercule me errare hercule K mehercules V 2 malo cum Platone, quem tu quanti facias scio et quem ex tuo ore admiror, quam cum cũ i. r. V rec istis vera sentire. 1.40. Macte mac in r. V c virtute! Macte virtute Non. 341, 37 ego enim ipse cum eodem ipso ipso cf. div. 2, 95 isto We. non invitus erraverim. num igitur dubitamus—? an sicut pleraque? quamquam hoc quidem minime; persuadent enim mathematici terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar optinere, quod ke/ntron centron X (ante Vitr. praeterea ap. Rom. non invenitur) illi vocant; eam porro naturam esse quattuor omnia gignentium corporum, ut, quasi partita habeant inter se ac divisa momenta, terrena et umida umida RG 1 V 1 ( add. G 1 V 1 ) suopte nutu et suo pondere ad paris angulos in terram et in mare mari X mare K 2 s ferantur, reliquae duae partes, una ignea altera animalis, ut illae superiores ille GKV superioris X in medium locum mundi gravitate ferantur et pondere, sic hae rursum rursus V 2 rectis lineis in caelestem calestem GV 1 locum subvolent, sive ipsa natura superiora adpetente sive quod a gravioribus leviora superiora... 23 leviora om. R 1 add. m. vet. in mg. (superiora ex -re). eadem verba usque ad levio fere omnia in r. scripsit V 1 natura repellantur. quae cum constent, sive quod ... constent Non. 273, 7 perspicuum debet esse animos, cum e corpore excesserint, sive illi sint animales, id est spirabiles, spirabiles KV 2 (l sp.) spiritabiles RV 1 spiritales G sive ignei, sublime ferri. 1.41. si vero aut numerus quidam sit sit est Mdv. sed cf. comm. animus, quod subtiliter magis quam dilucide dicitur, aut cf. Aug. gen. ad litt. 7, 21 quinta illa non nominata magis quam non intellecta natura, multo etiam integriora ac puriora sunt, ut a terra longissime se se om. H ecferant. si vero ... 5 ecferant ecf. X (eff. corr. V 1 ecf. K c ) Horum igitur aliquid animus, putetur vel cogitetur fere potius supplendum quam sit (We.). est ante animus add. B s ne nec K tam vegeta vegeta V 1 (veg in r. ) K 2 veta GK 1 R mens aut in corde cerebrove aut in Empedocleo sanguine demersa iaceat. Dicaearchum vero cum Aristoxeno aequali et condiscipulo suo, doctos sane homines, omittamus; quorum alter ne nae R nę K ne, sed e in r. V 1 condoluisse quidem umquam videtur, qui animum quia nimium K 1 se habere non sentiat, alter ita delectatur suis cantibus, ut eos etiam ad haec transferre conetur. harmonian arm. ter H ( in 13 V 1 e corr., in 14 K) harmoniă K autem ex intervallis sonorum nosse possumus, quorum varia compositio etiam harmonias arm. ter H ( in 13 V 1 e corr., in 14 K) efficit pluris; membrorum vero situs vero situs om. K 1 add. c et figura corporis vacans animo quam possit harmoniam arm. ter H ( in 13 V 1 e corr., in 14 K) efficere, non video. armonian ... 17 video sed hic quidem, quamvis eruditus sit, sicut est, haec magistro concedat Aristoteli, canere ipse doceat; bene enim illo Graecorum proverbio praecipitur: quam quisque norit artem, in hac se exerceat. cf. Arist. Ve. 1431 Cic. Att. 5, 10,3 1.42. illam vero funditus eiciamus individuorum corporum levium et rutundorum rotundorum KV ( sed fuit rut.) H concursionem fortuitam, quam tamen tamen add. K 2 Democritus concalefactam et spirabilem, spirabilem eqs. cf. Aug. epist. 118, 4, 28 id est animalem, esse volt. is autem animus, qui, si si add. G 1 s. l. est horum quattuor quattuor horum Non. generum, ex quibus ex quibus unde V 2 Non ft. recte omnia constare dicuntur, animus...239, 1 dicuntur Non. 272, 29 ex inflammata anima constat, ut potissimum videri video videri om. X (videt' pro video V sed t' V c in r. ) add. K 2 s Panaetio, superiora capessat necesse est. nihil enim habent haec duo genera proni et supera semper petunt. ita, sive dissipantur, procul a terris id evenit, sive permanent et conservant habitum suum, hoc etiam magis necesse est ferantur ad caelum et ab is perrumpatur et dividatur crassus hic et concretus aër, qui est terrae proximus. calidior est enim vel potius ardentior ardentior ex -us V 1 animus quam est est exp. V c hic aër, aer in mg. V c quem modo dixi crassum atque concretum; quod ex eo sciri sciri scribi K 1 potest, quia corpora nostra terreno principiorum genere confecta ardore animi concalescunt. 1.43. accedit accidit X accedit s V rec ut eo facilius animus evadat ex hoc aëre, quem saepe iam appello, eumque perrumpat, quod nihil est animo velocius, nulla est celeritas quae possit cum animi celeritate contendere. qui si permanet incorruptus suique similis, necesse est ita feratur, ut penetret et dividat omne caelum hoc, in quo nubes imbres ventique coguntur, caelum... coguntur Non. 264,32 quod et umidum umidum G ( add. sed rursus eras.) KR 1 V 1 hum. H et caliginosum est propter exhalationes exalationes GKV (exal at., in mg. p humorem V 2 )H terrae. Quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et adgnovit, agnovit H a gn. V iunctis iuncti s R 1 iunctus GKVH ex anima tenui et ex ardore solis temperato ignibus insistit consistit V e corr. et finem altius se ecferendi ecf. ut 238, 5 (eff. hic V c ) facit. cum enim sui similem et levitatem et calorem adeptus est, add. s tamquam paribus examinatus ponderibus nullam in partem movetur, eaque ei demum naturalis est sedes, cum ad sui simile penetravit; in quo nulla re egens aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur hisdem X ( isdem V isdem H?) susten- tatur G 1 sustentur K 1 sustantur V 1 et aluntur. Cumque corporis facibus inflammari soleamus ad omnis fere cupiditates eoque magis incendi, quod is aemulemur, qui ea habeant quae nos habere cupiamus, profecto beati erimus, cum corporibus relictis et cupiditatum et aemulationum erimus expertes; 1.65. prorsus haec divina mihi videtur vis, quae tot res efficiat et tantas. quid est enim enim s. v. add. G 1 memoria rerum et verborum? quid porro inventio? profecto id, quo ne in deo quidem quidem V 2 s om. X quicquam maius magis V 1 (corr. rec ) intellegi potest. potest R 1 potes G non enim ambrosia deos aut nectare aut Iuventate iuventute V rec pocula ministrante laetari laetare GR 1 (corr. 1 ) V 1 (corr. 2 ) Hom. Y 232 arbitror, nec Homerum audio, qui Ganymeden ganimeden V 1 (corr. 1 ) H ab dis dis ex his R raptum ait ait ex aut K c propter formam, ut ut V Iovi bibere ministraret; ut... ministraret Arus. GL. VII458, 16 non iusta causa, cur Laomedonti tanta tanta add. K c ex tanti V 2 fieret fieret V 2 s fierit X iniuria. fingebat haec Homerus et et add. V 2 humana ad deos transferebat: -ebat in r. V c transferret ad nos ss. K 2 divina mallem ad nos. fingebat... 2 nos Aug. civ. 4, 26 conf. 1,16 quae autem divina? vigere, sapere, invenire, meminisse. quid igitur... 15 videtur et quis igitur ( pro aut qui) pri- mus 250, 3 meminisse H ergo animus animusq : K ( ui ss. 2 ) lac. ind. Po. ( suppl. fere sec. § 66 et rep. 6,26 : viget invenit meminit) qui ..., qui del. Lb. quidem Sey. ut ego Eurip. fr. 1018 dico, divinus est, ut Euripides dicere audet, deus. Et quidem, et quidem ex equi- dem V 1 si si add. K c deus aut anima aut ignis est, idem est animus hominis. nam ut illa natura caelestis et terra vacat et umore, humore X sic utriusque utrisque V 1 harum rerum humanus animus est expers; sin autem est quinta quaedam natura, ab Aristotele inducta primum, haec et deorum est et animorum. Hanc nos sententiam secuti sicuti K his ipsis verbis in Consolatione hoc hoc del. s, sed hoc ut p. 253, 27 de hoc ipso usurpatum est. Cic. distinguit inter hoc argumentum quod suis verbis exprimit et universam Aristotelis sententiam e qua illud ductum est. expressimus: 1.66. 'Animorum nulla in terris origo inveniri potest; nihil nihil quid H enim est est enim Lact. in animis mixtum atque concretum aut quod ex terra natum atque fictum esse videatur, nihil ne n e V( ss. m. rec. ) aut umidum humidum GV 2 H quidem aut flabile aut igneum. his enim in naturis nihil inest, quod vim memoriae vim memoriae in r. V 2 mentis cogitationis habeat, quod et praeterita teneat et futura provideat praevident V Lact. B 2 et complecti possit praesentia. quae sola divina sunt, nec invenietur nec enim inv. Lact. umquam, unde in de G 1 R 1 V ( m 2 ) unde K Lact. ad hominem venire possint nisi a deo. sin... 20 a deo H Animorum 20 a deo Lact. ira 10, 45 (inst. 7,8, 6) singularis est igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta ab his usitatis notisque naturis. ita, quicquid est illud, quod sentit quod sapit quod vivit quod viget, caeleste et divinum ob eamque rem aeternum sit necesse est. nec vero deus ipse, qui intellegitur a nobis, alio modo intellegi potest nisi mens soluta quaedam et libera, segregata ab omni concretione mortali, omnia sentiens et movens nec vero ... 4 movens Lact. inst. 1,5, 25 (7, 3, 4) Salv. gub. dei 1, 1, 14 ipsaque praedita motu sempiterno. nec ... 4 sempiterno mens quaedam est soluta et libera, secreta ... 4 sempiterno Aug. civ. 22,20 hoc e genere atque que V q; sed; in r. R eadem e natura est humana mens.' Ubi igitur aut qualis est ista mens? 1.72. Ita Plato Phaedon 80sqq. enim censebat itaque disseruit, duas ut ante duas eras. in K esse vias duplicesque cursus animorum e corpore excedentium: nam cf. Lact. inst. 7, 10, 10 qui se humanis vitiis contaminavissent et se totos toto GV 1 ( s add. 2 ) R 1 ut v. (s add. ipse, tum lib- ex bib-) libidinibus dedissent, quibus caecati vel velut X (sed ut exp. V vet ) domesticis vitiis atque flagitiis se inquinavissent vel re publica violanda rei publicae violandae V 2 fraudes inexpiabiles concepissent, concoepissent GR concęp. K is devium quoddam iter esse, seclusum a concilio deorum; qui autem se integros castosque servavissent, quibusque fuisset minima cum corporibus contagio seseque contagiose seque V 1 ab is semper sevocavissent s evocavissent V ( exp. vet ) essentque in corporibus humanis vitam imitati deorum, is ad illos a quibus essent profecti reditum facilem patere. 1.76. quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere, his vero modo auditis multo magis. Veniet tempus, et quidem et quidem V 1 celeriter, sive et sive X sed et exp. V 1 retractabis sive properabis; volat enim aetas. tantum autem abest ab eo ut malum mors sit, quod tibi dudum videbatur, ut verear verear K c ne homini nihil sit non malum aliud certius, nihil bonum aliud certius Jeep certe sed X (sed exp. V vet ) aliud, certe sit We. potius, si quidem vel di dii V 2 ipsi vel cum dis futuri sumus lac. ind. Po. ( suppl. fere: sed iam reliquorum philosophorum de hac re quaeramus sententias) cf. comm. et p.442,18 Quid refert? refers K c Adsunt enim, qui haec non probent. ego autem numquam ita te in hoc sermone dimittam, ulla uti ratione mors ratione mors V ratione ut mors GKR tibi videri malum possit. Qui potest, cum ista cognoverim? Qui possit, rogas? 1.77. catervae veniunt contra dicentium, nec solum Epicureorum, quos equidem non despicio, despatio K 1 sed nescio quo modo doctissimus quisque contemnit, del. Man. acerrume accerume X ( r radd. V c ) autem deliciae meae Dicaearchus contra hanc inmortalitatem imm. GR disseruit. is enim tris libros scripsit, qui Lesbiaci lesbaici K vocantur quod Mytilenis mitilenis RV mityl, G mittil, K sermo habetur, in quibus volt efficere animos esse mortalis. Stoici autem usuram nobis largiuntur tamquam cornicibus: diu mansuros esse post mansuros add. V 2 aiunt animos, semper negant. num non non no V 1 ne V c N (= non) in r. G 1 ita s ista X (unde postea sint V rec ) vis igitur audire, cur, etiamsi ita sit, mors tamen non sit in malis? Ut videtur, sed me nemo de inmortalitate depellet. Laudo id quidem, etsi nihil nimis animis X ( sed a del. V 2 ) oportet confidere; 1.78. movemur enim saepe aliquo acute concluso, labamus mutamusque sententiam clarioribus etiam in rebus; in his est enim aliqua obscuritas. id igitur si acciderit, simus siminus GKR 1 (corr. 1? ) V 1 (corr. 2 ) armati. Sane quidem, sed ne accidat, accidit K 1 V 1 providebo. Num quid igitur est causae, quin quin ex qui K 2 amicos nostros Stoicos dimittamus? eos dico, qui aiunt manere animos, cum e corpore excesserint, excesserint add. K 2 sed non semper. Istos vero qui, quod tota in hac causa difficillimum est, suscipiant, posse animum manere corpore vacantem, illud autem, quod non modo facile ad credendum est, sed eo concesso, quod volunt, consequens, id vero id vero Kl. idcirco (id non concedant Mdv. ) non dant, ut, cum diu permanserit, ne intereat. 1.79. Bene reprehendis, et se isto modo res habet. credamus igitur igitur etiam K Panaetio a Platone suo dissentienti? quem enim omnibus locis divinum, quem sapientissimum, quem sanctissimum, quem Homerum philosophorum appellat, huius hanc unam sententiam de inmortalitate animorum non probat. volt enim, quod nemo negat, quicquid natum sit interire; nasci autem animos, quod declaret eorum similitudo qui procreentur, quae etiam in ingeniis, non solum in corporibus appareat. alteram autem adfert affert hic X rationem, nihil esse quod doleat, quin id aegrum esse quoque possit; quod autem in morbum cadat, id etiam interiturum; dolere dolore V 1 autem animos, ergo etiam interire. 1.83. fit enim ad punctum temporis. Illud angit vel potius excruciat, discessus ab omnibus is quae sunt bona in vita . vide ne a malis nea malis K ( fuit m vel ni) dici verius possit. quid ego nunc lugeam vitam hominum? vere et iure possum; sed quid necesse est, cum id agam ne post mortem miseros nos putemus fore, etiam vitam efficere deplorando miseriorem? fecimus hoc in eo libro, in quo nosmet ipsos, quantum potuimus, consolati sumus. a malis igitur mors abducit, non a bonis, verum si sqq. Val. Max 8, 9 ext. 3 quaerimus. et quidem hoc ecquidem GRV h q dĕ (= haec quidem) K 1 (hoc quidem ss. 2 ) a Cyrenaico Hegesia he gesia R 1 sic copiose disputatur, ut is a rege Ptolomaeo ptolomeo K ptholomeo GV prohibitus esse dicatur illa in scholis dicere, quod quod V 2 s quo X multi is auditis mortem sibi ipsi consciscerent. -scerent in r. V c 1.84. Callimachi quidem epigramma in Ambraciotam Theombrotum Cleombrotum Callim. ep. 23 cf. p. Scauro § 4. est, quem ait, cum ei nihil accidisset accedisset GR 1 ( e 1 ) K 1 (corr. 2 ) V adversi, e muro se sc. Phaedone in mare abiecisse lecto Platonis libro. eius autem, quem dixi, Hegesiae helesiae X ( sed l ex g V 1 ) liber est liber est add. K 2 *)apokarterw=n, aitoka p te p on fere X) po pro ito voluisse vid. V 2 a it o G 1 ) quo quod W (breviter pro ' qui inscribitur a)pok . quod'?) quo Sey. in quo Bentl. a vita quidem per inediam discedens revocatur ab amicis; quibus respondens vitae humanae enumerat incommoda. possem idem idem Ern. id facere, etsi minus quam ille, quam ille s. v. add. G 1 qui omnino vivere expedire nemini putat. mitto alios: etiamne nobis expedit? qui et domesticis et forensibus solaciis solatiis GK ornamentisque privati certe si ante occidissemus, mors nos a malis, amabilis K 1 non a bonis abstraxisset. 1.97. vadit enim enim om. s in eundem carcerem atque in eundem paucis post annis scyphum Socrates, eodem scelere iudicum quo tyrannorum Theramenes. QHPAMENHC X Apol. 40csqq. (libere reddita) quae est igitur eius oratio, qua facit eum Plato usum apud iudices iam morte multatum? magna me inquit “spes tenet, iudices, bene mihi evenire, quod mittar ad mortem. necesse est enim sit alterum de duobus, ut aut sensus omnino omnes omnis K (acst s = accusativus ss. 2 ) mors auferat aut in alium quendam locum ex his locis morte migretur. meretur K quam ob rem, sive sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui non numquam etiam sine visis somniorum placatissimam quietem adfert, di dii GRV boni, quid lucri est emori! aut quam multi dies reperiri repp. GR (corr. 1 ) V possunt, qui tali nocti antepotur! cui si si V 2 s om. X similis est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? 1.99. nec nec c in r. V c enim cuiquam bono mali quicquam evenire potest nec vivo nec mortuo, nec umquam eius res a dis inmortalibus imm. KR neglegentur, nec mihi ipsi hoc accidit fortuito. nec vero ego is, a quibus accusatus aut a quibus condemnatus sum, habeo quod suscenseam, succenseam K 2 in mg. V c nisi quod mihi nocere se crediderunt.” et haec quidem hoc modo; nihil autem melius extremo: sed tempus est inquit iam hinc abire, habire G 1 R 1 me, ut moriar, vos, ut vitam agatis. utrum autem sit melius, dii inmortales imm. V 2 sciunt, hominem quidem scire arbitror neminem. utrum... 26 neminem libere Lact. inst. 7,2, 10 Ne ego h' supra ego V 2 haud aut X haud V 2 paulo hunc animum malim mallim G ( 2. l in r. ) K 1 RV 1 quam eorum omnium fortunas, qui de hoc iudicaverunt. etsi, quod praeter deos negat scire quemquam, id scit scit sit V 1 ipse utrum sit melius—nam dixit ante—, sed suum illud, nihil ut adfirmet, tenet ad extremum; 1.111. 'morere, more V 1 ( add. c ) Diagora' inquit; non enim in caelum ascensurus es. magna haec, et nimium fortasse, Graeci putant vel tum potius putabant, isque, qui hoc Diagorae dixit, permagnum existimans tris tris K (r e corr 1 ) R(!)V( i ) tres G Olympionicas una e domo prodire cunctari illum diutius in vita fortunae obiectum inutile putabat ipsi. ipse K 1 Ego autem tibi quidem, quod satis esset, paucis verbis, ut mihi videbar, videbatur V 2 responderam—concesseras enim nullo in malo mortuos esse—; sed ob eam causam contendi ut plura dicerem, quod in desiderio et luctu haec est consolatio maxima. nostrum enim et nostra nostra V causa susceptum dolorem modice ferre debemus, ne nosmet ipsos amare videamur; illa suspicio suspitio K intolerabili intollerabili KRV 1 dolore cruciat, si opinamur eos quibus orbati sumus esse cum aliquo sensu in is malis quibus volgo opitur. hanc excutere opinionem mihimet post mihimet add. V 2 volui radicitus, eoque fui fortasse longior. Tu longior? 1.119. quo utinam velis passis pas is K 1 (expansis ss. 2 ) V 1 pervehi liceat! sin reflantibus sinereflantibus X sed prius e eras. in V (sine refl. dist. in G et postea in KR) ventis reiciemur, tamen eodem eodem ex eadem K 1 R 1 paulo tardius referamur necesse est. quod autem omnibus necesse est, idne miserum misterium in miserum corr. K 2 esse uni potest? Habes epilogum, ne quid praetermissum aut relictum putes. Ego vero, et quidem et qui idem GR 1 ( in hoc alterum i linea deletum, tum iterum punctis ornatum ab R 2, qui etiam supra et scripsit; voluit ut v. atqui idem) fecit etiam iste me epilogus firmiorem. Optime, inquam. sed nunc quidem valetudini valitudini KR c tribuamus aliquid, cras autem et quot quot s quos X dies erimus in Tusculano, agamus haec et ea potissimum, quae levationem habeant aegritudinum formidinum cupiditatum, qui omnis philosophiae omni philosophia X (phil ophia V 1 ) omnis philosophiae V 2 aut c ex omni ph. K 2 est fructus uberrimus. 2.11. nam efficit hoc philosophia: medetur animis, ies sollicitudines detrahit, cupiditatibus liberat, pellit timores. sed haec eius vis non idem potest apud omnis: tum valet multum, cum est idoneam idonea ( ex -am) .. natura H conpl. G fortes 2 V Otto, Sprichw. 703 complexa naturam. fortis enim non modo fortuna adiuvat, ut est in vetere proverbio, sed set G 2 multo magis ratio, quae quibusdam quasi praeceptis confirmat vim fortitudinis. te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit; itaque facile in animo forti contra mortem habita insedit oratio. sed haec eadem num censes apud eos ipsos valere nisi admodum paucos, a quibus inventa disputata conscripta sunt? quotus enim quisque philosophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo ac ac in r. V c vita constitutus, ut ratio postulat? qui disciplinam suam suam om. Lact. sua (del. ipse) non ostentationem scientiae, scientiae K 1 sed legem vitae putet? qui obtemperet ipse ipsi G ipsi KRV ipse s (H?) Lact. sibi et decretis suis pareat? pareat suis Lact. 3.70. neque tamen, cum se in media stultitia, qua nihil quia n. G 1 est peius, haerere intellegant, aegritudine premuntur; nulla enim admiscetur opinio officiosi doloris. Quid, qui non putant lugendum lungendum GV 1 ( prius n eras. ) iungen- dum KR viris? sqq. cf. Hier. epist. 60, 5 qualis fuit Q. Maxumus fuitque maxumus G 2 (quae G 1 ) KV ( ss. m. 3 ) ac fortasse R 1 (Q post fuit in r. m. al. ) efferens efferrens GR 1 V filium consularem, qualis L. Paulus paullus RG 1 e corr. V 1 (l eras. ) cf.p. 263, 17; 274, 19; 457, 7 duobus paucis lucius et marcus X diebus amissis amisis G 1 R 1 V 1 filiis, qualis M. Cato praetore designato mortuo filio, quales reliqui, quos in Consolatione consolationem G -ne V conlegimus. 3.76. sunt qui unum officium consolantis cons olantis R 1 consulantis GK 1 V 1 putent putent docere Lb. Cleanthes fr. 576 malum illud omnino non esse, ut Cleanthi placet; sunt qui non magnum malum, ut Peripatetici; sunt qui abducant a malis ad bona, ut Epicurus; sunt qui satis satis om. G 1 putent ostendere nihil inopinati inopiti GRV 1 (n exp. c ) opiti K accidisse, ut Cyrenaici lac. stat. Po. ut Cyrenaici pro nihil mali (nihil a mali V 1 ) Dav. cogitari potest: ut Cyr. atque hi quoque, si verum quaeris, efficere student ut non multum adesse videatur aut nihil mall. Chr. cf. § 52–59. 61 extr. Chrys. fr. eth. 486 nihil mali. Chrysippus autem caput esse censet in consolando detrahere detra in r. V c illam opinionem maerentis, qua se maerentis se X (mer. KR) qd add. V 2 maerentis si vel maerentl si s ( sed sec. Chr. omnes qui maerent in illa opinione sunt; non recte p. 275, 19 confert Va. Op. 1, 70 ) qua Po. officio fungi putet iusto atque debito. sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligant abducunt... 21 putant... 356, 2 colligunt X 356, 2 colligant V 2 abducant et putent Ern. ( obloq. Küh. Sey. cf. tamen nat. deor. 2, 82 al. ). inconcinnitatem modorum def. Gaffiot cf. ad p. 226, 23 —alius enim alio modo movetur—, ut fere nos in Consolatione omnia omnia bis scripsit, prius erasit G omnia exp. et in mg. scr. fecimus. omne genus consolandi V c in consolationem unam coniecimus; erat enim in tumore animus, et omnis in eo temptabatur curatio. sed sumendum tempus est non minus in animorum morbis quam in corporum; ut Prometheus ille Aeschyli, cui cum dictum esset: Atqui/, Prometheu, te ho/c tenere exi/stimo, Mede/ri posse ra/tionem ratione ratione G 1 RV 1 ( alterum exp. G 2 V 1 ratione rationem K 1 (ratione del. K 2 ) orationem Stephanus ( ft. recte cf. lo/goi ) iracu/ndiae, v. 377 respondit: Siquide/m qui qui et ss. V c tempesti/vam medicinam a/dmovens Non a/dgravescens adgr. ss. V c vo/lnus inlida/t manu. manus X s exp. V 4.7. post Amafinium ammafinius K 1 ( alt. m eras. ) autem multi eiusdem aemuli rationis multa cum scripsissent, Italiam totam occupaverunt, quodque maxumum argumentum est non dici illa subtiliter, sumtiliter GV 1 quod et tam et tam Dav. etiam X facile ediscantur et ab indoctis probentur, id illi firmamentum esse disciplinae putant. Sed defendat, quod quod s V rec quo X quisque sentit; sunt enim iudicia libera: nos institutum tenebimus nullisque nulliusque Bentl. sed cf. 441, 25 unius disciplinae legibus adstricti, quibus in philosophia necessario pareamus, quid sit in quaque re maxime probabile, semper requiremus. requiremus cf. nat. deor. 2, 96 quod cum saepe alias, tum nuper in Tusculano studiose egimus. itaque expositis tridui disputationibus discipulationibus G 1 quartus dies hoc libro concluditur. ut enim in inferiorem ambulationem descendimus, quod feceramus idem superioribus diebus, acta res est sic: Dicat, si quis volt, qua de re disputari velit. 4.35. quae si quando adepta erit adepta erit Lb. ea deptaretur K ( m. 2 potius quam 1 ) eademptaretur GRV id quod ei fuerit concupitum, tum ecferetur ecferetur We. (effertur Dav. ) fertur Gr. fert X alacritate, ut nihil ei constet, quod agat, ut ille, qui voluptatem voluptatem eqs. Trabea fr. II eundemque Cic. in verbis nihil ei ei B ( e corr. ) Bentl. est X ( ē. K esse V 3 ) quod s quid X constet ( Com. inc. 37 ) respicit, cf. fin. 2, 14 animi nimiam summum esse errorem arbitratur. eorum igitur malorum in una virtute posita sanatio est. Quid autem est non miserius solum, sed foedius etiam et deformius quam aegritudine quis adflictus debilitatus iacens? cui miseriae proxumus est is qui qui q: V (: in r. V c ) adpropinquans aliquod malum metuit exanimatusque examinatusque K Non. pars pendet animi. aliquod ... 23 animi Non. 498, 2 quam vim mali significantes poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt ob scelera Trag. inc. 110 animique inpotentiam et superbiloquentiam. animique 25 superbiloquentiam Non. 175, 31 ea communis poena stultitiae est. omnibus enim, quorum mens abhorret a ratione, ratio V 1 semper aliqui talis aliqui talis Gron. (aliquis talis Victorius ) cf. p. 432, 7 aliquid aliis W terror impendet. 4.63. itaque non sine causa, cum Orestem fabulam doceret doceret s Prisc. diceret X Euripides, non ... 16 Euripides Prisc. GL. 2, 246, 2 primos tris versus revocasse dicitur Socrates: Neque ta/m terribilis u/lla fando ora/tio oratio s ( e0/pos ) ratio X Prisc. est, Nec fo/rs fors X (sor G 1 fors G 2 ) Prisc. ( audacter dictum pro eo quod fors fert, ut saepe fortuna; sed vix spernendum cf. Forsdeus Att. 4, 10 forte-divinitus Liv. 1, 4, Ov. trist. 5, 3, 13, Vell. 2, 66 al. ) sors vulgo ( pa/qos Eur. ) nec ira cae/litum invectu/m invectum edd. inventum X invictum Prisc. malum, Quod no/n non add. G 2 natura huma/na patiendo e/cferat. neque ... 20 ferat Prisc. GL.3, 426, 7 est autem utilis ad persuadendum ea quae acciderint ferri et posse et oportere oportere V eorum bis V 1 enumeratio eorum qui tulerunt. tullerunt GR ( corr. c ) V ( corr. 3 ) etsi aegritudinis sedatio et hesterna disputatione explicata est et in Consolationis libro, quem in medio—non enim sapientes eramus—maerore et dolore conscripsimus; quodque vetat vertat V 1 St. fr. 3, 484 Chrysippus, ad recentis quasi tumores animi remedium adhibere, id nos fecimus naturaeque vim cum in vim corr. V 3 attulimus, attullimus X (adt. V) ut magnitudini medicinae doloris magnitudo concederet. ut cum magnitudine ... 3 concederet Non. 270, 11 4.83. itaque non fortuito factum videtur, sed a te ratione propositum, ut separatim de aegritudine et de ceteris perturbationibus disputaremus; in ea est enim fons miseriarum et caput. sed et alt. et om. V aegritudinis et reliquorum animi morborum una sanatio est, omnis opinabilis esse et voluntarios ea reque requae GKR (quae ... videatur in r. K 1 ) suscipi, quod ita rectum esse videatur. hunc errorem quasi radicem malorum omnium stirpitus stirpitus Statil. Max. ap. Char. GL. 2, 219, 25 philosophia se extracturam pollicetur. 5.11. cuius multiplex ratio disputandi rerumque varietas et ingenii magnitudo Platonis memoria et litteris consecrata plura genera effecit effecit s efficit X dissentientium philosophorum, e quibus nos id potissimum consecuti consecuti con del. V 2 sumus, quo Socratem usum arbitrabamur, arbitramur V 2 s ut nostram ipsi sententiam tegeremus, errore alios levaremus et in omni disputatione, quid esset simillimum veri, quaereremus. quaeremus G 1 K quem morem moyerem G 2 cum Carneades acutissime copiosissimeque tenuisset, fecimus et alias saepe et nuper in Tusculano, ut ad eam eam ( del. c ) R consuetudinem disputaremus. et quadridui quidem sermonem superioribus ad ad a R missimus G 1 K te perscriptum libris misimus, quinto autem die cum eodem in loco consedissemus, sic est propositum, de quo disputaremus: 5.32. Adducis aducis R me, ut tibi adsentiar. sed tua quoque vide ne desideretur constantia. adducis...4 constantia add. G 2 in mg. Quonam modo? Quia legi tuum nuper quartum quarum V 1 de finibus; in eo mihi videbare contra Catonem disserens hoc velle ostendere—quod mihi quidem probatur probare KR —inter Zenonem et Peripateticos nihil praeter verborum novitatem interesse. quod si ita est, quid qui G 1 est causae quin, si Zenonis rationi consentaneum sit satis magnam vim in virtute esse ad beate vivendum, liceat idem Peripateticis peripatercis K 1 dicere? rem enim opinor opinior K spectari oportere, non verba. 5.82. Stoicorum quidem facilis conclusio est; qui cum finem bonorum esse esse om. H senserint congruere congruę G 1 naturae cumque ea convenienter vivere, cum id sit in sapientis sapientis Lb. sapiente situm non officio solum, verum etiam etiam om. H potestate, sequatur necesse est, ut, cuius in potestate summum bonum, in eiusdem vita beata ita ista V 1 sit. ita fit semper vita beata sapientis. Habes, quae fortissime de beata vita dici putem et, quo modo nunc est, nisi quid tu melius attuleris, etiam verissime. Melius equidem adferre nihil possum, sed a te impetrarim lubenter, ut, nisi molestum sit, sit est Ha. quoniam te nulla vincula impediunt ullius ullius V 3 B Corr s illius X certae disciplinae libasque ex omnibus, quodcumque te maxime specie veritatis movet,—quod paulo ante paulo ante 438,22 Peripateticos veteremque Academiam hortari videbare, ut sine retractatione libere dicere dicerent G ( corr. 1 ) RV ( corr. rec ) auderent audirent K sapientis esse semper beatissimos, id velim audire, quem ad modum his putes consentaneum esse id dicere. multa multi K 1 enim a te contra istam sententiam dicta sunt et Stoicorum ratione conclusa. 5.83. Utamur igitur libertate, qua nobis solis in philosophia licet uti, quorum oratio nihil ipsa iudicat, sed habetur in omnis partis, ut ab aliis possit ipsa per sese nullius auctoritate adiuncta iudicari. utamur...8 iudicari Et quoniam videris hoc velle, ut, quaecumque dissentientium philosophorum sententia sit de finibus, tamen virtus virtutis G satis habeat ad vitam beatam praesidii, quod quidem Carneadem carneadem -m in r. V 2 disputare solitum accepimus; sed is ut contra Stoicos, quos studiosissime semper refellebat et contra quorum disciplinam ingenium eius exarserat; exasserat GRV nos illud quidem quidem illud We. ( sed opponitur v.18 : unam eqs.) cum pace agemus—si enim Stoici finis bonorum recte posiverunt, possiverunt X (si exp. V rec ) posuerunt H confecta res est: necesse necesse scr.in r V 2 est semper est et est semper om. V 1 ( alt. est add. V rec semper V 2 ) bea- 5.121. Sed quoniam mane est eundum, has quinque dierum disputationes memoria comprehendamus. conpreh. KV equidem me etiam conscripturum arbitror—ubi enim melius uti melius uti G 1 in mg. possumus hoc, cuicuimodi cui'cui'modi R ( sed '' 2 ) est, otio?—, ad Brutumque nostrum hos libros alteros quinque libros hos K hos libros quemadmodum quinque de finibus alteros V b mittemus, a quo non modo inpulsi sumus ad philosophiae philosophiae Non. utroque loco philosophas X (philosophicas R 2 V b ) scriptiones, inpulsi 459, 1 scriptiones Non. 174,20, eadem usque ad 459,1 lacessiti 134,2 verum etiam lacessiti. in quo quantum ceteris profuturi simus, simus Beroaldus sumus non facile dixerim, dixerim GV dixeri m K dixeri- mus R ( sed us, quod fort. ab alia m. additium est, postea expunctum ) s nostris quidem acerbissimis doloribus variisque et undique circumfusis molestiis alia nulla potuit inveniri levatio. alia ... levatio Non. 336, 20 levatio. Finit K
13. Lucretius Carus, On The Nature of Things, 3.978-3.1023 (1st cent. BCE - 1st cent. BCE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 107
3.978. Atque ea ni mirum quae cumque Acherunte profundo 3.979. prodita sunt esse, in vita sunt omnia nobis. 3.980. nec miser inpendens magnum timet aere aëre saxum 3.981. Tantalus, ut famast, cassa formidine torpens; 3.982. sed magis in vita divom metus urget iis 3.983. mortalis casumque timent quem cuique ferat fors. 3.984. nec Tityon volucres ineunt Acherunte iacentem 3.985. nec quod sub magno scrutentur pectore quicquam 3.986. perpetuam aetatem possunt reperire profecto. 3.987. quam libet immani proiectu corporis exstet, 3.988. qui non sola novem dispessis iugera membris 3.989. optineat, sed qui terrai totius orbem, 3.990. non tamen aeternum poterit perferre dolorem 3.991. nec praebere cibum proprio de corpore semper. 3.992. sed Tityos nobis hic est, in amore iacentem 3.993. quem volucres lacerant atque exest anxius angor 3.994. aut alia quavis scindunt cuppedine curae. 3.995. Sisyphus in vita quoque nobis ante oculos est, 3.996. qui petere a populo fasces saevasque secures 3.997. imbibit et semper victus tristisque recedit. 3.998. nam petere imperium, quod iest nec datur umquam, 3.999. atque in eo semper durum sufferre laborem, 3.1000. hoc est adverso nixantem trudere monte 3.1001. saxum, quod tamen e summo iam vertice rusum 3.1002. volvitur et plani raptim petit aequora campi. 3.1003. deinde animi ingratam naturam pascere semper 3.1004. atque explere bonis rebus satiareque numquam, 3.1005. quod faciunt nobis annorum tempora, circum 3.1006. cum redeunt fetusque ferunt variosque lepores, 3.1007. nec tamen explemur vitai fructibus umquam, 3.1008. hoc, ut opinor, id est, aevo florente puellas 3.1009. quod memorant laticem pertusum congerere in vas, 3.1010. quod tamen expleri nulla ratione potestur. 3.1011. Cerberus et Furiae iam vero et lucis egestas, 3.1012. Tartarus horriferos eructans faucibus aestus! 3.1013. qui neque sunt usquam nec possunt esse profecto; 3.1014. sed metus in vita poenarum pro male factis 3.1015. est insignibus insignis scelerisque luela, 3.1016. carcer et horribilis de saxo iactus deorsum, 3.1017. verbera carnifices robur pix lammina taedae; 3.1018. quae tamen etsi absunt, at mens sibi conscia factis 3.1019. praemetuens adhibet stimulos torretque flagellis, 3.1020. nec videt interea qui terminus esse malorum 3.1021. possit nec quae sit poenarum denique finis, 3.1022. atque eadem metuit magis haec ne in morte gravescant. 3.1023. hic Acherusia fit stultorum denique vita.
14. Philo of Alexandria, On The Eternity of The World, 48-51, 76 (1st cent. BCE - missingth cent. CE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 153
76. But some of those who used to hold a different opinion, being overpowered by truth, have changed their doctrine; for beauty has a power which is very attractive, and the truth is beyond all things beautiful, as falsehood on the contrary is enormously ugly; therefore Boethus, and Posidonius, and Panaetius, men of great learning in the Stoic doctrines, as if seized with a sudden inspiration, abandoning all the stories about conflagrations and regeneration, have come over to the more divine doctrine of the incorruptibility of the world;
15. Seneca The Younger, Letters, 62.20, 77.11, 77.18-77.19, 88.34, 99.25, 108.19-108.21 (1st cent. CE - 1st cent. CE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 115, 160, 164
16. Plutarch, Letter of Condolence To Apollonius, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 96, 164
107d. Socrates said that death resembles either a very deep sleep or a long and distant journey, or, thirdly, a sort of destruction and extinction of both the body and the soul, but that by no one of these possibilities is it an evil. Each of these conceptions he pursued further, and the first one first. For if death is a sleep, and there is nothing evil in the state of those who sleep, it is evident that there is likewise nothing evil in the state of those who are dead. Nay, what need is there even to state that the deepest sleep is indeed the sweetest? For the fact is of itself patent to all men, and Homer bears witness by saying regarding it: Slumber the deepest and sweetest, and nearest to death in its semblance.
17. Pliny The Elder, Natural History, 7.188-7.190 (1st cent. CE - 1st cent. CE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 164
18. Plutarch, It Is Impossible To Live Pleasantly In The Manner of Epicurus, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 115
19. Plutarch, Consolation To His Wife, None (1st cent. CE - 2nd cent. CE)  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 165
611d. when they reach the point where the want is no longer felt; and your Timoxena has been deprived of little, for what she knew was little, and her pleasure was in little things; and as for those things of which she had acquired no perception, which she had never conceived, and to which she had never given thought, how could she be said to be deprived of them? Furthermore, Iknow that you are kept from believing the statements of that other set, who win many to their way of thinking when they say that nothing is in any way evil or painful to "what has undergone dissolution," by the teaching of our fathers and by the mystic formulas of Dionysiac rites, the knowledge of which we who are participants share with each other. Consider then that the soul, which is imperishable,
20. Marcus Aurelius Emperor of Rome, Meditations, 3.3.2, 4.3.1, 4.21, 7.32, 8.58, 11.3 (2nd cent. CE - 2nd cent. CE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 169
21. Lactantius, Divine Institutes, 3.19.6 (3rd cent. CE - 4th cent. CE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 106
22. Eusebius of Caesarea, Preparation For The Gospel, 15.20.6 (3rd cent. CE - 4th cent. CE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 153
23. Diogenes Laertius, Lives of The Philosophers, 7.157 (3rd cent. CE - 3rd cent. CE)  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 153
7.157. Zeno of Citium and Antipater, in their treatises De anima, and Posidonius define the soul as a warm breath; for by this we become animate and this enables us to move. Cleanthes indeed holds that all souls continue to exist until the general conflagration; but Chrysippus says that only the souls of the wise do so.They count eight parts of the soul: the five senses, the generative power in us, our power of speech, and that of reasoning. They hold that we see when the light between the visual organ and the object stretches in the form of a cone: so Chrysippus in the second book of his Physics and Apollodorus. The apex of the cone in the air is at the eye, the base at the object seen. Thus the thing seen is reported to us by the medium of the air stretching out towards it, as if by a stick.
24. Hyperides, Funeral Oration, 43  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 116
25. Epicurus, Key Doctrines, 2  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 165
26. Epicurus, Letter To Herodotus, 63-65  Tagged with subjects: •nan Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 116
27. Epicurus, Letter To Menoeceus, 125  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 165
28. Stoic School, Stoicor. Veter. Fragm., 2.809, 2.813-2.814  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 152, 153
30. Cicero, On Academic Scepticism, 2.8-2.9  Tagged with subjects: •death, outcome of Found in books: Long (2019), Immortality in Ancient Philosophy, 108