14. Cicero, Tusculan Disputations, 1.18-1.24, 1.38-1.43, 1.65-1.66, 1.71-1.73, 1.76, 1.78 (2nd cent. BCE - 1st cent. BCE) Tagged with subjects: •affinity argument Found in books: Long (2019) 101, 109| 1.18. Mors igitur ipsa, quae videtur notissima res esse, quid sit, primum est videndum. sunt enim qui discessum animi a corpore putent putent s ( cf. censeant) putant X (varietatem modorum def. Gaffiot, Le subjonc- tif de subordination Paris 1906 p. 52) esse mortem; sunt qui nullum censeant fieri discessum, sed una animum et corpus occidere, animumque in corpore extingui. qui discedere animum censent, cessent V 1 alii statim dissipari, alii diu permanere, alii semper. quid sit porro ipse animus aut ubi aut unde, magna dissensio est. aliis cor ipsum animus aut ubi... 227.1 animus in mg. G 1 aut unde... dicuntur Non. 66,5 videtur, ex quo excordes, vecordes vec. HM vaec. VG 1 (sed a 1 )R 1 ( sed a 1? ) Nonii codd. pr. F H vęc. K concordesque vecordes excordes concordes H signis transponendi non satis dilucidis additis dicuntur quid igitur sit animus... est. nam animus ab ani- ma dictus est (227, 12). aliis ... 227, 2 dicuntur H et Nasica ille prudens bis consul Corculum et egregie cordatus homo, catus Aelius Sextus . Ennius ann. 331 Empedocles animum esse censet cordi suffusum sanguinem; aliis pars quaedam cerebri visa est animi animi om. K 1, post princip. add. c principatum tenere; aliis nec cor ipsum placet nec cerebri quandam partem esse animum, 1.19. sed alii in corde, alii in cerebro dixerunt animi esse sedem et locum; animum autem alii animam, ut fere nostri— declarat nomen: ut fere nostri declarant nomen. nam W corr. Dav. declarant nomina Sey. nam et agere animam et efflare dicimus et animosos et bene animatos et ex animi sententia; ipse autem animus ab anima dictus est—; Zenoni Zeno fr. 134. Stoico animus ignis videtur. sed haec quidem quae dixi, cor, cerebrum, animam, ignem volgo, reliqua fere singuli. ut multo multo Bentl. multi cf. Lact. inst. 7, 13, 9 opif. 16, 13 ante veteres, proxime autem Aristoxenus, musicus idemque philosophus, ipsius corporis intentionem quandam, velut in cantu et fidibus quae a(rmoni/a armonia W cf. I 24.41 dicitur: sic ex corporis totius natura et figura varios motus cieri tamquam in cantu sonos. 1.20. hic ab artificio suo non recessit et tamen dixit aliquid, quod ipsum quale esset erat multo ante et dictum et explanatum a Platone. Xenocrates Xen. fr. 67 animi figuram et quasi corpus negavit esse ullum, ull in r. V c ullum s numerum verum X cf. ac. 2,124 dixit esse, cuius vis, ut iam ante Pythagorae visum erat, in natura maxuma esset. eius doctor Plato triplicem finxit animum, animam X ( sed u supra a V 1? ) cuius principatum, id est rationem, in capite sicut in arce posuit, et duas partes parere separare X in parere corr. V c (e priore loco iterum ss. V 3 ) voluit, iram et cupiditatem, quas quas-cupiditatem om. H locis disclusit: disclusit om. X add. V 2 R rec s (suis add. s ) cf. I,80 Pr. 32 iram in pectore, cupiditatem supter subter RHK 1 ( l sup ss. K 2 ) collocavit V 2 praecordia locavit. Plato ... 228, 2 locavit H 1.21. Dicaearchus dice archus KRV dicaearc us | G 1 autem in eo sermone, quem Corinthi chorinthi GK habitum tribus libris exponit, doctorum dictorum X, corr. in KV hominum disputantium primo libro multos loquentes facit; duobus Pherecratem pherecraten G pthiotam X (pth. G phiot. K) quendam Phthiotam senem, quem ait a Deucalione ortum, disserentem inducit nihil esse omnino animum, animum omnino K et hoc esse nomen totum ie, frustraque et post frustraque add. V 1? vix recte animalia et animantis animantes V 2 appellari, neque in homine inesse animum vel animam nec in bestia, vimque omnem eam, qua vel agamus quid vel sentiamus, in omnibus corporibus vivis aequabiliter aequabiliter V (exp. m. vet.) esse fusam nec separabilem a corpore esse, quippe quae nulla sit, nec sit quicquam nisi corpus unum et simplex, ita figuratum ut temperatione naturae vigeat et sentiat. 1.22. Aristoteles, longe omnibus—Platonem semper excipio—praestans et ingenio et diligentia, cum quattuor nota illa genera principiorum esset complexus, e quibus omnia orerentur, orirentur H s quintam quandam naturam censet esse, esse esset GR 1 e corr. e qua equa G 1 ( in mg. de) K 1 (equae K 2 ut v. ) R esse qua V (quae V 2 ) sit mens; cogitare enim et providere et discere et docere et invenire aliquid et tam multa alia alia X exp. V vet , cf. 247,14 meminisse, amare odisse, cupere timere, angi laetari, haec et et om. H similia eorum in horum quattuor generum inesse nullo nullo numero H putat; quintum genus genus om. H adhibet vacans nomine et sic sic exp. V vet ipsum animum e)ndele/xeian endelecheian GKVH, sed in R inter e et a graecum com- pendium diphthongi ei ( ) scriptum est appellat appellant G 1 V 1 novo nomine quasi quandam continuatam motionem et perennem. Nisi quae me forte fugiunt, fugiunt (exp. m. vet.) V haec hae V rec s sunt fere omnium post fere add. V 2 de animo sententiae. Aristoteles cum quattuor ... 229, 3 de animo sentiae H Democritum enim, magnum illum quidem virum, sed levibus et rotundis corpusculis efficientem animum anim um V ( ss. c ) concursu quodam fortuito, omittamus; nihil est enim apud istos, quod non atomorum turba conficiat. nihil... eorum t. conficiat Non. 269,12 1.23. Harum sententiarum quae vera sit, deus aliqui aliquis V rec s viderit; harum ... viderit Lact. inst. 7,8, 9 (postquam breviter ad § 18—22 respexit) quae veri simillima, magna quaestio est. harum ... 9 quaestio est H utrum igitur inter has sententias diiudicare malumus an ad propositum redire? Cuperem equidem utrumque, si posset, sed est difficile confundere. quare si, ut ista non disserantur, liberari mortis metu possumus, possimus K 2 id agamus; sin id non potest nisi hac quaestione animorum explicata, nunc, si videtur, hoc, illud alias. Quod malle te intellego, id puto esse commodius; efficiet enim ratio ut, quaecumque vera sit earum sententiarum quas exposui, mors aut malum non sit aut sit bonum potius. 1.24. nam si cor cor s. G aut sanguis aut cerebrum est animus, certe, quoniam est corpus, interibit cum reliquo corpore; corpore V c s tempore X si anima est, fortasse dissipabitur; si ignis, extinguetur; si est Aristoxeni harmonia, harmonia GKR arm.V arm. H dissolvetur. quid de Dicaearcho dicam, qui nihil omnino animum dicat esse? efficiet ... 25 dicit esse H his sententiis omnibus nihil post mortem pertinere ad quemquam potest; pariter enim cum vita sensus amittitur; non sentientis autem nihil est ullam in partem quod intersit. reliquorum sententiae spem adferunt, si te hoc forte delectat, posse animos, cum e corporibus excesserint, in caelum quasi in domicilium suum pervenire. Me vero delectat, idque primum ita esse velim, deinde, etiamsi non sit, mihi persuaderi tamen velim. Quid tibi ergo opera nostra opus est? num eloquentia Platonem superare possumus? evolve diligenter eius eum librum, qui est de animo: anima ex -o V c? amplius quod desideres nihil erit. Feci mehercule, et quidem saepius; sed nescio quo modo, dum lego, adsentior, cum posui librum et mecum ipse de inmortalitate imm. GR animorum coepi cogitare, adsensio omnis illa elabitur. Quid? 1.38. Magni autem est ingenii sevocare sevocare Aug. revocare W mentem a sensibus et cogitationem ab consuetudine a consuetudine V ( ult. e ex o) abducere. Quidam enim nihil animo ... 9 abducere H magni.. 9 abducere Aug. epist. 137,5 itaque credo equidem etiam alios tot saeculis, sed quod quot G litteris exstet, extet K cf. Lact. inst. 7, 8, 7 Aug. epist. 137,12 Pherecydes Syrius syrus X syrius s Aug. primus primum W primus Bentl. atque hoc legisse videtur Aug. : 'quod apud Graecos olim primus Pherecydes Syrius cum disputavisset', dixit animos esse hominum sempiternos, antiquus antiquo s K 1 R 1 sane; fuit enim meo regte gentili. hanc opinionem discipulus eius Pythagoras maxime confirmavit, qui cum Superbo regte in Italiam venisset, tenuit Magnam illam Graeciam cum honore honore del. V vet honore et disc. s disciplina, tum etiam auctoritate, multaque saecula postea sic viguit Pythagoreorum nomen, ut nulli alii docti viderentur. iderentur V sed redeo ad antiquos. rationem illi sententiae suae non fere reddebant, nisi quid erat numeris aut descriptionibus descriptionibus B s discriptionibus X (discretionibus V) explicandum: 1.39. Platonem ferunt, ut Pythagoreos cognosceret, in Italiam venisse ad venisse adscr, in mg. et in ea (ita P) cum alios multos tum archytam (ut crithitã P) timeumque cognovit (et timęum invenisse R)V c R rec P al., ( cf. fin. 5,87 ), unde V c post ferunt (21) add. qui, tum corr. venit ed dicisse ( voluit ut v. edidicisse pro et dedicisse) signo inter haec verba ut ante notam mg. addito et didicisse dedicisse GR Pythagorea omnia primumque de animorum aeternitate non solum sensisse idem quod Pythagoram, sed rationem etiam attulisse. quam, nisi quid rationes. . quas V 2? adtul. V dicis, praetermittamus et hanc totam spem inmortalitatis relinquamus. An tu cum me in summam exspectationem adduxeris, deseris? deseres V 2 s errare mehercule me errare hercule K mehercules V 2 malo cum Platone, quem tu quanti facias scio et quem ex tuo ore admiror, quam cum cũ i. r. V rec istis vera sentire. 1.40. Macte mac in r. V c virtute! Macte virtute Non. 341, 37 ego enim ipse cum eodem ipso ipso cf. div. 2, 95 isto We. non invitus erraverim. num igitur dubitamus—? an sicut pleraque? quamquam hoc quidem minime; persuadent enim mathematici terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar optinere, quod ke/ntron centron X (ante Vitr. praeterea ap. Rom. non invenitur) illi vocant; eam porro naturam esse quattuor omnia gignentium corporum, ut, quasi partita habeant inter se ac divisa momenta, terrena et umida umida RG 1 V 1 ( add. G 1 V 1 ) suopte nutu et suo pondere ad paris angulos in terram et in mare mari X mare K 2 s ferantur, reliquae duae partes, una ignea altera animalis, ut illae superiores ille GKV superioris X in medium locum mundi gravitate ferantur et pondere, sic hae rursum rursus V 2 rectis lineis in caelestem calestem GV 1 locum subvolent, sive ipsa natura superiora adpetente sive quod a gravioribus leviora superiora... 23 leviora om. R 1 add. m. vet. in mg. (superiora ex -re). eadem verba usque ad levio fere omnia in r. scripsit V 1 natura repellantur. quae cum constent, sive quod ... constent Non. 273, 7 perspicuum debet esse animos, cum e corpore excesserint, sive illi sint animales, id est spirabiles, spirabiles KV 2 (l sp.) spiritabiles RV 1 spiritales G sive ignei, sublime ferri. 1.41. si vero aut numerus quidam sit sit est Mdv. sed cf. comm. animus, quod subtiliter magis quam dilucide dicitur, aut cf. Aug. gen. ad litt. 7, 21 quinta illa non nominata magis quam non intellecta natura, multo etiam integriora ac puriora sunt, ut a terra longissime se se om. H ecferant. si vero ... 5 ecferant ecf. X (eff. corr. V 1 ecf. K c ) Horum igitur aliquid animus, putetur vel cogitetur fere potius supplendum quam sit (We.). est ante animus add. B s ne nec K tam vegeta vegeta V 1 (veg in r. ) K 2 veta GK 1 R mens aut in corde cerebrove aut in Empedocleo sanguine demersa iaceat. Dicaearchum vero cum Aristoxeno aequali et condiscipulo suo, doctos sane homines, omittamus; quorum alter ne nae R nę K ne, sed e in r. V 1 condoluisse quidem umquam videtur, qui animum quia nimium K 1 se habere non sentiat, alter ita delectatur suis cantibus, ut eos etiam ad haec transferre conetur. harmonian arm. ter H ( in 13 V 1 e corr., in 14 K) harmoniă K autem ex intervallis sonorum nosse possumus, quorum varia compositio etiam harmonias arm. ter H ( in 13 V 1 e corr., in 14 K) efficit pluris; membrorum vero situs vero situs om. K 1 add. c et figura corporis vacans animo quam possit harmoniam arm. ter H ( in 13 V 1 e corr., in 14 K) efficere, non video. armonian ... 17 video sed hic quidem, quamvis eruditus sit, sicut est, haec magistro concedat Aristoteli, canere ipse doceat; bene enim illo Graecorum proverbio praecipitur: quam quisque norit artem, in hac se exerceat. cf. Arist. Ve. 1431 Cic. Att. 5, 10,3 1.42. illam vero funditus eiciamus individuorum corporum levium et rutundorum rotundorum KV ( sed fuit rut.) H concursionem fortuitam, quam tamen tamen add. K 2 Democritus concalefactam et spirabilem, spirabilem eqs. cf. Aug. epist. 118, 4, 28 id est animalem, esse volt. is autem animus, qui, si si add. G 1 s. l. est horum quattuor quattuor horum Non. generum, ex quibus ex quibus unde V 2 Non ft. recte omnia constare dicuntur, animus...239, 1 dicuntur Non. 272, 29 ex inflammata anima constat, ut potissimum videri video videri om. X (videt' pro video V sed t' V c in r. ) add. K 2 s Panaetio, superiora capessat necesse est. nihil enim habent haec duo genera proni et supera semper petunt. ita, sive dissipantur, procul a terris id evenit, sive permanent et conservant habitum suum, hoc etiam magis necesse est ferantur ad caelum et ab is perrumpatur et dividatur crassus hic et concretus aër, qui est terrae proximus. calidior est enim vel potius ardentior ardentior ex -us V 1 animus quam est est exp. V c hic aër, aer in mg. V c quem modo dixi crassum atque concretum; quod ex eo sciri sciri scribi K 1 potest, quia corpora nostra terreno principiorum genere confecta ardore animi concalescunt. 1.43. accedit accidit X accedit s V rec ut eo facilius animus evadat ex hoc aëre, quem saepe iam appello, eumque perrumpat, quod nihil est animo velocius, nulla est celeritas quae possit cum animi celeritate contendere. qui si permanet incorruptus suique similis, necesse est ita feratur, ut penetret et dividat omne caelum hoc, in quo nubes imbres ventique coguntur, caelum... coguntur Non. 264,32 quod et umidum umidum G ( add. sed rursus eras.) KR 1 V 1 hum. H et caliginosum est propter exhalationes exalationes GKV (exal at., in mg. p humorem V 2 )H terrae. Quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et adgnovit, agnovit H a gn. V iunctis iuncti s R 1 iunctus GKVH ex anima tenui et ex ardore solis temperato ignibus insistit consistit V e corr. et finem altius se ecferendi ecf. ut 238, 5 (eff. hic V c ) facit. cum enim sui similem et levitatem et calorem adeptus est, add. s tamquam paribus examinatus ponderibus nullam in partem movetur, eaque ei demum naturalis est sedes, cum ad sui simile penetravit; in quo nulla re egens aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur hisdem X ( isdem V isdem H?) susten- tatur G 1 sustentur K 1 sustantur V 1 et aluntur. Cumque corporis facibus inflammari soleamus ad omnis fere cupiditates eoque magis incendi, quod is aemulemur, qui ea habeant quae nos habere cupiamus, profecto beati erimus, cum corporibus relictis et cupiditatum et aemulationum erimus expertes; 1.65. prorsus haec divina mihi videtur vis, quae tot res efficiat et tantas. quid est enim enim s. v. add. G 1 memoria rerum et verborum? quid porro inventio? profecto id, quo ne in deo quidem quidem V 2 s om. X quicquam maius magis V 1 (corr. rec ) intellegi potest. potest R 1 potes G non enim ambrosia deos aut nectare aut Iuventate iuventute V rec pocula ministrante laetari laetare GR 1 (corr. 1 ) V 1 (corr. 2 ) Hom. Y 232 arbitror, nec Homerum audio, qui Ganymeden ganimeden V 1 (corr. 1 ) H ab dis dis ex his R raptum ait ait ex aut K c propter formam, ut ut V Iovi bibere ministraret; ut... ministraret Arus. GL. VII458, 16 non iusta causa, cur Laomedonti tanta tanta add. K c ex tanti V 2 fieret fieret V 2 s fierit X iniuria. fingebat haec Homerus et et add. V 2 humana ad deos transferebat: -ebat in r. V c transferret ad nos ss. K 2 divina mallem ad nos. fingebat... 2 nos Aug. civ. 4, 26 conf. 1,16 quae autem divina? vigere, sapere, invenire, meminisse. quid igitur... 15 videtur et quis igitur ( pro aut qui) pri- mus 250, 3 meminisse H ergo animus animusq : K ( ui ss. 2 ) lac. ind. Po. ( suppl. fere sec. § 66 et rep. 6,26 : viget invenit meminit) qui ..., qui del. Lb. quidem Sey. ut ego Eurip. fr. 1018 dico, divinus est, ut Euripides dicere audet, deus. Et quidem, et quidem ex equi- dem V 1 si si add. K c deus aut anima aut ignis est, idem est animus hominis. nam ut illa natura caelestis et terra vacat et umore, humore X sic utriusque utrisque V 1 harum rerum humanus animus est expers; sin autem est quinta quaedam natura, ab Aristotele inducta primum, haec et deorum est et animorum. Hanc nos sententiam secuti sicuti K his ipsis verbis in Consolatione hoc hoc del. s, sed hoc ut p. 253, 27 de hoc ipso usurpatum est. Cic. distinguit inter hoc argumentum quod suis verbis exprimit et universam Aristotelis sententiam e qua illud ductum est. expressimus: 1.66. 'Animorum nulla in terris origo inveniri potest; nihil nihil quid H enim est est enim Lact. in animis mixtum atque concretum aut quod ex terra natum atque fictum esse videatur, nihil ne n e V( ss. m. rec. ) aut umidum humidum GV 2 H quidem aut flabile aut igneum. his enim in naturis nihil inest, quod vim memoriae vim memoriae in r. V 2 mentis cogitationis habeat, quod et praeterita teneat et futura provideat praevident V Lact. B 2 et complecti possit praesentia. quae sola divina sunt, nec invenietur nec enim inv. Lact. umquam, unde in de G 1 R 1 V ( m 2 ) unde K Lact. ad hominem venire possint nisi a deo. sin... 20 a deo H Animorum 20 a deo Lact. ira 10, 45 (inst. 7,8, 6) singularis est igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta ab his usitatis notisque naturis. ita, quicquid est illud, quod sentit quod sapit quod vivit quod viget, caeleste et divinum ob eamque rem aeternum sit necesse est. nec vero deus ipse, qui intellegitur a nobis, alio modo intellegi potest nisi mens soluta quaedam et libera, segregata ab omni concretione mortali, omnia sentiens et movens nec vero ... 4 movens Lact. inst. 1,5, 25 (7, 3, 4) Salv. gub. dei 1, 1, 14 ipsaque praedita motu sempiterno. nec ... 4 sempiterno mens quaedam est soluta et libera, secreta ... 4 sempiterno Aug. civ. 22,20 hoc e genere atque que V q; sed; in r. R eadem e natura est humana mens.' Ubi igitur aut qualis est ista mens? 1.71. in animi autem autem om. H cognitione dubitare non possumus, nisi plane in physicis plumbei sumus, quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex: quod cum ita sit, certe nec ne nec HK (c 2 aut c ) add. Mdv. ad Fin. exc. III secerni nec dividi nec discerpi nec distrahi potest, ne interire quidem igitur. est enim interitus quasi discessus et secretio ac diremptus diremptus s V rec direptus X earum partium, quae ante interitum iunctione aliqua tenebantur. non valet animus... 253,22 tenebantur H His et talibus rationibus adductus aductus GR 1 (corr. c ) V 1 (corr. 1 ) Socrates nec patronum quaesivit ad iudicium capitis nec iudicibus supplex 254,12 saep. q; in r. R al.m. ( ex que ut v. ) fuit adhibuitque liberam contumaciam a magnitudine animi ductam, non a superbia, et supremo vitae die de hoc ipso multa disseruit et paucis ante diebus, cum facile posset educi e custodia, noluit, et tum, tum ex cum V 1 paene in manu iam mortiferum illud tenens poculum, locutus ita est, ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur escendere. aescendere V asc. KB s 1.72. Ita Plato Phaedon 80sqq. enim censebat itaque disseruit, duas ut ante duas eras. in K esse vias duplicesque cursus animorum e corpore excedentium: nam cf. Lact. inst. 7, 10, 10 qui se humanis vitiis contaminavissent et se totos toto GV 1 ( s add. 2 ) R 1 ut v. (s add. ipse, tum lib- ex bib-) libidinibus dedissent, quibus caecati vel velut X (sed ut exp. V vet ) domesticis vitiis atque flagitiis se inquinavissent vel re publica violanda rei publicae violandae V 2 fraudes inexpiabiles concepissent, concoepissent GR concęp. K is devium quoddam iter esse, seclusum a concilio deorum; qui autem se integros castosque servavissent, quibusque fuisset minima cum corporibus contagio seseque contagiose seque V 1 ab is semper sevocavissent s evocavissent V ( exp. vet ) essentque in corporibus humanis vitam imitati deorum, is ad illos a quibus essent profecti reditum facilem patere. 1.73. Itaque Phaed. 85b commemorat, ut cygni, qui non sine causa Apollini dicati sint, si nt V( 2) sunt Serv. sed quod ab eo divinationem habere videantur, ut cycni ... 17 videantur Serv. Aen. 1,393 qua providentes quid in morte boni sit cum cantu et voluptate moriantur, sic omnibus bonis et doctis esse faciendum. faciundum K 2 (nec vero de hoc quisquam dubitare posset, possit K 2 nisi idem nobis accideret diligenter de animo cogitantibus, quod is quo his X (quod his V c ) saepe usu venit, qui cum Phaed. 99d d el. Man. ant cum aut ut v. acriter oculis deficientem solem intuerentur, ut del. Bentl. ut in vel mut. Se. Jb. d. ph. V. 24 p. 247 aspectum omnino amitterent; sic mentis acies se ipsa intuens non numquam hebescit, ob eamque causam contemplandi diligentiam amittimus. itaque dubitans circumspectans haesitans, multa adversa reverens revertens X ( sed t exp. in V) tamquam in rate in rate cf. e)pi\ sxedi/as Phaid. 85d ratis V 2 Se. imm. R in mari inmenso 1.76. quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere, his vero modo auditis multo magis. Veniet tempus, et quidem et quidem V 1 celeriter, sive et sive X sed et exp. V 1 retractabis sive properabis; volat enim aetas. tantum autem abest ab eo ut malum mors sit, quod tibi dudum videbatur, ut verear verear K c ne homini nihil sit non malum aliud certius, nihil bonum aliud certius Jeep certe sed X (sed exp. V vet ) aliud, certe sit We. potius, si quidem vel di dii V 2 ipsi vel cum dis futuri sumus lac. ind. Po. ( suppl. fere: sed iam reliquorum philosophorum de hac re quaeramus sententias) cf. comm. et p.442,18 Quid refert? refers K c Adsunt enim, qui haec non probent. ego autem numquam ita te in hoc sermone dimittam, ulla uti ratione mors ratione mors V ratione ut mors GKR tibi videri malum possit. Qui potest, cum ista cognoverim? Qui possit, rogas? 1.78. movemur enim saepe aliquo acute concluso, labamus mutamusque sententiam clarioribus etiam in rebus; in his est enim aliqua obscuritas. id igitur si acciderit, simus siminus GKR 1 (corr. 1? ) V 1 (corr. 2 ) armati. Sane quidem, sed ne accidat, accidit K 1 V 1 providebo. Num quid igitur est causae, quin quin ex qui K 2 amicos nostros Stoicos dimittamus? eos dico, qui aiunt manere animos, cum e corpore excesserint, excesserint add. K 2 sed non semper. Istos vero qui, quod tota in hac causa difficillimum est, suscipiant, posse animum manere corpore vacantem, illud autem, quod non modo facile ad credendum est, sed eo concesso, quod volunt, consequens, id vero id vero Kl. idcirco (id non concedant Mdv. ) non dant, ut, cum diu permanserit, ne intereat. | |
|
